Pipo en de p-p-parelridder (2003)

Verhaal

Pipo de Clown wordt gewaarschuwd door Tante Anouska; ze heeft zijn hulp hard nodig, want het dorp wordt al lange tijd wakker gehouden door ?een spook uit het kasteel?. Samen met Mammaloe en zijn dochter Petra gaat Pipo op weg om Tante te helpen. Hierbij wordt het ?familiegezin? op de hielen gezeten door Dikke Deur en de boeven Snuf en Snuitje. Dikke Deur wil hen zo snel mogelijk terug in het circus hebben, want zonder Pipo verkoopt hij geen kaartjes en zonder verkochte kaartjes krijgt hij geen taartjes! Aangekomen bij het kasteel blijkt dat het niet gaat om een spook, maar om een ridder die daar al vijfhonderd jaar ligt te snurken! De ridder wordt gewekt en hiermee is Tante?s probleem opgelost. Maar wat gaat er nu met de Ridder gebeuren? Hij is al die jaren geleden met opzet in slaap gebracht zodat hij zijn grote liefde, Jonkvrouw Filette, zou mislopen! Naturelurelijk wil Pipo de Ridder wel helpen. Samen met tovenaar Miriardo gaan ze op zoek naar de mooie Jonkvrouw, die ook al vijf eeuwen in een diepe slaap ligt! Dikke Deur en Snuf en Snuitje blijven het stel achtervolgen en tegenwerken.

Cast

Joep Dorren (Pipo), Mariska van Kolck (Mammaloe), Meta Speksnijder (Petra), Hero Muller (Dikke Deur), Rudi Falkenhagen (Snuf), Felix-Jan Kuypers (Snuitje), Karin Bloemen (tante Anouska), Daan Schuurmans (ridder Didero van Donderstein), John Wijdenbosch (matroos Mik) Harry van Rijthoven (Miriardo), Tara Elders (jonkvrouw Filette de Bonban),

