Beentjes van Sint-Hildegard, De (2020)

Verhaal

Jan (Herman Finkers) is al 35 jaar getrouwd met Gedda (Johanna ter Steege). Zijn vrouw houdt zóveel van hem dat hij er benauwd van wordt. Jan ontsnapt aan de overzorgzaamheid, wanneer hij in een verzorgingstehuis belandt. Tussen zijn demente medebewoners lijkt Jan zijn eigen stem terug te vinden, en dankzij een bevriende arts gaat hij als een vrij man door de achterdeur weer naar buiten. Maar hoe lang kan hij zijn vrouw ontvluchten?

Cast

Herman Finkers (Jan), Johanna ter Steege (Gedda), Leonie ter Braak (Liesbeth), Ferdi Stofmeel (Erik), Aniek Stokkers (Ilse), Stef Assen (Peter), Annie Beumers (oma Sinie), Jan Roerink (opa Arend), Daphne Bunskoek (Julia), Belinda van der Stoep (uroloog), Reinier Bulder (Antoon), Karlijn Lansink (neuroloog), Marieke Lustenhouwer (vrouw bij lift)

Ontstaan

Johan Nijenhuis over DE BEENTJES VAN ST. HILDEGARD: "Het scenario dat Herman Finkers voor deze film schreef is mede daarom zo knap: het weet levensvragen te stellen en er tegelijkertijd een lichte komedie van te maken. Werken met Johanna ter Steege en Herman Finkers is een spannend creatief proces. We zijn alle drie Twentenaren van geboorte, maar ons werkveld speelde zich af in andere richtingen. Nu komen die verschillende stijlen samen en dat levert een nieuwe mix op. Een Finkers-tekst in een Nijenhuis-film met een Ter Steege-aanpak is geen vanzelfsprekende combinatie. Ik verwacht dat het daarom een bijzondere film oplevert.”De opnamen startten 12 september 2018. Opnamen in Twente, België en in Duitsland.Actrice Johanna ter Steege, opgegroeid in Notter, speelt de vrouw van Finkers. De in Buurse geboren SBS6-presentatrice Leonie ter Braak speelt hun dochter.Bij een Twentse cast hoort ook de Twentse taal. “Wel een risico”, zegt regisseur Nijenhuis, bekend van de films Costa! en Verliefd op Ibiza. “Het kan best zijn dat mensen buiten de regio er de lol niet van inzien. Maar ik heb alle vertrouwen in het eindresultaat.”De première van de Twentse bioscoopfilm van de Markelose regisseur Johan Nijenhuis was oorspronkelijk gepland voor september 2019. Vervolgens werd hij twee maanden uitgesteld, maar inmiddels is de première gepland op 13 februari 2020. Er werd besloten om de film nog één keer uit te stellen, omdat door de komst van kerstfilms zou een eventueel succes niet van lange duur zijn als de film in november in première zou gaan. Eerder werkten Finkers en Nijenhuis al samen voor de regiosoap ‘Van jonge leu en oale groond’ die jaren geleden te zien was op TV Oost.Kijkwijzer: Alle Leeftijden.

