Ik omhels je met duizend armen (2006)

Verhaal

In IK OMHELS JE MET 1000 ARMEN gaan Giph, een beginnend schrijver en zijn vriendin Samarinde, arts en veelgevraagd model met hun vriendengroep op vakantie in Spanje. Tijdens de vakantie blijkt zijn relatie met Samarinde onder spanning te staan. Dit komt mede door haar afwezigheid tijdens het ziektebed van zijn moeder. De doodstrijd en uiteindelijke euthanasie van zijn moeder hebben Giph sterk aangegrepen. Hij is niet in staat dit met Samarinde te delen. Giph neemt meer afstand van haar en van hun vrienden. De beslissing die Giph en Samarinde uiteindelijk moeten nemen, heeft ook voor hun band met hun vrienden diepgaande gevolgen.

Cast

Tijn Docter (Giph), Carice van Houten (Samarinde), Catharina ten Bruggencate (Lotti), Karina Smulders (Steph), Halina Reijn (Lureen), Tygo Gernandt (Egon), Johnny de Mol (Thijm), Maaike Neuville (Gulpje), Maartje Remmers (Meija), Tjebbo Gerritsma (Benny), Maarten Wansink (man die zelfmoord pleegt), Jaap Spijkers (Dimitri), Sylvia Poorta (Pietje), Rick Nicolet (Livia), Mark Rietman (uitgever), Han Kerkhoffs (Herman van Boekel), Kees Boot (rechercheur)

Ontstaan

Scenario: Edward Stelder en Ruud Schuurman gebaseerd op het boek van Ronald Giphart. Producent: IdtV Film. De film is een productie van IdtV Film in coproductie met de Vara en is mede-gefinancierd door Het Nederlands Fonds voor de Film, de NOS, Coproduktiefonds Binnenlandse Omroep en het Ministerie van OC&W. Distributie: A-Film Distribution. De opnames begonnen op 23 mei 2005 en vonden plaats in Nederland (o.a. begraafplaats Zuiderheide in Hilversum) en Spanje (Cala Carbo aan de zuidkust van Ibiza). La Palma uit het boek wordt vertolkt door Ibiza, omdat La Palma te duur was en het moeilijk was om daar apparatuur te huren en een fatsoenlijke catering te krijgen. Carice van Houten lag de eerste draaidag doodziek op bed. Het weer werkte ook in Spanje aanvankelijk niet mee; er moest tussen de wolken door gefilmd worden. Waar voor gewaakt werd, waren acteurs die verschieten van Hollands-bleek naar Ibiza-bruin en weer terug: er werd flink gesmeerd om continuïteit in de huidskleur te houden. De film bevat een aantal tracks van KRAAK & SMAAK. Het gaat om de songs: 'Say yeah' , 'Jolie Banane' en 'Hello Big Mama' van het album "Boogie Angst", plus daarnaast nog een drietal speciaal voor de film geschreven tracks. Ook de muziek voor de nieuwe biosbon commercial die gelijktijdig met de film in de bioscopen te zien is, is door KRAAK & SMAAK geschreven. Antoinette Beumer was mee als regisseuse achter de hand, mocht Van de Sande Bakhuyzen de film niet kunnen voltooien. Schrijver Ronald Giphart is erg tevreden met de verfilming die Willem van de Sande Bakhuyzen heeft gemaakt van zijn boek: "Als iemand de laatste film van zijn leven gaat maken en daarvoor jouw boek kiest, vervallen eigenlijk alle morele rechten die je als auteur hebt op dat verhaal. Ik had ook het volste vertrouwen in zijn kunnen als kunstenaar. Dat hij tot twee dagen voor zijn dood aan de film heeft zitten monteren, zegt meer dan duizend woorden." In een ander interview: ? Al heb ik mijn bedenkingen bij de manier waarop de humor tijdens de vakantie van Giph en zijn vrienden naar de achtergrond is verdwenen. Ik moet wel zeggen dat de interpretatie van Willem van de Sande Bakhuyzen wel vrij ver van mijn persoonlijke herinneringen aan de dood van mijn moeder afliggen.?

Facts

De titel van de film komt uit een fortune cookie die de moeder uitkiest: ?U wordt omhelst met duizend armen?.