Ontstaan

Pipo wordt gespeeld door Joep Dorren, die al eerder in het alleen op video en DVD verschenen verhaal, Pipo en de Bosbas (1998) liet zien dat hij een waardig opvolger is voor de in 1991 overleden Cor Witsche. Het script, geschreven door Wim Meuldijk en Peter Römer, is losjes gebaseerd op het uit 1961 stammende verhaal Pipo en de Slaapridder, dat destijds ook op tv is uitgezonden. Toegevoegd aan het verhaal werden de boeven Snuf en Snuitje (m-m-mooie p-parels, f-fijne parels). De film had een budget van 3,5 miljoen euro. Opgenomen vanaf oktober 2002 o.a. in een kasteel bij het Zuidspaanse Cordoba tot midden december 2002. Bastiaan Ragas zou de rol van Didero spelen, maar zijn rol in musical De Drie Musketeers liet dat niet toe. Daan Schuurmans verving hem. Kees Prins of Paul de Leeuw zou de Dikke Deur worden, maar uiteindelijk werd het Hero Muller. Rudi Falkenhage speelde ook in de tv-serie, 40 jaar eerder, de boef. In de film ontbreekt de mallotige figuur Klukkluk, ooit legendarisch geworden door wijlen acteur Herbert Joeks. Martin Lagestee daarover: ,,Dat was een bewuste keuze. Klukkluk is wel bekend, maar in wezen maar een van de vele satellietfiguren in het verhaal. De serie heette niet voor niets Pipo, en niet Pipo & Klukkluk. De nieuwe Pipo is ontzettend goed, maar voor hetzelfde geld had het minder uitgepakt. Als dat in één keer met Pipo èn Klukkluk was gebeurd, was de film niet geworden wat iedereen er wel van verwacht. Nu kunnen we doorbouwen op de nieuwe Pipo-wereld die we in deel 1 hebben geschapen.'' Debutante Meta Speksnijder (17 augustus 1989) is VWO-scholiere in Den Haag en lid van jeugdtheatergroep Rabarber. Endemol wilde de film als kerstfilm uitbrengen, maar distributeur Buena Vista wilde de film in de herfst in de bioscopen hebben. Dat geschil werd niet opgelost, waarna Endemol de film onderbracht bij Independent Films. De Pipo-film ging bijna tegelijkertijd in première in 114 Nederlandse en dertig Belgische bioscopen; de Belgen waren één dag eerder. Mocht de film aanslaan behoort een nieuwe tv-serie tot de mogelijkheden.Universal Pictures (Benelux) heeft door marktonderzoeksbureau IPM KidWise, dat gespecialiseerd is in kinderen, een onderzoek laten doen naar Pipo de Clown. De maatschappij wilde onder meer weten hoe de naamsbekendheid van Pipo is onder kinderen. Het onderzoek is verricht onder 176 ouders en 144 kinderen (in de leeftijd van 3 tot 8 jaar). De bekendheid van Pipo de Clown blijkt hoog, zowel onder kinderen als onder ouders. 72% van de kinderen herkent spontaan een afbeelding van de clown, 17% herkent hem na te zijn geholpen en voor de overige 11% is hij onbekend. Alle ouders kennen Pipo de Clown nog van vroeger en eenderde geeft aan hem ook dankzij de film Pipo En De p-p-Parelridder te kennen. Van de 144 kinderen geeft 7% aan de film te hebben gezien, bij de ouders ligt dat percentage op 11%. Ook dat is een reden waarom Universal Pictures het onderzoek heeft laten uitvoeren. "De film heeft aan de verwachtingen voldaan en een goed resultaat gehaald, maar hij heeft niet onze verwachtingen overtroffen", aldus pr-manager Monique Messelink. "Wij wilden weten of dat aan de film lag en hoe groot de kans van slagen is wanneer we de film op video en dvd uitbrengen." Pipo En De p-p-Parelridder heeft in de Benelux uiteindelijke 1,2 miljoen euro opgebracht. De film verschijnt 15 mei 2004 op dvd en vhs. Uit het onderzoek blijkt verder dat 83% van de kinderen aangeeft 'best graag' de film op dvd of video te willen hebben, 13% wil misschien de film hebben en 4% hoeft hem niet. Van de 176 ondervraagde ouders zegt 49% Pipo En De p-p-Parelridder te willen kopen op dvd of video, 46% zegt de film misschien te willen kopen en 5% koopt hem niet. Degenen die de film niet willen hebben, geven als reden aan dat ze de film al hebben gezien of dat de film hen niet leuk lijkt, zo meldde 'Muziek en beeld' op 11 maart 2004.

Facts

Het idee voor een tv-serie vond geen gehoor bij de omroepen. Men vond Pipo gedateerd. Toen er een mogelijkheid was om een filmscript te ontwikkelen en de makers vervolgens ook een realiseringsbijdrage van het Fonds voor de Film kregen (430.000 euro), ontstond het idee om Pipo eerst via een film te introduceren. Taalgebruik op zijn Meulendijks vertaald naar 2003: Sapperdeflap = shit Pipo, koeien! = Pipo, opzouten! Laat af! = Handjes thuis! Dag vogels, dag kinderen = Tot ziens Naturelurelijk = Dacht van wel Taai! = Doei!

