Heinz (2019)

Verhaal

Heinz woont al eeuwen in bij zijn vriend Frits en Professor Aap. Als Dolly hem vraagt op hun zoontje Kleine Bever te passen, krijgt Heinz dikke mot met Frits en Aap. Heinz wordt het huis uitgezet en wordt de volgende ochtend wakker in het Amsterdamse Sprookjesbos. Maar waar is Kleine Bever?!

Cast

met de stemmen van: Ruben van der Meer (Heinz), Tygo Gernandt (Zak), Wim T. Schippers (oom Wim), Ilse Warringa (Dolly), Bruno Vandenbroeke

Ontstaan

Stripkat Heinz maakte zijn debuut op de kinderpagina van Het Parool in 1987. Plannen om een film te maken waren er al lang. Van 1987 tot en met 2000 tekenden ze Heinz. Windig en De Jong werkten nadat ze waren gestopt aan de film, maar de film kwam nooit van de grond. Tegen Burny Bos zeiden ze uiteindelijk 'Kun jij die film niet zelf gaan maken?'. BosBros, het bedrijf van Burny Bos is de procucent van de film. Windig had Frank de Boer wel wat geleken voor de stem van Heinz. Maar toen hij hoorde hoe Ruben het had gedaan, dacht hij 'ja zo kan het ook'. Bron: Parool Film Fest 2018 krant.Kijkwijzer: 12 jaar (seks, grof taalgebruik). Publiekspremière tijdens de derde editie van Parool Film Festop zaterdag 13 oktober 2018 in bioscoop Het Ketelhuis in Amsterdam, in aanwezigheid van regisseur Piet Kroon, acteur Wim T. Schippers en striptekenaars René Windig en Eddie de Jong.

Pers

Coen van Zwol op NRC.nl op 16 april 2019: "Heinz, Rockin’ Belly, Dick Bosch, de verhalentrommel van Oom Wim; de supermelige strips van Eddie de Jong en René Windig zijn een oude liefde. Het is daarom met de grootst mogelijke ontgoocheling dat ik moet mededelen dat tekenfilm Heinz is mislukt. De plot - voor zover aanwezig - draait om de nurkse rode kater Heinz, een Amsterdamse baliekluiver die ontdekt dat hij een zoontje heeft bij poes Dolly. Als zij gaat paintballen in de Ardennen met haar kennisjes van de zwangerschapsgym past Heinz op de baby en belandt in dolle taferelen met professor Aap, alien Zak en Vlaamse katholieken die vermoedelijk komen opdraven om de Belgische coproducent van Heinz een kluif toe te werpen. Alles is ademloos, chaotisch; men lijkt te overcompenseren uit angst dat Heinz wordt ervaren als een verhaal uit den ouden doosch. De strips van De Jong en Windig zijn namelijk doordesemd van sardonische nostalgie naar een verdwenen Holland van de wederopbouw. Dat dna respecteren de makers: in het intro maken we kennis met een retro-Amsterdam bomvol draaiorgels, bruine kroegen, temeiers, gajes en dronken matrozen die neuzelen over de diepere betekenis van Joepie Joepie is gekomen of Ozewiezewoze. De drukte blijft, toch zet Heinz zich maar niet in beweging. Personages duiken willekeurig op of poetsen de plaat terwijl Heinz van viskraam naar volle kroeg walst en van ontvoering naar achtervolging. Een soort ‘stream of consciousness’ die je anarchistisch kan noemen, maar ervaart als warboel. Alsof tien mensen je in een volle kroeg tegelijk een ingewikkeld verhaal vertellen: na twee minuten klap je dicht. Daagt in de finale alsnog coherentie, dan is het te laat. Misschien faalt Heinz op scriptniveau, met onderontwikkelde personages en grappen die niet zozeer worden uitgewerkt, maar gedumpt. Ook de glimlach van herkenning sterft dan snel weg. Zeker is dat het misloopt qua timing en opbouw. En dan blijft er weinig te genieten over bij animatie die de doorsnee van Cartoon Network niet overstijgt."Ab zagt in 'AD' van donderdag 18 april 2019: "(...) Van Heinz is nu een animatiefilm gemaakt die meer probeert te bieden dan de ultrakorte avontuurtjes uit de oorspronkelijk strip, waarvan elke ­aflevering uit drie tekeningen bestond. Om daar een lange film uit te destilleren valt niet mee, hetgeen gaandeweg pijnlijk duidelijk wordt in dit flauwe, langdradige en krakkemikkige kattenavontuur. Sterkste punt van de verfilming is de gedetailleerde weergave van ­Amsterdam waarin alle clichés zijn samengevoegd; hoeren, drugsdealers, bruine cafés, jofele types en verdwaalde toeristen. Hoofdpersoon is de rood-zwart gestreepte kater Heinz, een nietsnut die pas tot actie komt als blijkt dat hij vader is geworden. Als zijn nakomeling verdwijnt, raakt Heinz verzeild in een chaotisch avontuur dat het beste omschreven kan worden als een slechte xtc-trip. Geforceerde grappen en matige dialogen plus citaten uit andere strips en publieksfilms (Suske en Wiske, King Kong) leveren een tamelijk irritante film op die amper de kattenbak ontstijgt. Ook de stemmen van de hoofdfiguren werken niet. Zelfs voor Wim T. Schippers is er geen eer aan te behalen."Floortje Smit op Volkskrant.nl op 17 april 2019: "(...) Heinz is expliciet níét een animatiefilm voor kleine kinderen – een leuke, recalcitrante keuze. Bonuspunten bovendien voor de manier waarop Kroon de strip naar film heeft vertaald. Het is een ingenieuze combinatie van getekend en ‘echt’. Zo laat hij de vlakke, mallotige personages uit de strip door een wereld scharrelen waar de gefotografeerde trapgeveltjes van Amsterdam uit het lood getrokken zijn en echt water door de grachten stroomt. Het verhaal, iets met een tijdmachine en een verloren zoon, dient – net als in de strip – eigenlijk alleen om de losse grappen bijeen te houden. Precies daar rammelt het. De Amsterdam-clichés liggen er wel heel dik op, met toeristen met hun vermaledijde Amsterdam-mutsen, blowende duiven en prostituees met een hartje van goud. En vooral de timing blijkt ontzettend lastig: zowel de opbouw van de grappen als het absurdisme van Heinz werkt hier vaker niet dan wel. Bovendien: voor de hardcore fan is het misschien leuk, de parade aan oude bekenden, van Jodocus en Augustus tot Jan en Jaap, maar het houdt de andere kijkers op afstand: zelfs voor wie goed bekend is met Heinz voelt het te vaak alsof je naar een serie inside jokes zit te kijken."

Bioszalen

21 bij première

Kleur

Kleur