Kapster Lou (63) koestert een heimelijke droom. Ze zou wel in Spanje willen wonen. Maar de kinderen en kleinkinderen dan? Een cursus Spaans dan maar, in Cádiz. In de gastvrije stad aan zee kan ze haar zorgende rol loslaten en over haar toekomst nadenken. Als Lou’s lerares Andrea haar aanmoedigt om haar dromen serieus te nemen en een kapsalon in Spanje te beginnen, komen Lou’s kinderen in opstand. Op haar leeftijd kan ze toch niet zomaar aan iets nieuws beginnen?
Cast
Loes Luca (Lou Welter), Elvira Minguez (Andrea Cruz), Fermi Reixach (José), Loïc Bellemans (Luc), Anniek Pheifer (Barbara), Diewertje Dir (Charlie), Ida Ogbamichael (Anna), Mark Kraan (Ronny),Eugenia Verdu (schooldirectrice), Bella Agossou (moeder Pablo),Verónica Echegui (bartender), Eduardo Rosa, Carmina Barrios, Maria Cabrera, Mano Bouzamour (student in studentenhuis), Lucas van der Rhee, David ten Napel, Carmen Calle, Sebastian Garrido
Ontstaan
Het plan voor Mi Vida is gebaseerd op Ter Halls droom om Loes Luca en Rossy de Palma samen te brengen in één film. Loes ken ik van ’t Schaep met de 5 pooten en met Rossy heb ik gedraaid voor mijn film &ME. In januari 2014 deed Ter Hall daarom een oproep op Twitter: ‘Wie schrijft er een film voor deze vrouwen?’ Binnen tien minuten antwoordde Roos Ouwehand: ‘Me, moi!’
Rossy had toegezegd kandidaat te zijn in de Spaanse versie van Sterren dansen en die opnames werden plotseling vervroegd. Rossy had daardoor maar twee dagen per week voor de opnames en dat was niet genoeg. Daarop worden alle castlijsten van Spaanse films afgespeurd en zo kwam Elvira Mínguez naar boven. Zij vond het script mooi. De opnames moesten nog twee keer uitgesteld worden voor de opnames konden beginnen. (Het Parool, maandag 18 november 2019)
Na DE BELOFTE VAN PISA de tweede film van Norbert ter Hall binnen een maand in de Nederlandse bioscopen.
Schrijver Mano Bouzamour (De Belofte Van Pisa) flitst in MI VIDA voorbij als edelfigurant.
Kijkwijzer: Alle Leeftijden.
Facts
Elvira Mínguez was eerder te zien in de Nederlandse film GRIMM (2003) van Alex van Warmerdam.
Pers
André Waardenburg op NRC.nl op 19 november 2019: "(...) De Schiedamse kapster Lou (Loes Luca), weduwe en moeder van twee kinderen, besluit op haar 63ste naar de Spaanse havenstad Cádiz te reizen om er een taalcursus te volgen. Zij heeft goede herinneringen aan Cádiz, waar zij ooit met haar jonggestorven vader op vakantie was. Als ze uit de bus stapt, loopt ze onzeker rond. Haar desoriëntatie wordt door cameraman Richard van Oosterhout mooi weergegeven door de omgeving onscherp in beeld te brengen. Die nadruk op focus werkt ook op scenarioniveau: Lou moet zichzelf weer in focus krijgen na een
dienstbaar leven – aan man, werk en kinderen. Vergelijk deze scène met het slotbeeld en je ziet dat daar alles weer haarscherp is, zowel voor- als achtergrond.
Voor het zover is, krijgt Lou te maken met twijfel en onzekerheid. Daarbij draait het vooral om de cruciale vraag voor wie je uiteindelijk kiest, jezelf of je kinderen (en kleinkinderen)? Het subtiele script van Roos Ouwehand kiest daarbij niet voor de makkelijkste weg, maar laat genuanceerd zien hoe lastig het is om je eigen leven vorm te geven. Lou twijfelt of zij wel een goede moeder is (geweest) en haar kinderen oefenen, vooral uit eigenbelang, druk op haar uit om
terug te keren naar Nederland.