Pers

Alexander Postma op http://www.moviemeter.nl: "Door het slappe verhaaltje weet de Pipo-film geen moment te imponeren. (?) Zitten de kinderen anno 2003 nog op een Doornroosje kloon te wachten ?! Denk het niet. Pipo (Joep Dorren) speelt goed, hij heeft alleen erg weinig tekst. (?) Mariska van Kolck (Mamaloe) en de kleine Petra dienen enkel als decorvulling om de hele film door schaapachtig te lachen naar hetgeen er gebeurt. Het is onvergeeflijk dat Klukkluk niet van de partij is. In plaats daarvan mag John Wijdenbosch in de rol van razende reporter als irritante stoorzender onleuk in de camera praten. (?) Enige troost in deze film zijn de mooie beelden. Opgenomen in Spanje op prachtige locaties en dito natuur. De cameravoering is zeer goed. Ook de paar special effects zijn overtuigend. Kortom, een film die slechts voor de allerkleinsten zal boeien. (?)"André Waardenburg in 'NRC Handelsblad' van 19 november 2003: "(?) Producenten die besluiten tot 'remakes' slaan twee vliegen in één klap: ouders komen met hun kinderen mee. Bij goede jeugdfilms kunnen die twee partijen - met hun uiteenlopende behoeftes - bediend worden en hebben beiden een plezierige avond. Of dat bij Pipo en de p-p-Parelridder het geval is, valt sterk te betwijfelen. Voor ouders is de film te oubollig - een bewuste keuze van de makers - en te zwaar aangezet. Iets wat kinderen niet zal storen: die zien een aardig avontuur met boeven en middeleeuwse ridders. Wat ouders ook zal opvallen is dat de indiaan Klukkluk niet van de partij is. Wel doet Mik, de razende reporter, mee (vroeger gespeeld door Donald Jones, nu door John Wijdenbosch). De makers hebben helaas ervoor gekozen hem als verteller direct in de camera te laten praten, ons toesprekend met een accent ergens tussen Amerikaans en Surinaams ('Dat oe-wordt te crazy'). Hij vat alles wat te zien is geweest steeds netjes samen, wellicht nodig om jonge kinderen bij de les te houden, maar irritant voor de rest van de zaal. Alles in Pipo is archaïsch: de boeven, de ridder, de circusdirecteur, de jonkvrouw, de dialogen en het verhaal (gebaseerd op de series Pipo en de Slaapridder en Pipo en het Zingende Zwaard). Als het hun allemaal te lang duurt, kunnen de ouders lachen om de schmierende Karin Bloemen als Duitse tante en kijken naar de mooie Spaanse locaties."Jos van der Burg in 'Het Parool' van woensdag 19 november 2003: "(?) Vroeger viel het misschien niet op, maar Pipo symboliseert geen vrije, maar een infantiele wereld. De clown is een krompratende man, die de wereld ervaart als een kleuter. Zonder zijn vrouw Mammaloe (Mariska van Kolck) die hem beschermt als een klein kind, zou hij ten dode zijn opgeschreven. Dat de twee seks met elkaar hebben gehad - ze hebben tenslotte een dochter - is een bijna perverse gedachte. Infantiel zijn ook de personages om Pipo heen. Allemaal drukken ze zich uit in een brabbeltaaltje vol gruwelijke woordspelingen. Heeft u nog een monumentje? Even een pampiertje pakken! Godzijdank doet Kluk-Kluk niet mee. De makers worden bedankt voor het aan diggelen slaan van een jeugdherinnering."Willem Schouten in 'Sp!ts' van donderdag 20 november 2003: "(...) de karakters die Meuldijk schiep, hebben nog steeds hun magie niet verloren. Cor Witschge mag dan al jaren in de grote circustent in de hemel spelen, vervanger Joep Dorren benadert zijn maniertjes en intonatie bijna griezelig nadrukkelijk. Verder is Karin Bloemen zalig als toverkol tante Anouska. En steelt uitgerekend Daan Schuurmans de show als P-p-parelridder zelf. (...) Hip en heftig was hij [Pipo] in de jaren zestig al nauwelijks, maar zijn charme en ongeëvenaarde knuffelfactor maken de clown voor hen met een beetje kinderziel achteloos milleniumproof." Linda Engels in 'Metro' van donderdag 20 november 2003: "(...) Perfect voor alle (groot)ouders die herinneringen willen ophalen en hun (klein)kinderen een veilige, vermakelijke film willen laten zien. Voor moderne, wat oudere kinderen die gewend zijn aan Pokemon the X-men is het waarschijnlijk saai. (...)"Annemart van Rhee in 'Algemeen Dagblad' van 20 november 2003: "Operatie reanimatie Pipo geslaagd. Pipo in de bios even leuk als op tv. Hoeveel nostalgie kan een mens aan? Na Pietje Bell en Schippers van de Kameleon en met Floris, Pietje Bell 2 en Kees de Jongen nog in het vooruitzicht maakt nu Pipo zijn opwachting in de bioscoop. En het moet gezegd: de transformatie van het oer-Hollandse tv-icoon naar film blijkt geslaagd. Verrassend. Want wie er de beelden van de oude reeks bijpakt, merkt dat de tijd behoorlijk zijn tanden heeft gezet in de door Wim Meuldijk bedachte clownsavonturen. Jeugdsentiment, zeker. Maar ook houterig, traag en oubollig. Het is daarom een goede zaak geweest dat Meuldijk samen met scenarist Peter Römer de held en zijn omgeving hebben afgestoft. Daarbij lieten ze zijn sterke kanten intact. Kortom: Pipo beschikt over de juiste loopjes, gebaartjes en briljante onzinwoordenschat (naturelurelijk, verdiencentjes, sapperdeflap, gezinsfamilie), maar pakt ook het vliegtuig en belt mobiel vanuit zijn wiebelwagen. Door verder gebruik te maken van prachtige Spaanse locaties en voldoende knettergekke karakters in te zetten is in Pipo en de p-p-parelridder een leuk, up tempo kijkavontuur ontstaan.(...) Het is wel te hopen dat Pipo zich staande houdt tussen het nostalgie-geweld van eigen bodem en de grote buitenlandse producties die massaal in aantocht zijn."Ronald Ockhuysen in 'de Volkskrant' van 20 november 2003: "Pipo de clown moet een droom van Endemol verwezenlijken. Het bedrijf, gespecialiseerd in televisievermaak, koesterde al jaren de ambitie een speelfilm te maken. In afwachting van een stevig plan werd in 1995 alvast geoefend met een extra lange Baantjer-aflevering, die trots Baantjer, de film werd genoemd. (...) Pipo en de p-p-parelridder is een halfbakken onderneming. De makers hebben geen heldere keuzes gemaakt. De clown werd een beetje gemoderniseerd (als een actieheld staat hij op een vliegtuig), maar aan de andere kant is er alles aan gedaan het vertrouwde beeld van de serie niet te beschadigen. Daarmee manoeuvreert Endemol zich in een moeilijke spagaat: Pipo wil avonturenfilm (voor de kids) en een sentimental journey tegelijk zijn. Een reis door het heden én een reis naar het verleden - en dat allemaal in een hortend en stotend ritme. Ook de cast heeft twee gezichten. Joep Dorren is een hartverwarmende Pipo, Rudi Falkenhagen blijft leuk als Snuf, en Felix-Jan Kuypers maakt van Snuitje een sterk tragi-komisch nummmer. De meeste indruk wekt Daan Schuurmans als de nukkige ridder Didero, een rol waarmee hij bewijst dat een typetje niet per definitie eendimensionaal hoeft te zijn. Dat vermogen heeft Karin Bloemen niet: tante Anoeska is vooral een irritatie opwekkende staalkaart van malle accenten en overdreven bewegingen. Pipo en de p-p-parelridder werd opgenomen in Spanje. In dat rotsachtige, surrealistische landschap wekt Pipo een verweesde indruk. Het valt ook niet mee om als nostalgisch merk door het leven te moeten gaan."

