Hollywood sign, The (2001)

Verhaal

Tom Greener was ooit een redelijk bekende acteur. Aan zijn veelbelovende carrière is echter plotseling een einde gekomen door een kort verblijf in de staatsgevangenis. Bij zijn terugkeer in Hollywood probeert hij producenten te interesseren voor het scenario ?The Hollywood sign?. Het is geschreven door zijn ex-vriendin Paula Carver. In het verlopen hotel waarin hij zijn intrek heeft genomen, komt hij zijn oude collega, de totaal afgeschreven acteur Kage Mulligan tegen. Een kans op succes valt in duigen als de Hollywood agent Robbie Kant aangereden wordt door een auto. Op de begrafenis, waar hij samen met Kage heengaat, ontmoet hij de ooit een Oscar-winnende acteur Floyd Benson. Onder het drinken van wat borrels besluiten Tom, Kage en Floyd naar het metershoge Hollywood-monument te aan. Daar blijkt een een vermoorde man te liggen. Overtuigd van de kansen, besluiten de drie uitgerangeerde acteurs al hun moed te verzamelen om de beste acteersprestatie ooit te leveren. Het doel: de financiering van een glorieuze comeback in Hollywood.

Cast

Burt Reynolds (Kage Mulligan), Rod Steiger (Floyd Benson), Tom Berenger (Tom Greener), Jacqueline Kim (Paula Carver), Al Sapienza (Rodney), David Proval (Charlie), Garry Marshall (regisseur), Dominic Keating (Steve), Eric Bruscotter (Muscle), Kay Kuter (Robbie Kant), Rafael Mauro (Lenny Lena), Kathleen Gati (Deb), Alex Veadov (Cabbi), Roz Witt (serveerster), Christian J. Fletcher (zoon van Kage), Adria Tennor, Amy Leland, Mark Gantt, Garry Marshall, Mark Phinney, Jeff Gardner (cameraman), Teresa Hill, Andy Milder (Suit), Gregory Phelan, Patricia McBride, Larry Wrentz, John Dybdahl, Ignacio Alvarez

Ontstaan

Amerikaans-Nederlandse co-productie. Scenario naar het boek 'De hemel van Hollywood' van Leon de Winter uit 1997.Pleswin Entertainment is opgericht door Eric Pleskow, oud-directeur van United Artists en oprichter van Orion Pictures, en schrijver/filmmaker Leon de Winter. Pleskow en Winter bezitten ieder 42,5% van het nieuwe bedrijf, terwijl de Nederlandse reclameman Leo Stumpel met vijftien procent deelneemt. Dat deze maatschappij in Amsterdam gevestigd werd, is het gevolg van de nieuwe belastingmaatregelen om het voor particulieren aantrekkelijker te maken in een Nederlandse film te investeren. Dit is hun eerste filmproductie.Engelstalig debuut van de Duitse regisseur Sonke Wortmann. De geplande première was mei 2000, maar het werd 4 oktober 2001. Leon de Winter verwachtte van te voren niet dat het een kaskraker zou worden. In 'Carp' van 28 augustus 2001: "De kans is klein. Om daarvoor in aanmerking te komen moet je het hebben van wat in filmjargon de Saturday night crowd heet, jongeren tussen 12 en 25 jaar. En mijn film voldoet niet aan de eisen die dat publiek stelt. Het ontbreekt aan harde actie en mooie, frisse jongens en meisjes als Cameron Diaz en Tom Cruise. (?) Ik hoop - en meer dan hoop kun je niet hebben in dit vak - dat we mensen aantrekken die meer van een film eisen dan een paar grote namen. En die groep is gelukkig vrij groot, dus ik verwacht het wel wat langer dan een paar weekjes te kunnen uitzingen."