Mi Vida is daarbij niet voorspelbaar. Als Lou het hof wordt gemaakt door een sympathieke Spanjaard, wijst zij hem af. Ook zien we hoe Lou haar borsten onderzoekt op knobbeltjes, nuchter
realisme dat je zelden ziet in Nederlandse films.
Daarnaast draait Mi Vida om de groeiende vriendschap tussen Lou en haar Spaanse lerares Andrea (een mooie rol van Elvira Mínguez). Beiden staan voor de keuze hun verlangens en dromen uit te laten komen of niet.
Het is een gouden greep om Loes Luca de hoofdrol te laten spelen in Mi Vida. De actrice en
kleinkunstenaar is meestal in bijrollen te zien en had voor het laatst een grote rol in de musical Ja zuster, nee zuster (Pieter Kramer, 2002), waarin ze zuster Klivia was.
Regisseur Norbert ter Hall werkte eerder met Luca bij de tv-serie Het schaep met de vijf pooten en liet Mi Vida speciaal voor haar schrijven. Het levert een ‘coming of old age’-film op die op alle fronten overtuigt."
Monica Meijer op Cinemagazine.nl op 20 november 2019: : (...) De twee vrouwen groeien langzaam naar elkaar toe en met die vriendschap groeit ook Lou’s verlangen om het roer echt om te gooien. Maar wanneer haar zwangere dochter (Anniek Pheifer) onverwachts op bezoek komt in Cádiz, slaat de twijfel weer toe. Was Lou wel een goede moeder? Ging haar werk niet altijd voor? Wordt het niet eens tijd dat ze haar fouten uit het verleden herstelt?
‘Mi vida’ is een fijne, warme film over het najagen van je dromen, de opvattingen van hoe anderen vinden dat jij je leven moet leiden en hoe makkelijk het is om aan die verwachtingen van anderen toe te geven. Lou was vastgeroest in haar rol als moeder en oma, omdat dat nu eenmaal van haar verwacht werd, maar is ze daar wel gelukkig door? Het is een eerlijk portret van een vrouw die na zoveel jaar nog moeite heeft om de figuurlijke navelstreng door te knippen; eerlijk ook omdat Lou afgezien van het eerste half uur, zichzelf laat zien zoals ze is. Onopgeschmukt, menselijk, écht. Een kort fragment waarin ze voor de spiegel haar borsten controleert op knobbeltjes is subtiel en gedurfd en zegt genoeg over de hele voorgeschiedenis van deze sympathieke vrouw.
Loes Luca is een genot om naar te mogen kijken. Ook haar tegenspeelster Elvira Mínguez, in een rol die regisseur Norbert ter Hall eigenlijk had toebedeeld aan vaste Pedro Almodóva-actrice Rossy de Palma, schittert in haar vertolking van de temperamentvolle Andrea. Je zou misschien denken dat deze film over vrouwen van middelbare leeftijd alleen voor die doelgroep geschikt is, maar niets is minder waar. Het universele thema wordt overtuigend en naturel gebracht, zodat ‘Mi
vida’ voor iedereen met een interesse in serieuze cinema een aanrader is."
Pauline Kleijer op Volkskrant.nl op 20 november 2019: "Er liggen heel wat flauwe grappen op de loer in Mi vida, een film waarin een keurige Schiedamse kapster zichzelf opnieuw uitvindt onder de Zuid-Spaanse zon. Neem alleen al de cursus Spaans waarvoor de zestiger Lou (Loes Luca) zich heeft ingeschreven. Daar komen voornamelijk jongeren op af, dus de scheve blikken laten zich uittekenen. Of neem Lou zelf, die bedeesde vrouw in haar tuttige roze bodywarmer: dat wordt vast lachen om haar onbeholpenheid.
Het mooie van Mi vida is de zelfverzekerde kalmte waarmee de film al die verwachtingen omzeilt.
