Villa des roses (2002)

Verhaal

Aan de vooravond van de Eerste Wereldoorlog (1912+1) runnen Olive en Hugh Burrell het Parijse pensionnetje Villa des roses. De Burrells beschouwen hun pension als een stukje vaderland. Zakelijk gaat het er niet goed. Op veel comfort kunnen de gasten er evenmin rekenen. Olive heeft altijd een drogreden klaar om haar gebrek aan durf en vernieuwing te verklaren. Voor het nieuwe kamermeisje Louise Créteur is het wennen aan de werkomgeving. En aan het ingenieuze buizensysteem waardoor iedereen met iedereen in contact kan komen. Louise tracht zich emotioneel van de gasten af te sluiten, maar valt ten slotte toch voor Richard Grünewald. Maar die koestert geen langetermijnplannen met Louise.

Cast

Julie Delpy (Louise Créteur), Shaun Dingwall (Richard Grünewald), Harriet Walter (Olive), Shirley Henderson (Ella), Timothy West (Hugh), Frank Vercruyssen (Aasgaard), Toni Barry, Jan Decleir (monsieur Brizand), Dora van der Groen (Mrs. Gendron), Stéphane Excoffier (Jeanne De Kerros), Gary Whelan (Mr. O'Connor), Alfredo Pea (Mr. Craxi), Maya van den Broecke (Anna Kuprinski), Halina Reijn (Natsje; Hongaars hoertje), Rifka Lodeizen (Radsky; Hongaars hoertje), Albert Delpy (Antoine Créteur), Toni Barry (Mrs. Bunny Winhurst)

Ontstaan

Scenario: Christophe Dirickx en Frank Van Passel, naar het gelijknamige boek van Willem Elsschot uit 1913. In het scenario zijn Mr en Mme Brulot omgebouwd tot Olive en Hugh Burrell: Engelse immigranten die het pension tot Brits territorium hebben uitgeroepen. ,,Een logische en bewuste keuze,'' legt producent Dirk Impens uit. ,,Dat soort internationale enclaves waar mensen tot het Engels veroordeeld waren, was toen in Parijs een realiteit.'' Voor Van Passel ligt de cynische spot in Elsschots stijl dicht bij de Engelse humor. Om meer dynamiek te verkrijgen, verplaatste de regisseur het verhaal van 1903 naar 1913. Niet alleen om de ondergang van de Titanic in het scenario te smokkelen, maar ook om de artistieke bevrijding van Parijs in het geheel te verwerken. In de film zitten postkaarten van Parijs die door de computer gemaakt werden.Belgisch-Nederlands-Luxemburgse co-productie. Nederlandse co-producent: Isabella Films (Els Vandevorst). Mede via de Nederlandse beleggingsconstructie Labouchere Holland Film CV gefinancierd. Voor 50.000 gulden (of meer) konden geïnteresseerde particulieren zich aanmelden. Opnamen o.a. in Brussel (Hotel Errera in de Koningsstraat, dat als façade van de Villa wordt ingeblikt). Engels gesproken, enkele zinnen Frans en Duits. De Britse tv-acteur Shaun Dingwall speelt de rol die oorspronkelijk bedoeld was voor Christian Bale. Halina Reijn en Rifka Lodeizen hadden 3 zinnen tekst, maar die zijn eruitgeknipt.

Facts

Er waren conflicten over de final cut tussen de regisseur en de producenten. Het Willem Elsschot-fonds was uiteindelijk vol lof over de productie.

Pers

Edo Dijksterhuis in 'de Filmkrant' van maart 2002: "Ondanks de speellengte van maar liefst twee uur en een sterke cast (?) blijft de liefdestragiek afstandelijk. Louises transformatie van degelijke dienstbode tot verliefde naïeveling is onwaarschijnlijk, Richards twijfel tussen oprechte liefde en de zucht naar rijkdom en gemak is nergens overtuigend." Jos van der Burg in 'Het Parool' d.d. 10 april 2002: "(...) Louises tragiek doet denken aan de melodrama's uit de periode van de zwijgende cinema, maar stelt een moderne filmmaker voor een probleem: hoe maakt hij haar ellende invoelbaar? Van Passel is er niet uitgekomen. Tussen Louise en Richard vonkt het niet en Louise is naïever dan wij kunnen geloven. Daarmee valt de dramatische bodem uit de film. Het vacuüm wordt opgevuld door de uitbundige art direction. We belanden in een pension vol spinnenwebben en stofnesten, waar de kalk van het plafond naar beneden dondert als de metro onder het gebouw doordendert. Fraai, maar het raakt het drama niet." Dana Linssen in 'NRC Handelsblad' d.d. 10 april 2002: "(...) Een in het boek prachtige verhaalflard over de sinaasappels stelende seniele madame Gendron (Dora van der Groen) die door alle gasten verguisd wordt, is in de film een plichtmatige anekdote en zo zijn er meer. Je zou naar wat minder Elsschot verlangen."

Prijzen

Award for the best film op het International Hollywood Film Festival in oktober 2002.

Filmuziek

Paul M. van Brugge

Camera

Jan Vancaillie

Montage

Ludo Troch, Karin Vaerenberg

Geluid

Peter Flamman, Carlo Thoss

Distributeur

Upstream Pictures

Bioszalen

7 bij première

Bezoekers

5.168

Kleur

Kleur

Meer info

http://www.villadesroses.be

Land

Vlaams-Nederlands-Brits-Luxemburgse co-productie

Art director

Johan van Essche