Prijzen

Op dinsdag 23 december 2003 werd bekendgemaakt dat de film de honderdduizendste bezoeker naar de bioscopen getrokken had; daarmee werd de status van Gouden Film bereikt.PIPO EN DE P-P-PARELRIDDER werd op zaterdag 3 januari 2004 door de Nederlandse filmjournalisten uitgeroepen tot de slechtste Nederlandstalige bioscoopfilm van 2003. Aan de enquête deden vijftig filmjournalisten mee van onder meer NRC Handelsblad, De Volkskrant, Nieuwe Revu, Preview, radio 3fm en de Gaykrant.

Casting

Job Gosschalk, Janusz Gosschalk

Filmuziek

Jurre Haanstra

Liedjes

Pipo yo-ho! / Pipo & Petra, Carel Kraayenhof

Camera

Maarten van Keller

Montage

Liesbeth Wieggers

ProdDesign

Vincent de Pater

Kostuums

Anne Verhoeven

Geluid

Victor Dekker

Bioszalen

114 bij première

Bezoekers

186.638

Kleur

Kleur

Meer info

Sites: http://www.pipodefilm.nl, http://www.wimmeuldijk.nl.

Co-productie

TROS, Buena Vista

Locaties

Spanje (Turegano, Consuegra, Cordoba, Almodovar del Rio, Minas de Riotinto)

Boxoffice

Pipo en de Parelridder (116 kopieën) werd het eerste weekend bezocht door 14.000 bezoekers en dat was veel minder dan de distributeur gehoopt had. Top 20 noteringen: 4, 6, 9, 13, 7, 6, 7, 12, 15, 16, 20