Oesters van Nam Kee (2002)

Verhaal

Het verhaal van een liefdesgeschiedenis die de jonge 18-jarige gymnasiast Berry (Egbert-Jan Weeber) beleeft met de iets oudere Thera (Katja Schuurman), danseres in een Amsterdamse nachtclub. Berry leidt een dubbelleven; hij houdt voor zijn licht criminele vrienden uit Amsterdam-West zorgvuldig verborgen dat hij eigenlijk uit het enige villastraatje in deze wijk afkomstig is; alleen Thera neemt hij volledig in vertrouwen. Wanneer hun liefde, geconsumeerd met oesters in restaurant Nam Kee, een hoogtepunt bereikt, verdwijnt ze plotseling uit het leven van Berry. De inmiddels diep gewortelde, maar nu onbeantwoorde liefde van Berry drijft hem tot wanhoop en hij zoekt zijn heil bij zijn oude vrienden. Als Berry Thera uiteindelijk weer terugvindt, volgt een even verrassende, als fatale apotheose.

Cast

Egbert-Jan Weeber (Berry), Katja Schuurman (Thera, mysterieuze femme fatale), Edwin Jonker (De Laatste Mode), Johnny de Mol (Otto), Mohammed Chaara (Jamal), Guusje Eybers (moeder Berry), Hans Dagelet (vader Berry), Joost Claes (Rein, broer Berry), Sabri El Hamus (Driss), Stefan Jürgens (Duitse Ben), Laurie Reijs (Mirjam), Judy Doorman (moeder Thera), Cees Geel (kapper), Tourya Haoud (Marokkaans meisje 1), Dunya Kayama (Marokkaans meisje 2), Harry van Rijthoven (man in nachtclub), Joep van Deudekom (sleutelmaker), Yoka Verbeek (studente medicijnen), Dic van Duin (vader studente), Chris Tieleman (verpleegster 1), Elle van Rijn (vrouw vader), Flip Filz (dronken man), Barbara Sobels (baliemedewerkster), Wannie de Wijn (Frank Willis), Nazmiye Oral (Arzu), Tamar Avkapan (journalist), David Hollestelle (muzikant), Willem Voogd (Berry, 13 jaar), Kevin Horsman (Rein, 14 jaar)

Ontstaan

Scenario: Hans de Wolf, naar de roman Oesters van Nam Kee van Kees van Beijnum.Nam Kee is een klein Chinees restaurant aan de Zeedijk in Amsterdam. Daar werden ook opnamen gemaakt, net als op de Nieuwmarkt en in de John Lenno & Yoko Ono suite in het Hilton. Ook werden in club Velvet en op de 12de verdieping van een flat in het stadshart van Amstelveen opnamen gemaakt. Daarnaast in Frankrijk. Productie van Egmond Film and Television in samenwerking met de VARA en het Duitse Neue Impuls GmbH. De film met een budget van 4,4 miljoen gulden wordt voor een belangrijk deel (3,9 miljoen gulden) gefinancierd door Fine BV, de onderneming die het investeren in films makkelijk maakt door het, door de overheid ontworpen, belastingvoordeel-model. Met Ben & Jerry en Mon cheri reclame. Katja Schuurmans had een vetorecht in haar contract, maar daar heeft ze slechts in zeer geringe mate gebruik van gemaakt. Bovendien hadden de wijzigingen slechts met spelscènes te maken en niet met de seks in de film. Tijdens testvoorstellingen onder jongeren bleken velen van hen te vinden dat er te veel seks in de film zat. Vooral Marokkaanse meisjes hadden hier problemen mee. En omdat jongeren, net als bij Costa!, toch de belangrijkste doelgroep van de film vormen, is besloten de seksscènes minder expliciet te maken. Actrice Halina Reijn, die de hoofdrol in de film niet kreeg, in CJP magazine van augustus/september 2002: . "Ik ken de regisseur, Pollo de Pimentel, en ik dacht dat het helemaal goed zat. Katja doet het vast goed, maar ik was wel even geshockeerd. Ik heb er met haar over gesproken. Ze wil het gewoon proberen, ook al is ze geen geschoolde actrice. Katja heeft zelfkennis. Ik heb wel eens een soapactrice horen zeggen dat het haar doel is Ophelia te spelen in Hamlet. Die weet echt niet waar ze het over heeft. (?) Maar waar het om gaat, is dat we tijdens een screentest van Oesters Van Nam Kee niet opkunnen tegen iemand die goed verkoopbaar is. Tegenwoordig is bekendheid een middel om goeie rollen te krijgen."