Er mag best worden gelachen in dit feelgooddrama, maar dan het liefst op onverwachte momenten. En zeker niet om de hoofdpersoon, die voortdurend haar waardigheid behoudt.
Lou heeft zich haar hele leven geschikt naar anderen. Ze schrijft zich in voor een taalcursus in Cádiz, omdat ze altijd nog eens terug wilde naar de stad waar ze als kind met haar vader was geweest. Stiekem verlangt ze ook naar een nieuw bestaan, maar voor die droom durft ze nauwelijks uit te komen. Wat zouden haar kinderen daar niet van denken?
Roos Ouwehand schreef het scenario van Mi vida speciaal voor Loes Luca, op verzoek van regisseur Norbert ter Hall, die eerder met de Rotterdamse actrice had samengewerkt en zich afvroeg waarom er zo weinig hoofdrollen zijn voor vrouwen in haar leeftijdscategorie. Ouwehand bedacht een verhaal waarin Luca nu eens geen gangmaker is. Dat levert fraai, verrassend terughoudend acteerwerk op; het extraverte vuurwerk komt van Luca’s Spaanse collega Elvira Mínguez, die als taallerares aan Lou laat zien hoe je emoties óók kunt uiten.
Dat de twee vrouwen iets van elkaar kunnen leren, is een wat simpel uitgewerkt thema in het verder prachtig subtiele scenario. Vriendschap en levensmoed staan centraal. Lastige vragen doemen op, want zo eenvoudig is het helemaal niet om je hart te volgen. Lou is een geboren pleaser; wanneer haar omgeving het naar de zin heeft, voelt ze zich prettig. Maar met kinderen die daar handig gebruik van maken, wordt het toch tijd voor een nieuwe definitie van geluk.
Een coming-of-ageverhaal noemt Ter Hall, van wie vorige maand ook het tienerdrama De belofte van Pisa verscheen, zijn vijfde speelfilm. Een volgende levensfase ingaan is heus niet voorbehouden aan pubers, laat hij zien. Dat de productie problemen kende (een hoofdrolspeler moest op het laatste moment afzeggen) is nergens aan te merken. Mi vida is een overtuigend, sterk geacteerd komisch drama met een warm hart."
Joost Broeren-Huitenga op Parool.nl op 20 november 2019: "(...) De rol van de Schiedamse Lou is geschreven voor Loes Luca, die de film met verve draagt. Het is een prachtig ingetogen rol voor de actrice en comédienne die bekendstaat om haar luidruchtige typetjes. Alleen wanneer Lou op haar best is, schemert hier de droogkomische branie door die Luca als geen ander in huis heeft.
Na een leven lang zorgen probeert Lou zich los te zingen van wat anderen van haar verwachten. Zo simpel is dat nog niet, want ook in Cádiz blijft het thuisfront trekken. Het gaat even niet zo lekker met het huwelijk van zoon Ronny (Mark Kraan), en dochter Barbara (Anniek Pheifer), hoogzwanger van de tweede, had nu moeder met pensioen is gehoopt op wat extra uurtjes oppasoma.
Voor regisseur Norbert ter Hall is Mi vida de tweede productie in korte tijd; vorige maand ging De belofte van Pisa draaien (schrijver Mano Bouzamour flitst in Mi vida voorbij als edelfigurant).
Weliswaar verruilt Ter Hall voor Mi vida Amsterdam voor Cádiz en een jeugdig verhaal voor een gepensioneerde hoofdpersoon, maar de thematiek is opvallend vergelijkbaar. Net als muzikaal
talent Samir, die centraal staat in die eerdere film, worstelt Lou met wat ze zélf wil van het leven. Ze kwam naar Cádiz om na te denken, vertelt ze de dames van het Spaanse pilatesgroepje
waarin ze belandt. “About mi vida. What to do with what’s left of it.”
Daarin vindt ze in Cádiz een bondgenoot in Andrea (Elvira Mínguez), de docent van de taalcursus met wie Lou gaandeweg vriendschap sluit. In de ontluikende sisterhood van deze twee vrouwen vindt het hartverwarmende Mi vida zijn grootste energie."
