De jonge turnbelofte Timo en zijn gehandicapte vader Ward delen één grote droom: goud halen op de Olympische Spelen. Maar als Timo fysiotherapeute Irene ontmoet, raken nieuwe, heftige gevoelens in strijd met Timo's toewijding aan zijn vader en de Olympische 'opdracht'.
Cast
David Wristers (Timo), Marcel Hensema (Ward, Timo's vader), Loes Haverkort (Irene), Peter Blok (Bert), Anna Tenta (moeder van Timo), Malou Gorter
Ontstaan
Rogier Hesp (1985) studeerde in 2008 af aan de Nederlandse Film Academie met zijn afstudeerfilm UITZICHT. De film werd bekroond met de Nassenstein Startprijs 2008 voor beste fictieproject van de Nederlandse Filmacademie. Voor TomTom regisseerde hij de commercial ‘Robbery’ waarmee hij werd geselecteerd voor de shortlist van de Young Directors Award in Cannes. In 2014 maakte hij de One Night Stand-film KETAMINE (met een hoofdrol voor Jonas Smulders). In 2015 won zijn commercial ‘Buddyhond’ van de KNGF Geleidehonden de Gouden Loeki voor Beste Nederlandse reclame van het jaar. GOUD is zijn eerste lange speelfilm.
De opnames gingen eind januari 2018 en duurden tot midden maart.
Zonder hoofdrolspeler David Wristers geen film, zo simpel stelt de regisseur het. De Nederlands kampioen op het onderdeel ‘sprong’ (op de vloer), was 18 bij de casting. ‘Ik lag er echt wakker van, vooraf. De film gaat ook over ontluikende seksualiteit. Met 15 of 16 zijn die turners al beren van gasten, maar ook nog echt jongens. Dat contrast vond ik mooi: fysiek sterk, maar kwetsbaar van binnen. Maar hoe vond ik een jongen met de juiste leeftijd – niet te oud, niet te jong – en dat turnniveau? David viel meteen op. Hij was anders dan de rest: er hangt een soort melancholie om hem heen, je voelt zijn binnenwereld. Hij durfde ook echt te spelen.’
Wristers had nooit geacteerd, maar twijfelde wel al over het doorzetten van zijn topsportcarrière. Nu werkt hij als acteur. Na de opnamen van Goud bracht hij twee maanden in Indonesië door voor een rol in De Oost, het na de zomer in de bioscoop verwachtte historische oorlogsdrama van Jim Taihuttu. (de Volkskrant, 19 mei 2020)
Voor Goud werd gefilmd in Kiev (buiten) en tijdens de officiële WK turnen in Stuttgart (binnen). Samen vormen de twee locaties het decor voor een internationale wedstrijd in het Oostblok.
Speelfilmdebuut GOUD van Rogier Hesp beleefde zijn wereldpremière op International Film Festival Rotterdam 2020 in het programmaonderdeel Limelight.
Kijkwijzer: Alle Leeftijden.
Facts
De rol van Timo wordt gespeeld door David Wristers, een 18 jarige turner uit de eredivisie en een voormalig Nederlands Kampioen bij de junioren. Met GOUD maakt hij zijn acteerdebuut.
Première: vanaf 20 mei 2020 te zien op online dienst Picl en vanaf 3 juni 2020 op andere on demand kanalen (bioscooppremière stond gepland voor 26 maart 2020, maar door de coronacrisis waren de bioscopen gesloten).
Pers
Coen van Zwol op NRC.nl op 19 mei 2020: "(...) Het zijn best interessante vragen die Goud opwerpt; debutant David Wristers – zelf turner – draagt de film met een kwetsbaar soort vervreemding. Maar de film kleurt wel wat braaf tussen de arthouselijntjes. De camera dicht op de huid van Timo, tactiele details: check. Hou filmmuziek, lyrische slow motion, drama en uitleg smaakvol schaars: check. Laat beelden impliciet het verhaal vertellen: check.
Als je zo weinig expliciet maakt zeg je niets stoms. Maar ook niet noodzakelijk veel interessants. Goud is goed uitgevoerd nederminimalisme, maar kan meer lef en karakter gebruiken."
Bor Beekman in 'de Volkskrant' van 19 mei 2020: "(...) Als de jonge held en zijn beschermengel, zo maken de hoofdpersonages van Goud hun opwachting. Maar ook als twee pijnlijk contrasterende lichamen. Terwijl Timo (gespeeld door de 20-jarige topsporter David Wristers) al turnend gewichtloos lijkt te worden, kijkt de half verlamde Ward (Marcel Hensema) toe vanuit zijn rolstoel.