Facts

Regisseur Robert Jan Westdijk was al bezig met het voortraject voor de verfilming, maar toen de kans kwam om PHILEINE ZEGT SORRY kwam, koos Westdijk daarvoor. Katja Schuurman wilde tot september 2002 nooit naakt in 'Playboy', maar als Thera ging ze voor het blad wel uit de kleren.

Pers

Gawie Keyser in 'De Groene Amsterdammer' van 31 augustus 2002: "(?) Het cultureel moment lijkt regisseur Pollo de Pimentel steeds te ontwijken. Hij citeert vrijelijk uit een aantal belangrijke Amerikaanse films [WILD AT HEART, TRUE ROMANCE, NATURAL BORN KILLERS] maar het blijft allemaal oppervlakkig en gespeend van alle plezier. (?)"Jos van der Burg in 'Het Parool' van 4 september 2002: "Oesters van Nam Kee had een rauwe film moeten zijn over de blinde passie van een jongen, die voor zijn naïviteit keihard wordt gestraft. Daarvoor is nodig dat we kunnen geloven in de relatie van Thera en Berry, maar dat is niet het geval. Schuurman gaat uit de kleren, maar ze had ze net zo goed aan kunnen houden, want tot verwoestende passie komt het nooit. De scènes in een nachtclub, waarin Schuurman met een witte pruik op rond een paal kronkelt, doen denken aan het optreden van Elisabeth Berkley in Paul Verhoevens Showgirls. Schuurmans probleem is dat ze een tamelijk expressieloze actrice is. Hoeveel close-ups de makers er ook tegenaan gooien, emoties roept het niet op. Dat Berry's vriendenclubje, onder wie Johnny de Mol, de kijker de meeste lol bezorgen, zegt voldoende over de zwakte van de hoofdpersonen. Dat Oesters van Nam Kee een tamme film is, is ook te wijten aan de makers. Producenten Hans de Weers en Hans de Wolf - De Wolf schreef ook het scenario - lijken anders dan de makers van Turks fruit vooral bezorgd te zijn geweest of alles in het nette bleef. Oesters van Nam Kee is een verkapte familiefilm. Braaf entertainment voor jongeren, die hun ouders mee willen nemen naar de bioscoop." Hans Beerekamp in 'NRC Handelsblad' van 4 september 2002: "Wat een kruising had moeten worden tussen Turks fruit en Ik ook van jou lijkt meer uit te komen halverwege Vals licht en Wilde harten. Het scenario wil maar niet van het papier loskomen. Zowel het milieu van de Amsterdamse gymnasiast (Weeber) als dat van de 'wiebeldanseres' (Schuurman) lijkt niet op enige hoofdstedelijke realiteit. De vergelijking met de televisiefilm van Gerrard Verhage naar Van Beijnums eveneens autobiografische Dichter op de Zeedijk maakt duidelijk dat het niet aan de schrijver ligt. Waarom de jongen zo hardnekkig blijft geloven dat het veel oudere en wijzere meisje iets in hem ziet, wordt in dit script niet duidelijk, evenmin als haar fascinatie voor een lul van een Duitse (jawel!) fotograaf. En dan heeft ze ook nog last van epilepsie, dat een Turks fruit-achtig einde doet vermoeden, maar de hele ziekte blijkt geen enkele dramatische betekenis te hebben, evenmin als de aanwezigheid van drie 'slechte vrienden' van de hoofdpersoon. Tekstbehandeling was in Baantjer ook altijd al een probleem, maar bij onervaren acteurs als Schuurman en Weeber wordt de eveneens ontoereikende regie