Pers

Oene Kummer in Preview: ?(?) niet alleen een waardig slotakkoord van de te vroeg afgebroken loopbaan van Willem van de Sande Bakhuyzen, het is ook een mooie, ontroerende film die een breed publiek verdiend.? Karin Wolfs in ?de Filmkrant? van maart 2006: ?De enige constante is het gekonkel tussen Giph enerzijds en zijn moeder en vriendin anderzijds. Waarbij die laatste twee de show stelen. Wat de vraag opwerpt waarom we bijna twee uur zouden kijken naar een jongen met een enorm bord voor zijn kop en vrienden wier belevingswereld zich tot seks beperkt. Wanneer Giph eindelijk toe is aan de duik in zijn moeders armen, komt die omslag te plots om invoelbaar te zijn. De film wordt bovendien in- en uitgeleid door een zielloos opgelepelde voice-over die vaststelt dat ?de laatste momenten van mijn leven met mijn moeder de meest intieme van mijn leven [waren]?. Een overbodige conclusie, in meer dan één opzicht.? Ronald Ockhuysen in 'de Volkskrant' van 9 maart 2006: "(...) Het probleem is dat die twee werelden - het neuken en zuipen in La Palma, en de zorgen over leven en dood in Nederland - elkaar nergens aanvullen of samenkomen. Ze verbeelden op een obligate wijze de keuze waarvoor Giph al vanaf het begin van de film staat: opteert hij voor de onbekommerdheid van de jeugd of is hij in staat de verantwoordelijkheden van het volwassen leven op zich te nemen? Een keuze die Giph pas durft te maken wanneer een onvermijdelijke crisis is overwonnen - een moment dat zo laat komt dat het niet eens meer als een verlossing voelt. Het getob van de hoofdpersoon is tegen die tijd zelfs zo hinderlijk gratuit dat de vraag zich opdringt wat Giphs vriendin in hemelsnaam in deze slappeling ziet? Ik omhels je met duizend armen is een halfslachtige symbiose van drama en komedie, die alleen op de been wordt gehouden door de acteurs, Carice van Houten en Catherine ten Bruggencate voorop. Hun gelaagde en vrije spel maakt ondubbelzinnig duidelijk waar Van de Sande Bakhuyzens kwaliteiten lagen. Zelfs dit rommelige scenario komt tot leven wanneer Halina Reijn de spot drijft met haar imago van sexy theaterdiva, of wanneer Jaap Spijker als huisarts aan een sterfbed een lied zingt. Op dergelijke momenten doen de uitleggerige dialogen er niet meer toe en ontstaat er toch nog zoiets als magie." Willem Schouten in 'Sp!ts' van 9 maart 2006: "(...) Een zwaar thema als euthanasie moet ingekapseld worden om te verhinderen dat het drama ondragelijk wordt. Terstall deed het in Simon met een wagonlading politiek incorrecte humor en in Gipharts roman gebeurde iets soortgelijks via het bacchanaal in Las Palmas. Hier sneeuwt dat deel van het verhaal te veel onder. Ook de romance onder vuur tussen Samarinde en Giph kan het broodnodige tegenwicht niet helemaal vormen. Het ligt niet aan de acteurs, al blijft Docter te nadrukkelijk op afstand. Van de Sande Bakhuyzen valt gezien zijn eigen situatie evenmin echt wat te verwijten. Hij heeft ziel en zaligheid gelegd in de prachtige scènes tussen Giph, zijn zus en moeder. Aan het sterfbed van de door Catherine ten Bruggecate sterk gespeelde moeder Lotti schittert Ik Omhels Je Met Duizend Armen. Tranen worden nooit gezocht maar borrelen toch onvermijdelijk op. Triestheid ontmoet daar kracht, moed en lust voor het zo vluchtige leven, en het is oprecht indrukwekkend om te zien." Mark Moorman in 'Het Parool' van 8 maart 2006: "(...) de film werkt slechts in delen en roept maar weinig gevoelens op, niet over de ondragelijke lichtheid van het bestaan, niet over het onvermijdelijke einde, niet over de dollemansrit tussen beide werelden. Het scenario van Edward Stelder en Ruud Schuurman heeft verschillende tijdslijnen door elkaar laten lopen, zodat de kennismaking van Giph met zijn geliefde Samarinde, de dood van zijn moeder en de week op La Palma met zijn vrienden tegelijk verteld worden. De montage contrasteert de uiteenlopende ervaringen en laat zien waarom Giph langzaam aan het doordraaien is. Het is een soort keurig bouwwerk, waarvan vooral gezegd kan worden dat alles 'klopt'. Middelpunt van alle handelingen is Tijn Docter als Giph, die van