Nr. 10 (2021)

Verhaal

Een theatergezelschap werkt toe naar de première. Günter, een acteur, is als kind door een jager gevonden in een Duits bos. Over zijn verleden heeft hij zich nooit iets afgevraagd. Tot hij wordt aangesproken door een zekere Breslauer en hij begint te dromen over zijn moeder. Heimelijk bewerkstelligen de man en zijn kompanen de teloorgang van Günter. Pas dan wordt hij op de hoogte gebracht van zijn ware afkomst. Een afkomst die hij niet had kunnen bevroeden…

Cast

Tom Dewispelaere (Günter), Frieda Barnhard (Lizzy), Hans Kesting (Karl), Anniek Pheifer (Isabel), Pierre Bokma (Marius), Dirk Böhling (Wassinski), Mandela Wee Wee (Innocence), Richard Gonlag (Poelzig), Gene Bervoets (Reichenbach), Liz Snoyink (Elsa), Alexander ElMecky (Paul), Kim Karssen (Marie-Louise), Jan Bijvoet (Biko), Tobias Nierop (John), Stijn Van Opstal (Breslauer), Harriet Stroet (Renate), Bert Geurkink (souffleur), Harpert Michielsen (receptionist), Vic de Wachter (Fritz), Aat Ceelen (Küster), Marieke Dilles (moeder van Günter), Geert de Jong (Fischer), Sem Klarenbeek (jonge priester 1), Egbert Jan Weeber (jonge priester 2)

Ontstaan

Het budget van het project was 5,4 miljoen euro; daarmee is het de duurste film die Van Warmerdam ooit maakte. Een camera met belangrijk beeldmateriaal werd gestolen net na het begin van de opnamen op 16 december 2019.Slotfilm van het Nederlands Filmfestival op donderdag 30 september 2021.Kijkwijzer: 12 jaar (geweld, grof taalgebruik).

Pers

Jan Pieter Ekker in 'de Volkskrant' van woensdag 29 september 2021: "(...) Zo is Nr. 10 aanvankelijk een soort huwelijksdrama en een making-of van een toneelstuk ineen. Hoewel. “Het is geen toneelstuk, het is een collage,” bast Karl, als zijn steeds wanhopiger acteurs hem vragen waarom hij de boel steeds verder omgooit. “Het moet abstract worden. Een abstracte collage zonder logica.” “Zonder logica?” vraagt Elsa verbaasd. “Ja, zonder logica,” riposteert Karl. “En wat is dan ons houvast?” wil zij weten. “Er is geen houvast,” antwoordt hij. Hetzelfde geldt voor Nr. 10, die na een uur een afslag neemt die op geen enkele manier wordt aangekondigd. Een afslag die nog spectaculairder is dan die in Grimm, waarin Broertje en Zusje halverwege in Nederland een tunnel inrijden om er vervolgens weer uit te komen in Spanje en het Hollandse hyperabsurde realisme abrupt plaatsmaakt voor Spaans magisch-realisme. Nr. 10 is een soort best of van Van Warmerdams complete oeuvre; een totaalkunstwerk, waarin multitalent Van Warmerdam (in 2010 ontving hij de Johannes Vermeer Prijs, de staatsprijs voor de kunsten, voor zijn gehele oeuvre) de grenzen slecht tussen film, theater, literatuur en beeldende kunst. De raadselachtige beginscène – een woeste zee – doet denken aan een titelloos schilderij dat te zien was in Van Warmerdams overrompelende tentoonstelling L’histoire kaputt, in 2018 in Eye. De scènes waarin Günter en Lizzy aan de keukentafel zitten, herinneren aan de bedompte woonkamerscènes uit Van Warmerdams baanbrekende debuut Abel uit 1986. In diverse ruimtes zijn zijn schilderijen te zien. De locaties – veel Amsterdam en IJmuiden, maar ook een prachtig kerkje midden in een bos, zijn herkenbaar én typisch Van Warmerdam. De dialogen zijn precies en afgemeten, de tekstbehandeling is een plezier voor het oor. Je hoeft je er alleen maar aan over te geven, dan is het pure poëzie. (...)"F.M. in 'de Telegraaf' van donderdag 30 september 2021: "(...) Halverwege neemt het verhaal zo'n abrupte afslag, dat er nog maar weinig overeind blijft van weat we hebben gezien. En toch zit er ongemerkt vanaf het begin al een slimme opbouw in deze film. Knap schrijfwerk, zoals dat vaker de basis is geweest bij Van Warmerdam. Zijn strakke stilering en morbide arbsurdisme maken de climax compleet."Bor Beekman in 'de Volkskrant' van donderdag 30 september 2021: "(...) Die titel, Nr. 10, zou je een werktitel kunnen noemen: het betreft Van Warmerdams tiende speelfilm, waarin allerlei facetten uit zijn oeuvre nog eens samenkomen. In interviews drong hij erop aan dat er vooraf zo min mogelijk mag worden verklapt, zelfs een volledige genreomschrijving gaat de cineast al te ver. Het volstaat om te melden dat Nr. 10 op een zeker moment een gedaantewisseling ondergaat, overgaat in iets heel anders. (...) In de wonderlijke tweede helft kantelt het door paranoia voortgestuwde Nr. 10. en lijkt Van Warmerdam, anders dan zijn benarde personages, volkomen bevrijd. Filosofisch ook, zonder enig verlies aan humor. Hij kiepert álles naar buiten, in zijn tiende. Op naar nummer elf."

Filmuziek

Alex van Wamerdam

Camera

Tom Erisman

Montage

Job ter Burg

ProdDesign

Geert Paredis

Grime

Mireille Hoetelmans

Distributeur

Cinéart

Bioszalen

70 bij première

Kleur

Kleur