Facts

Anouk zou niet alleen de muziek (titelsong en tracks tussendoor) leveren, maar ook een klein rolletje spelen als drugskoerier. Haar contact met Burt Reynolds was erg leuk, maar Leon de Winter wilde de kleine rol van Anouk volop in de publiciteit brengen. Anouk daarover in ?Oor? d.d. 10 juni 2000: ?Ik wilde niet gelanceerd worden als één of andere film-Hollywood-ster, met zo?n kleine kutrol. Twee dagen later krijg ik vanuit Nederland een fax in mijn hotelkamer, met een heel stuk in de Telegraaf. (?) Ik zeg tegen die Leon de Winter: ?Ik voel me zo fucking genaaid. Ik ga alles uit die film halen. Je zorgt voor een rectificatie van een hele pagina binnen een week.? Nou toen kwam er een rectificatie van drie regels. Niet dus, haal alles er maar uit. Ze reageren niet. Als ze het gebruiken, zeker die twee minuten van dat rolletje, dan komt er een rechtszaak van.?

Pers

Ab Zagt in 'Algemeen Dagblad' van 28 september 2001: "(...)The Hollywood Sign is een merkwaardige mix van een Amerikaanse en een Europese aanpak. Sommige dialogen duren voor Amerikaanse begrippen te lang, maar de personages krijgen wel meer aandacht dan in Amerikaanse producties gebruikelijk is. Ook het verteltempo hapert hier en daar. Toch haalt de film een voldoende, vooral door de ironie die De Winter in zijn verhaal wist te verpakken. (...)" Bart van der Put in 'Het Parool' van woensdag 3 oktober 2001: "Met een ontwapenende zelfspot spelen Tom Berenger, Rod Steiger en een onthutsend slecht opgelapte Burt Reynolds drie uitgerangeerde acteurs, die de vondst van een dode gangster aangrijpen om met behulp van hun talent een grote slag te slaan. De manier waarop de drie Hollywood-veteranen de draak steken met hun vak en hun milieu, is beslist amusant en biedt enig tegenwicht voor de borstklopperij die De Winters scenario kenmerkt." Hans Beerekamp in 'NRC Handelsblad' van woensdag 3 oktober 2001: "Regie en acteren luisteren nauw in een film over schmieren: juist de afwezigheid van de vereiste ironie en afstandelijkheid doen de film ineenstorten tot een product, dat zelf gemakzucht doet vermoeden. Toch is het resultaat af en toe vermakelijke en schemeren de contouren door van een veel betere film." Dick van den Heuvel in 'de Telegraaf' van donderdag 4 oktober 2001: "Een echte Hollywoodproductie wordt 'The Hollywood Sign' nooit, al was het maar vanwege vervelende continuïteitsfoutjes, zoals een pukkeltje op de kin van vrouwelijke hoofdrolspeelster Jacqueline Kim, dat er dan weer wel is en dan weer niet. Een hele aardige en zeer geslaagde Nederlandse speelfilm, toevallig dit keer met Amerikaanse acteurs. dat is dan de beste kenschets die je van 'The Hollywood Sign' kunt geven. Er zijn filmmakers die daar een moord voor zouden doen." Ronald Ockhuysen in 'de Volkskrant' van donderdag 4 oktober 2001: "The Hollywood sign is zo'n film waarin een aardige film schuil gaat. Maar de humor wordt gesmoord door het trage tempo en het rommelige camerawerk, die The Hollywood Sign degraderen tot een halfbakken komedie. De Nederlandse productie oogt te veel als een Amerikaanse schnabbel."

Liedjes

Jewel of cool / Michou, Au tont du temple saint / George Bizet

Montage

Edgar Burcksen

Kostuums

Elsa Zamparelli

Bezoekers

3.247 bezoekers in 2001 plus 3.820 bezoekers in 2002

Kleur

Kleur

Locaties

Los Angeles en Las Vegas, USA

Art director

Benedict Schillemans

Goofs

Bevat fragment uit Navajo Joe van Dino de Laurentiis uit 1966.

Boxoffice

De film haalde de week top 20 niet, met een opbrengst van 20.589 gulden stond de film op 20 over het weekend (donderdag tot en met zondag).