Zee van tijd (2022)

Verhaal

Het jonge koppel Lucas en Johanna zeilt in de jaren ’80 met hun zoontje Kai de wereld rond: stapelverliefd, onbezorgd en vol dromen en idealen. Midden op de Atlantische Oceaan verandert alles, wanneer de ergste nachtmerrie van de jonge ouders werkelijkheid wordt. Het abrupte einde van de reis is het begin van innerlijke strijd. In hun wanhopige pogingen om overeind te blijven, drijven de twee steeds verder uit elkaar. Veertig jaar later ontmoeten de vroegere geliefden elkaar weer en blijkt dat de tijd zeker niet alle wonden heeft geheeld.

Cast

Sallie Harmsen (Johanna), Elsie de Brauw (Johanna), Gijs Scholten van Aschat (Lucas), Reinout Scholten van Aschat (Lucas), Diana Dobbelman (Masja), Mieneke Bakker (Masja), River Oosterink, Barbara Sobels, Koen Franse, Ruben Lürsen (Piet), Jules Hamel (Piet), Kim Hertogs (Lianne), Sophie van Oers, Laurien van Rijswijk, Dimme Treurniet (verkoper) Mike Meijer, Janni Goslinga (Trees), Jaap ten Holt (man in de kerk), Tobias Segura Peralta (countertenor), Lette Vos, Yanaika Holle, Davide Bellotta, Damiano Incani, Hans Doodkorte, Jan Willem Hofma (voorman), Vera Schröder

Ontstaan

De opnames op De Azoren, Malta en Barbados waren november 2019 afgerond, de rest van de draaiperiode waren vanaf 3 november 2019 in Nederland en België.Aftiteling noemt Mikel 1978-1985. In film wordt de jongen 5 jaar. Kijkwijzer: 12 jaar (angst, grof taalgebruik).

Pers

Jos van der Burg op Filmkrant.nl op 18 september 2022: "(...)Zee van tijd gaat over de emotionele orkaan die een traumatische gebeurtenis veroorzaakt en de film wil dat weten ook. In de melodramatische overdrive herkennen we de hand van scenarist Marieke van der Pol (De tweeling, 2002; Bride Flight, 2008; Bankier van het verzet, 2018), die ook in haar eerdere films weinig aan de verbeelding overliet. Ook Zee van tijd hamert elke emotie erin, vaak dramatisch onderstreept door de muziek. Voor wie het dan nog niet heeft begrepen, zijn er melodramatische zinnetjes als: “We gingen allebei door een hel.” Aan de acteurs ligt het niet, want zij zijn uitstekend en stijgen soms boven de dialogen uit. Zoals Gijs Scholten van Aschat als de oude Lucas in de scène waarin hij emotioneel breekt. Ook Sallie Harmsen heeft als de jonge Johanna een paar aangrijpende scènes. Maar de balans is zoek. Wie van drama houdt dat elke emotie erin wrijft, moet Zee van tijd niet overslaan, maar wie ook zijn hoofd iets te doen wil geven, houdt een zee van tijd over."Gudo Tienhooven op AD.nl op 11 oktober 2022: "(...)Zee van Tijd lijkt zich lange tijd bewust van het feit dat de dood van een kind alleen al op papier aangrijpend is. Dat hoef je niet nog eens te accentueren. Maar gaandeweg gaat de film met sprongen in de tijd, dromen, hallucinaties en ietwat stroperige muziek steeds kunstmatiger aanvoelen. Tot scenarist Marieke van der Pol (De Tweeling, Bride Flight) het niet kan laten in de slotakte een onnodige plotwending van soapniveau te introduceren. Als studie naar menselijke veerkracht in zo’n diep tragische situatie, is Boermans’ film te onevenwichtig van toon om echt indruk te maken. Het zou zomaar kunnen dat je tijdens de aftiteling een traan voelt rollen, maar Zee van Tijd neem je vervolgens niet ook nog mee naar huis."Pauline Kleijer op Volkskrant.nl op 21 september 2022: "(...) Zee van tijd gaat over rouw. Een loodzwaar onderwerp, maar regisseur Theu Boermans en scenarist Marieke van der Pol schrikken er bepaald niet voor terug. De film kent geen omzwervende bewegingen, geen verzachtende taal. Het publiek wordt niet gespaard. Alles is duidelijk en direct. Zo wordt de aanloop naar Kais verdwijning omstandig getoond, net als de directe nasleep. Dat is niet prettig om te zien, maar het heeft nut. De confrontatie met pijnlijke beelden is een belangrijk thema in de film, die ook draait om de vraag wat beter is: kijken of wegkijken. In het deel van Zee van tijd dat zich in het verleden afspeelt, worden Lucas en Johanna gespeeld door Reinout Scholten van Aschat en Sallie Harmsen. Na de verdwijning van hun zoon is het verdriet te groot, rauw en veelomvattend om elkaar nog te kunnen bereiken. In hun onmacht nemen ze elkaar ook te serieus en te letterlijk — er is geen ruimte meer tussen de woorden. Later, wanneer ze elkaar terugzien, komt die ruimte er wel. Van der Pol (De Tweeling, Isabelle) hamert in haar scenario, losjes gebaseerd op een echt voorval, vooral op gevoelens. Feitelijke gebeurtenissen krijgen minder aandacht, wat vragen oproept: hoe kwam dat jonge stel eigenlijk aan de middelen voor zo’n lange zeilreis? Hoe wordt een sloopwerker een beroemd theaterregisseur? Daarnaast is er een plotwending die geforceerd aandoet. Het voegt drama toe, zeker, maar was dat nog nodig? Gelukkig weet Boermans (1000 Rosen, De uitverkorene) alle aandacht te verleggen naar de acteurs. Vader en zoon Scholten van Aschat, maar ook Harmsen en De Brauw leveren fraai werk, waardoor de onwaarschijnlijkheden in het verhaal naar de achtergrond verdwijnen. Als portret van pijn, met zijn verraderlijke afgronden, is Zee van tijd geslaagd."Ronald Rovers op Trouw.nl op 13 oktober 2022: "In Zee van tijd stelde Theu Boermans zichzelf de artistieke uitdaging de reusachtige emoties van dit op feiten gebaseerde verhaal in bedwang te houden. De film slaagt daarin (...)"

Casting

Job Castelijn

Filmuziek

Laurens Goedhart, Fons Merkies

Montage

Herman P. Koerts, Job ter Burg

ProdDesign

Gert Stas

Kostuums

Monica Petit

Grime

Esther de Goey

Distributeur

Dutch Filmworks

Bioszalen

107 bij première

Kleur

Kleur