Een hechte groep vrienden komt samen in de Franse Bourgogne om eindelijk hun overleden vriend uit te strooien. Als de weduwe totaal onverwacht haar nieuwe vriend meeneemt, krijgt het weekend een absurde wending, en worden alle vriendschappen en relaties compleet op scherp gezet. Een hilarische en ontroerende film over liefde, rouw, vriendschap en bizarre tradities.
Cast
Sarah Chronis (Titia), Kay Greidanus (Bram), Lisa Zweerman (Evelien), Carolien Spoor (Cato), Steef de Bot (Jelmer), Aus Greidanus Sr. (Aad), Jon Karthaus (Job), Otis Karthaus (zoon Job en Cato), Philippe Lafaye (Franse boer)
Ontstaan
Karthaus ontwikkelde het idee tot een scenario samen met De Bot, Zweerman en Greidanus, die elkaar privי ook goed kennen. Vervolgens werd in Frankrijk in 2021 een trailer opgenomen om daarmee producenten voor het project te kunnen winnen. Zo kwam de financiering rond.
Opgenomen in de Franse Bourgognestreek.
Kijkwijzer: 12 jaar (grof taalgebruik, drugs).
Pers
Kevin Toma op Volkskrant.nl op 18 januari 2023: "(...) In Fijn weekend dreigt alles anders te lopen wanneer de weduwe (Lisa Zweerman) arriveert en alweer een nieuwe geliefde blijkt te hebben. Prompt raakt de hete zomerlucht gevuld met ongenoegen, in een film die zelf zoekt naar een passend evenwicht tussen humor en drama. Dat lukt deels: het door Karthaus, Zweerman en De Bot geschreven scenario is verrassend noch diepgaand, maar de vriendendynamiek wordt aardig getroffen, ook dankzij de leuke dialogen. Al met al een film waar niemand zich een buil aan zal vallen, inclusief ridderduel op grasmaaiers."
Ronald Rovers op Trouw.nl op 18 januari 2023: "(...) Er zit een aanstekelijke energie in de film, die waarschijnlijk veel te maken heeft met het feit dat de cast en regisseur/schrijver/producent Jon Karthaus in het echt ook een vriendengroep vormen. Maar los van het sympathieke initiatief om met al deze mensen een film te maken, is Fijn weekend te schematisch van opzet en is een aantal personages niet meer dan een wandelend cliché. De oude vader van de overledene verdwijnt precies op de juiste momenten in de mist van z’n dementie, om een scène later weer helder van geest te zijn. Broer Jelmer is nergens meer dan een clown. De potsierlijke stille schreeuw van een gefrustreerd personage aan het eind werkt niet. En zo zijn er aardig wat dissonanten en voorspelbare kleine plotwendingen. Gelukkig waait in ieder geval de uitgestrooide as niet in iemands gezicht. Dat alles zal een Gouden Film niet in de weg staan. Daarvoor is deze lompe, dronken vriendengroep voor veel mensen te herkenbaar."
Tristan Theirlynck op NRC.nl op 17 januari 2023: "Het probleem van Fijn Weekend is niet dat het een voorspelbare genrefilm is, maar juist dat de film meer dan dat probeert te zijn. De nieuwe film van Jon Karthaus (Costa!! en BonBini Holland) heeft potentie als ensemblekomedie, maar is te veel bezig met ‘groot drama’ om de feelgoodfilm te worden die het had moeten zijn. (...) Telkens worden er conflicten toegevoegd: de broer van Ollie is verliefd op de weduwe, de nieuwe vriend van de weduwe heeft een verleden met de zus van de weduwe, broer Jelmer heeft bewijsdrang. Het meest beschamend: er is een demente vader in het spel. Die heeft als enige rol om kinderlijk verdwaasd rond te lopen en grote ogen op te zetten als hij vraagt: ‘Waar is Ollie?’ Al dat drama maakt de film verwarrend en te vol. Daardoor voelen de emotionele uitbarstingen aan het einde geforceerd, onbevredigend en onverdiend. Het onvermijdelijke moment dat de demente vader alles ineens begrijpt (en er een heerlijke, rollende ‘godverdomme’ uitgooit) is zelfs lachwekkend. Andere plotlijnen worden überhaupt nooit afgerond, maar meanderen afleidend door de film totdat de credits rollen. Misschien komt het omdat de film is geschreven door vier mensen (Kay Greidanus, Jon Karthaus, Lisa Zweerman en Steef de Bot, tevens de hoofdrolspelers van de film). Het is een polderfilm geworden. Dat is jammer, want er zat potentie in Fijn Weekend. De cast heeft duidelijk chemie. Vooral de gevatte machoman Job (Karthaus) en de sukkelige streber Jelmer (De Bot) zijn leuk samen. De grappen zijn vaak harder en gedurfder dan gebruikelijk in dit soort komedies. (Personage schrikt van een hete oven en zegt: „Op deze stand had je je broer net zo goed hier kunnen cremeren.”) En het idee van een extravagant spelletjesweekend kan een goudmijn voor creatieve, visuele humor zijn. In plaats daarvan krijgen we een compilatiescène van drie minuten te zien. Want ook dat idee wordt niet goed uitgewerkt."