Pers

Coen van Zwol op NRC.nl op 11 februari 2020: "Jan had een stille band met zijn schoonvader, de Twentse boer Arend. ‘Je bent 63 jaar getrouwd geweest met oma Sinie. Maar nu heb je rust’, speecht iemand op zijn begrafenis. Arend wilde een crematie, zijn as moest verstrooid worden bij het graf van de heilige abdis Hildegard van Bingen, vlakbij die bocht in de Rijn waar de Lorelei schippers naar hun ondergang zong. De oude boer stierf tijdens een bedevaart op weg naar Bingen. Hildegard en Lorelei: de een bouwt, de ander verwoest, maar sterke vrouwen zijn het. Dat is het thema van De beentjes van Sint-Hildegard: sterke vrouwen, timide mannen. Al is oma Sinie wel erg bazig. Zelfs zijn laatste wens is Arend niet gegund: Sinie wil Arend begraven om hem gezellig elke dag te bezoeken. Dat leidt tot een eerste, stiekeme daad van verzet bij schoonzoon Jan, die beseft dat hem nog decennia kordate bemoeizorg wacht.Echtgenote Gedda is namelijk sprekend haar moeder. Zij weet wat goed is voor Jan. Vort, nu die rekeningen overmaken, niet straks. Hop, kussentje onder de bips, dat zit veel fijner. Kaasschaaf niet bij de kaas, hoe vaak zei ik dat! Bij Jan rijpt een ongebruikelijk plan om aan haar klemmende omhelzing te ontsnappen: door dementie te simuleren. Klucht is het startpunt van De beentjes van Sint-Hildegard. Debuterend scenarist en filmacteur Herman Finkers gebruikt dat als vehikel voor eenvoudige, vaak rake observaties over het huwelijk. Jans vrijheidsdrang is niet serieuzer dan een kind dat zich in zijn boomhut verstopt, hij wil niet echt vrij zijn, hooguit even ontsnappen. Niemand ziet dat scherper dan zijn eigen kinderen, die zo hun eigen perikelen hebben: dochter Liesbeth verruilde een sexy schurk voor een saaie controlfreak, zoon Peter is onvruchtbaar. Maar deze film gaat over penopauze; een bedevaart helpt de zestiger vaak om tot zelfinzicht en acceptatie te komen. Dat pelgrimage-motief serveert de film een beetje te nadrukkelijk uit, maar naast alle seniorenfilms die nog één laatste grote transformatie of liefde beloven is de nuchterheid hier een verademing. Of het nog beter wordt is de vraag, maar het is ook wel best zo. De beentjes van Sint-Hildegard is een grappige Twentse streekfilm met ondertitels, gedragen door drie Tukkers. Herman Finkers’ pokerface boeit ook zonder droge grappen: hij heeft een soort gezicht dat nieuwsgierig maakt. Met Johanna ter Steege vormt hij een weinig sexy, maar innemend koppel. Regisseur Johan Nijenhuis, koning van de Nederlandse romkom, bewijst onnadrukkelijk zijn vakmanschap: met een goed script maakt hij een goede film. Dat mag best vaker zijn ambitie zijn."Floortje Smit op Volkskrant.nl op 12 februari 2020: "Mannen dénken misschien dat ze weten wat ze willen, maar in werkelijkheid hebben ze geen idee. Daarom zijn er vrouwen op de wereld: om ze te helpen. Dat is de levensfilosofie die Gedda met de paplepel heeft ingekregen van haar moeder. Dus pampert ze in De Beentjes van Sint-Hildegard haar echtgenoot Jan met kussentjes en kopjes thee, ook, nee, vóóral als hij het niet wil. Als Jan bíjna in een koekje hapt, komt Gedda bijvoorbeeld aanzetten met appeltaart. ‘Ik wil alleen maar een koekje’, sputtert hij dan zonder al te veel overtuiging en met afhangende schoudertjes.Gedda, vastberaden: ‘Maar de appeltaart moet op.’ Een dialoog van elf goedgekozen woorden en een betere schets van een benauwend Nederlands huwelijk bestaat er niet. In De Beentjes van Sint-Hildegard besluit dierenarts Jan, na de dood van zijn decennia op dezelfde manier gepiepelde schoonvader, in een bevlieging in verzet te komen tegen zijn vrouw. Een stiekeme opstand is het, waarvan hij de talloze ingewikkelde consequenties natuurlijk helemaal niet heeft doordacht. Zucht: mannen. Als film is De Beentjes van Sint-Hildegard net zo stiekem dwars als Jan. Zo is hij geregisseerd door de voorspelbare romantischekomediespecialist Johan Nijenhuis, die hier allerminst zijn geijkte zoetsappigheid opdient. Het is Twents gesproken - een keuze die opmerkelijk on-commercieel is voor een film die geen regio-achtige soap wil zijn en gemakkelijk heel (gehuwd) Nederland kan bedienen. Waarom? Nou, gewoon. Omdat ze daar nu eens zin in hadden, Nijenhuis, scenarist en hoofdrolspeler Herman Finkers en actrice Johanna ter Steege. In de onderkoelde en nuchtere komedie die Finkers baseerde op een Tsjechische film, zet de cabaretier de bedilzucht van Gedda vet aan, zonder haar eendimensionaal irritant te maken. Ter Steege laat Gedda’s liefde die aan de wortels van haar getuttebel ligt, fraai doorschemeren. Tegelijkertijd maakt de film overduidelijk dat de ‘held’ van het verhaal, Jan, gewoon een slappe zak is die zich láát bepiepelen. Ach, klungelende, hoogopgeleide mensen zijn het, met rare nukken en eigenaardigheden, die na 35 jaar huwelijk moeten bekijken of de ingesleten rollenpatronen nog wel bevallen. Dat ook de verhaallijn vol dwarsigheden zit, nu en dan van toon verandert en zich weigert aan te passen aan de gebruikelijke scenariowetten, maakt De Beentjes hier en daar wel wat stuurloos. Bijvoorbeeld in een paar door One Flew Over the Cuckoo’s Nest geïnspireerde scènes, die de vaart er even uit halen. Maar uiteindelijk wint de kont-tegen-de-krib-achtige charme."

Camera

Maarten van Keller

Montage

Bas Icke

Grime

Claudette Voorn

Distributeur

September Film Distribution

Bioszalen

135 bij première

Kleur

Kleur