in combinatie met de krakkemikkige dialogen echt pijnlijk. Schuurman neemt in paniek haar toevlucht tot een nep-Goois accent en spreekt tegen de jongen, die ze ooit twee duivelsoortjes opzette, de in potentie klassieke regels: ,,Je kan me beter haeten, Diaeblo!'' In een door commerciële jongens van het kaliber Johan Nijenhuis opgezette publieksfilm Costa! was Schuurman gewoon wat ze was: een redelijk zinvol gebruikte ster met weinig tekst en een sterke lichamelijke présence. Gejaagd door de winst zit bij Oesters van Nam Kee iedereen in het verkeerde schuitje: kunstzinnige filmproducenten proberen de commerciële markt te begrijpen, huren de verkeerde regisseur in en laten de sterren verzuipen in niet waar gemaakte ambities. Misschien dat de eerste week nog wel veel mensen Katja bloot willen zien, maar het zou me verbazen als de film echt aan zijn eigen doelstellingen zou voldoen: geld verdienen en toch deftig blijven. Mag het nu eindelijk eens afgelopen zijn met die goudkoorts in de Nederlandse filmindustrie?" Ronald Ockhuysen in 'de Volkskrant' van 5 september 2002: " Scenarioschrijver Hans de Wolf, tevens mededirecteur van producent Egmond Film, benadrukt in de filmversie van Kees van Beijnums roman de obsessieve verliefdheid. Berry's blik is nog nauwer dan in het boek. De Wolf schrapte verwijzingen naar Berry's jeugd en vooral ook naar de milieus van de personen om hem heen, of hij bracht ze terug tot clichés. Thera is niet langer een kakmeisje uit Haarlem, op de vlucht voor een leven als dat van haar snobistische moeder, ze is nu gewoon de dochter van een tuttebol. En Berry's vrienden zijn geen pillen slikkende, hufterige domkoppen, maar innemende schoffies. In de film is Otto (Johnny de Mol) een joch dat altijd op bezoek zou mogen komen om zijn verhalen te vertellen. In de roman is het al onaangenaam als hij langsloopt. (?)Oesters van Nam Kee, voorzien van een obligate knipoog naar Turks Fruit, lijdt aan schizofrenie. Er wordt gegokt op een jong publiek, maar tegelijkertijd overheerst de angst het te bont te maken. De seks is impliciet, de rauwe werkelijkheid van Amsterdam-West lijkt nog het meest op een dorpsbraderie. Wat overblijft is een cast met bravoure, met voorop Weeber, vreemd dubbelzinnig als fobische schlemiel. De inspanningen zijn vergeefs, het blijft allemaal buitenkant. Er is geen acteur te vinden die in dit holle scenario enig leven had kunnen blazen."

Filmuziek

Gerry Arling, Richard Cameron

Liedjes

'Vanavond om kwart over zes ben ik vrij' / Willeke Alberti, 'Radar love' / The Golden earring

Camera

Danny Elsen

Montage

Peter Alderliesten

Kostuums

Mariella Kallenberg

Grime

Dorota Horonskaota

Geluid

Simone Galavazi

Bioszalen

88 bij première

Bezoekers

143.614

Kleur

Kleur

Meer info

http://www.oestersdefilm.nl

Art director

Minka Mooren

Boxoffice

Met een opbrengst van 315.482 euro goed voor een tweede plaats in de top 20 in de eerste speelweek. Overige noteringen: 3, 4, 5, 9, 15. Op 30 september 2002 kreeg de film 'De Gouden Film uitgereikt (75.000 bezoekers). Totaal 143.407 bezoekers.