In het sterke regiedebuut van Rogier Hesp dreigen de twee uit elkaar te groeien. Evenwel jagen ze dezelfde ambitie na: een gouden medaille voor Timo op de wereldkampioenschappen in Boedapest. Omdat de aanpak van de teamtrainer hem te soft is, bijt Ward zich vast in zijn zelfgekozen functie als Timo's privécoach. Maar Timo verzet zich steeds meer tegen Wards regime.
Hesp en scenarist Anne Hofhuis maken ook al snel duidelijk dat vooral Ward van Timo afhankelijk is en niet andersom. Gekluisterd aan rolstoel en bed valt er voor Ward verder weinig te dromen. En het is Timo die hem wast, die voor hem kookt en zijn doorligplekken verzorgt.
Goud duikt diep in deze complexe, vaak benauwende vader-zoonrelatie. Terwijl Hesp daarbij blind kan vertrouwen op de acteerervaring van Hensema, profiteert hij ook volop van Wristers' fysieke verschijning. En dan niet alleen in de sportscènes, die zonder een echte turner nooit zo overtuigend en meeslepend verwezenlijkt hadden kunnen worden. Ook buiten de gymzaal verleent Wristers zijn personage precies de juiste combinatie van kwetsbaarheid en kracht, met zijn babyface, timide oogopslag en afgetrainde lijf.
Al met al blijkt Goud vooral een film over de hunkering naar begrip en intimiteit. Geen wonder dat de zinnelijke cinematografie van Myrthe Mosterman zo veel nadruk legt op aanrakingen en tastende handen, terwijl haar camera in de virtuoos gefilmde turnscènes verrukt achter Wristers aan wervelt."
Maarten Moll op Parool.nl op 20 mei 2020: "(...) Films over sport zijn zelden geslaagd. U hoort dit niet voor het eerst. Om maar dicht bij huis te blijven; kijk naar de niet zo geslaagde voetbalscènes in het Nederlandse Catacombe (Victor Ponten, 2018), waarvoor rapper-acteur Willem de Bruin leerde voetballen. Of het matige koersen in de Belgische film Coureur (Kenneth Mercken, 2018). Die films gingen natuurlijk over meer dan alleen sport, maar dat maakte ze, juist door het gebrek aan het realistisch verbeelden van de sport, minder overtuigend. (Noem een film waarin voetbal er wel goed uitziet.)
(...) Hesp kwam uit bij David Wristers (1999), die op eredivisieniveau heeft geturnd en in 2016 Nederland kampioen werd op sprong. Zijn turntalent komt de film ten goede. Het turnen in Goud ziet er goed en overtuigend uit, en dat scheelt al de helft.
Die andere helft is een ander verhaal. Goud gaat over de jonge turner Timo (David Wristers dus), die droomt van olympisch goud op de vloer in Tokio. Nog meer is dat echter de droom van zijn vader Ward (Marcel Hensema) een oud-turner die bij een auto-ongeluk verlamd is geraakt, in een rolstoel zit, en volledig afhankelijk is van de hulp van zijn zoon. De moeder van Timo is nergens te bekennen.
Was in Coureur de vader van de jonge, getalenteerde wielrenner – zelf oud-wielrenner – een sta-in-de-weg die meer kwaad dan goed doet, in deze film is de vader van Timo dat. Dat is jammer, want het mooi klein gehouden en vrij donker gefilmde Goud vertelt een verhaal dat de clichés niet uit de weg gaat. De ouder die zijn gefnuikte droom moet waarmaken door zijn kind dwangmatig te sturen, het kind dat de moederliefde bij een substituutmoeder (Loes Haverkort) gaat zoeken en het einde (dat we hier natuurlijk niet verraden), dat eigenlijk ook precies zo is als gedacht.
Is Goud daarmee een mislukte film? Niet helemaal, want Wristers speelt een fraaie rol – hij is als het goed is later dit jaar in Jim Taihuttu’s oorlogsthriller De Oost te zien – en ook Hensema en Haverkort zijn goed op dreef. Aan hen ligt het niet. De regisseur heeft jammer genoeg wel verzuimd andere keuzes te maken dan de voor de hand liggende.
Daarbinnen zijn de scènes waarin Timo zijn vader helpt mooi, net als de beelden met het turnen. (Ergens horen we nog Hans van Zetten turncommentaar geven. Dan moet je je, heel flauw, bedwingen om, als Timo na een mooie sprong goed is geland, niet uit te roepen: Hij staat!) De filmbeelden van de jonge Timo met zijn moeder, waar Timo en Ward naar kijken, zijn dan weer over de top. Dat is het te opzichtig spelen van de sentimentele kaart. Ook daar had Goud heel goed zonder gekund."
