Marionette (2020)

Verhaal

De Amerikaanse kinderpsychiater Marianne Winter verhuist naar Schotland om een nieuw leven te beginnen. Een van haar nieuwe patiënten in het behandelcentrum is de tienjarige Manny. Hij is een gesloten en geheimzinnig kind dat tekeningen maakt van traumatische gebeurtenissen en hij beweert dat hij de toekomst van zijn behandelaar kan sturen. Als zijn duistere tekeningen inderdaad lijken uit te komen, begint Marianne in deze Engelstalige psychologische thriller aan een obsessieve zoektocht. Haar leven dreigt daardoor compleet te ontsporen.

Cast

Thekla Reuten (Marianne Winter), Elijah Wolf (Manny), Emun Elliott (Kieran), Bill Paterson (Mandelbaum), Peter Mullan (dr. McVittie), Sam Hazeldine (Josh), Rebecca Front (Maureen), René van Asten, Pearl Chanda (Margie), Dawn Steele (Foster mother Tina), Jochum ten Haaf (Campbell), Marnie Baxter (Manny's mother), John Scougall (officer Stewart), Geoffrey Newland (Manny's father), Elisabet Johannesdottir (Kim Kaplan), Craig McDonald-Kelly (Cameron), Julian Nest (inspector Blane), Connor McKinley (Robert), Merryn Benson (Melissa), Martin Donaghy (Oscar), Barry Stewart (dr. Carey), Gavin Park, Lesley Sim, David Milne, Mike Lee, Martina Spalding, William Hawkins, Jay Newton, Andy Davidson-Lee

Ontstaan

Gebaseerd op Van Striens korte film (31 minuten) De Marionettenwereld uit 1993. In 1993 won De marionettenwereld een Gouden Kalf voor Beste Korte Film en werd de film tevens genomineerd voor de 'Studenten-Oscar' in Los Angeles.Kijkwijzer: 12 jaar (angst, geweld).

Pers

Floortje Smit op Volkskrant.nl op 30 september 2020: "(...) Regisseur Elbert van Strien weet uitstekend hoe zo’n psychologische thriller rondom een misschien wel doordraaiende therapeute eruit hoort te zien. Donker. Naargeestig. Somber. In zo’n film is de lambrisering bruin en regent het het grootste deel van de tijd. Het zijn de visuele elementen waarmee hij je meteen naar een compleet andere wereld weet te transporteren. Lekker. In het geval van Marionette is dat Schotland, waar Marianne (Thekla Reuten) na een traumatische gebeurtenis een nieuw leven probeert op te bouwen. Ze belandt in een naargeestig psychiatrisch ziekenhuis waar ze twee zwijgzame, nogal griezelige patiëntjes met bleke toetjes onder haar hoede krijgt. Het jongetje lijkt de toekomst te kunnen voorspellen: met dikke zwarte krassen tekent deze Manny ongelukken en rampen op tekenvelletjes die zich later precies zo voordoen. Of draait Marianne door, ziet ze dingen die er niet zijn, net als haar krankzinnig geworden voorganger? En dan staan we nog maar aan het begin van het intrigerende, steeds filosofischer wordende doolhof waar Van Strien en medescenarist Ben Hopkins Marianne én de kijker in sturen. Wat is echt en wat niet? Bestaat toeval en zo nee, wie bepaalt dan wat er gebeurt? Ben je dat zelf, of is het een hogere macht? En valt er aan je lot te ontkomen, of niet? Iedere keer als de antwoorden duidelijk lijken te zijn, blijkt de zaak toch weer net iets anders te liggen. Goed, het scenario van Marionette neemt een afslag te veel - wel meer, misschien. Maar Reuten is fijn als de in vrije val rakende Marianne en kindacteur Elijah Wolf is griezelig ongrijpbaar als het engelachtige duiveltje Manny. Hij kan een zinnetje als ‘Ik ben gewoon een kind’ huiveringwekkend laten klinken. Na zijn debuut, de horrorfilm Zwart water, bewijst Van Strien met Marionette, waarmee hij is genomineerd voor een Gouden Kalf voor beste regie, opnieuw dat hij de genreconventies zelfverzekerd weet toe te passen. En dat met een ambitie en een liefde voor de genrefilm die bijzonder aangenaam is."Giselle Defares op Filmkrant.nl op 21 september 2020: "(...) Gaat het hier om een heldin die door haar zenuwslopende nieuwsgierigheid langzaam afglijdt in geestelijke waanzin of is Marianne louter het object van kwelzucht binnen een sadistische fantasie? Voorspellingen die zichzelf waarmaken; Schrödingers gedachte-experiment rond een kat in een gesloten doos; het lot en zelfbeschikking: het scenario van regisseur Elbert van Strien (Zwart water, 2010) en coscenarist Ben Hopkins (Simon Mágus, 1999) is doorspekt met zowel bovennatuurlijke als pyschologisch-wetenschappelijke elementen. Het zijn een aantal interessante ideeën, die echter door de plot — vol welbekende elementen uit het horrorgenre, van zelfverbranding tot vreemde kinderen met griezelige gaven — en de lange speelduur niet altijd even goed uit de verf komen. Toch weet de film zijn aantrekkelijke, vreemde energie vast te houden terwijl Marianne orde probeert te scheppen in haar psychische chaos en persoonlijke rigiditeit. De donkere beelden van het druilerige Schotse landschap vormen een aanlokkelijk kader voor de sfeervolle vertelling. De duisternis lijkt oneindig in Marianne’s leven. Waar Reuten zorgvuldig acteerwerk levert, blijft de sterke ondersteunende cast, met onder meer de Schotse acteur Peter Mullan (My Name Is Joe, Ken Loach, 1998), enigszins onbenut. Marionette overtuigt wanneer het zijn ware aard omarmt: een psychologische thriller met zijn eigen regels. Wanneer het onderzoekt hoe trauma doorwerkt in de menselijke psyche. En wanneer het leunt op het zelfgecreëerde mysterie."

Filmuziek

Han Otten, Maurits Overdulve

Camera

Guido van Gennep

Montage

Herman P. Koerts

ProdDesign

Anne Winterink

Kostuums

Uli Simon

Distributeur

In The Air

Bioszalen

42 bij première

Kleur

Kleur