regisseur en scriptschrijvers maar weinig in handen krijgt. Emotioneel verstikt ja, maar helaas voorzien van nogal zouteloze teksten waarin alles - echt een Nederlandse ziekte - kennelijk uitgespeld, benoemd en rondgebreid moet worden. Dat was een kwaal waar ook Leef!, de voorlaatste film van Van de Sande Bakhuyzen, onder leed. Ook daarin werd het leven omhelsd door talloze armen en ook daarin kwam na regen zonneschijn. Het slotakkoord van de roman is grotesk, een cynische afrekening met de mythe van de eeuwige vriendschap, maar in de film overwint de liefde alles, behalve het gevoel bij de bioscoopganger dat hij zojuist een slappe moraal toegediend heeft gekregen. Wat ook niet helpt is dat filmcomponist Fons Merkies hier niet een van zijn sterkste scores heeft afgeleverd. Er zijn ook dingen die wel werken - dat kan bijna niet anders bij een cast waar ongeveer al het verzamelde film en toneeltalent van Nederland samenkomt. Carice van Houten heeft een paar fraaie uitbarstingen waarmee ze heel even de hele film optilt en Jaap Spijkers heeft een mooi moment als de euthanasiearts. Ook Karina Smulders heeft als Phileine, de zus van Giph, onze aandacht, elk moment dat ze in beeld is. Giphart schetste het vriendenclubje van Giph als een stelletje tamelijk egocentrische, maar succesvolle types. Halina Reijn, Tygo Gernandt, Johnny de Mol worden hier opgevoerd als karikaturen van zichzelf. De leeghoofdigheid en lichtzinnigheid van dit gezelschap moet natuurlijk schril contrasteren met de getroebleerdheid van Giph, maar de dubbele bodem werkt niet. Bekende acteurs spelen bekende acteurs op vakantie; de verzamelde star power maakt een verspilde indruk. Het kan zijn dat Giph een wijze levensles heeft geleerd aan het slot van de film - zo wordt ons tenminste ingepeperd - de kijker heeft het gevoel dat de film hem maar niet heeft omhelsd . Zelfs niet met maar twee armen." Erik Spaans in 'HP/de Tijd' van 10 maart 2006: "(...) dramatisch gezien de beste Giphart-verfilming tot nu toe. Maar dat neemt niet weg dat de identificatie met de personagesook nu weer een zwak punt blijft. (...) Tijn Docter en Carice van Houten leveren goede acteerprestaties, maar het lukt ze niet helemáál de romanpersonages tot leven te wekken (...) We kijken met milde interesse naar wat ze doen, maar echt meevoelen is er zelden bij. (...) het geeft te denken dat uitgerekend Jaap Spijkers in een nietig bijrolletje de meeste ontroering teweeg weet te brengen."Merike Woning in 'Metro' van 9 maart 2006: "(...) een mooi staaltje film van eigen bodem. De werken van Van de Sande Bakhuyzen staan vooral bekend om de sterke dialogen en daar blinkt ook deze rolprent in uit. Alhoewel, er is niet altijd sprake van een dialoog, omdat Giphs zichtbare ongemak ertoe leidt dat hij eigenlijk niet durft te zeggen wat hij voelt. De scène waarin hij zijn moeder in bad moet wassen, is daar een prachtig voorbeeld van. Giphs gezichtsuitdrukking zegt meer dan hem lief is! Carice van Houten, één van Neerlands meest gevraagde actrices en Tijn Docter spelen de hoofdrollen in de film. En ook de acteurs voor de bijrollen liegen er niet om. Johnny de Mol, Tygo Gernandt, Halina Reijn en Maartje Remmers brengen als de rijke en bekende vrienden van Giph de broodnodige luchtigheid aan. Met de meest banale spelletjes als ?hoe ontdoe ik een meisje van haar kleren met een vork?, weten ze de zwaarmoedigheid prachtig onderuit te halen. Tegen het einde van de film schiet de verhaallijn misschien een beetje te ver door. Een open einde had meer voor de hand gelegen. Dit neemt echter niet weg dat Van de Sande Bakhuyzens zwanenzang een absolute omhelzing waard is."

Prijzen

Gouden Kalf op 6 oktober 2006 voor BESTE SOUND DESIGN voor Peter Flamman en het geluidsteam.Gouden Kalf op 6 oktober 2006 voor BESTE VROUWELIJKE BIJROL voor Catherine ten Bruggencate.

Casting

Job Gosschalk

Filmuziek

Fons Merkies

Camera

Lex Brand

Montage

Wouter Jansen

Kostuums

Margriet Procee, Stéphanie Mariën

Stunts

Willem de Beukelaer

Distributeur

A-Film Distribution

Bioszalen

44 bioscoopzalen bij première

Kleur

Kleur

Co-productie

VARA