Bloody Marie (2019)

Verhaal

De ooit succesvolle striptekenares Marie Wankelmut woont tussen de prostituees op de Amsterdamse wallen. Drankzuchtig en als een ongeleid projectiel belandt ze tegenwoordig van het ene conflict in het andere. Een gruwelijk ontnuchterende gebeurtenis bij haar directe buren dwingt haar om in actie te komen.

Cast

Susanne Wolff (Marie Wankelmut), Dragos Bucur (Dragomir), Mark Rietman (Jos), Teun Luijkx (Ferry), Jan Bijvoet (Oscar), Murth Mossel (Lucas), Aart Staartjes (buurman), Alexia Lestiboudois, Therese Affolter (moeder Marie), Kim Hertogs (Radka), Leny Breederveld (tante Mela), Dennis Rudge (Eelco), Valentijn Dhaenens (Hans), Martijn van der Veen (Karel), Sytske van der Ster (Lisa), Fow Pyng Hu (werknemer drankwinkel), Urmie Plein (politieagente), Jack Monkau (barman)

Ontstaan

De opnames startten in de week van 18 januari 2018. De opnames duren tot half maart en vonden onder andere plaats op de Amsterdamse Wallen. Ook werden opnamen gemaakt in een vrijstaande boerderij in Abcoude. De hoofdrollen worden vertolkt door de Duitse actrice Susanne Wolff en de Roemeense acteur Dragos Bucur. Guido van Driel: “Lennert (Hillege) en ik hebben gekozen voor het maken van eigenzinnige film die zich niet gemakkelijk in een hokje laat plaatsen. Een overlevingsfilm met oog en oor voor de schoonheid van het alledaagse. Waarin een verrassende hoofdpersoon, die alle contradicties in de film als het ware in zich meedraagt, uiteindelijk in het aangezicht van de dood voor het leven kiest.” Guido van Driel is striptekenaar en filmmaker. Zijn eerste fictie film was de poëtische singleplay Groen is toch de mooiste kleur voor gras. Met zijn eerste speelfilm De Wederopstanding van een Klootzak, gebaseerd op zijn eigen strip Om mekaar in Dokkum, zette Guido zichzelf op de kaart. De film was de openingsfilm van het Internationaal Film Festival Rotterdam 2013 en werd overspoeld door lovende recensies, zowel nationaal als internationaal. Lennert Hillege was cameraman van meer dan 20 speelfilms, waaronder van alle fictiefilms van Van Driel. In 2002 won Hillege de prijs voor Best Camera voor Speel met Mij tijdens Short Filmfestival in Berlijn. In 2010 won Hillege het Gouden Kalf voor Beste Camera voor RU There van David Verbeek.Kijkwijzer: 16 jaar (geweld, grof taalgebruik).

Pers

Ronald Rovers op Filmkrant.nl op 27 februari 2019: "(...) Nog steeds geldt: alsjeblieft meer films met gestoorde vrouwen van middelbare leeftijd. Het zijn mateloos interessante personages. Net als gestoorde mannen. Vraag maar aan Shakespeare. Als je rond de veertig een middelbare leeftijd mag noemen dan is Bloody Marie in ieder geval een film over een gestoorde vrouw van middelbare leeftijd. Maar om het wat boud te stellen: het is desondanks niet duidelijk wat het bestaansrecht van Bloody Marie is, geregisseerd door Guido van Driel en Lennert Hillege. Anders gezegd: waarom kijken we naar de zoveelste dronken kunstenaar met een creatieve blokkade? De Duitse Marie Wankelmut publiceerde ooit een succesvolle strip maar krijgt tegenwoordig niks meer uit haar vingers. Misschien doordat ze zich elke avond klem zuipt, of misschien zuipt ze zich klem omdat ze niks meer uit haar vingers krijgt. Overdag slaapt ze haar roes uit, ’s nachts slentert ze van kroeg naar kroeg over de Amsterdamse Wallen waar ze tussen de pooiers en de studenten woont. In de avondschemering hallucineert ze over haar onlangs overleden moeder. Als ze in een naastgelegen pand geld steelt van vrouwenhandelaar Dragomir, loopt de boel uit de hand. Tenminste, zoiets. De film probeert van Marie zeker de eerste helft een ongeleid projectiel te maken maar een van de problemen is dat ze dat nooit echt wordt. Omdat de film haar pijn niet genoeg voelbaar maakt, snap je haar drankzucht en zelfdestructie niet. Je hoeft als kijker niet precies te weten waar die pijn vandaan komt maar je wil de pijn wel voelen. Nu lijkt Marie vaak meer een verwend kind dan een getergde vrouw of een verloren ziel. We krijgen niets van haar kunst mee – terwijl Van Driel zelf toch een grote liefde voor strips heeft – en bijna niets van haar kijk op de wereld. Ook in de vorm is weinig met die kunst gedaan. Zie ter vergelijking het recente At Eternity’s Gate, waarin de licht- en kleurgevoelige kijk van Vincent van Gogh de vorm van de film volledig bepaalt. De titel van de film en de hallucinaties hinten bovendien (behalve naar de cocktail) tamelijk expliciet naar Bloody Mary, een folkloristisch verhaal over de geest van een dode vrouw die nieuwsgierigen via hallucinaties het gezicht van hun aanstaande echtgenoot kon laten zien. Of een doodshoofd: in dat geval zou de nieuwsgierige overlijden voor ze kon trouwen. Om die connectie met het hiernamaals nog wat dikker aan te zetten, maakt een ander personage elders nog de grap dat hij in contact staat met Marie’s overleden moeder. Maar het wordt niet duidelijk wat de film hiermee wil. De suggestie is misschien dat Marie door haar gemoedstoestand en levensstijl al met een been in het rijk van de doden staat – een interessant idee – maar dat existentiële perspectief wordt in de tweede helft niet uitgewerkt. In plaats daarvan serveert de film een dramatisch maar nogal willekeurig avontuur met een criminele buurman en de vrouwen die hij uitbuit. Het idee lijkt te zijn dat Marie tot een soort inzicht komt door wat ze in die tweede helft meemaakt, maar het voelt allemaal te bedacht en dan ook nog eens te weinig doordacht. De film mist het organische verloop van De wederopstanding van een klootzak, waarmee Van Driel in 2013 als filmmaker doorbrak. Dat wil zeggen: daar waren situaties duidelijk een gevolg van hoe het hoofdpersonage in elkaar stak. Marie is meer een verschijning dan een mens. Wat wel weer mooi bij de folklore van Bloody Mary zou kunnen passen, maar waarom haar dan in zo’n knullig avontuur storten? Waarna de hele boel als een sisser afloopt. Was will der Film?"Coen van Zwol in 'NRC Handelsblad' van 27 februari 2019: "(...) BLOODY MARIE is een onevenwichtige film die imponeert door zijn sfeer- en stijlvolle claustrofobie. (...)"Mike Peek in 'Het Parool' van woensdag 27 februari 2019: "(...) In de laatste akte ontpopt BLOODY MARIE zich bijna tot wraakthriller, waarin Marie als een soort van Liam Neeson de strijd aangaat met de Amsterdamse onderwereld. De meer poëtische scènes van het begin verdwijnen daardoor naar de achtergrond. Dat is jammer, want zeker haar ontmoetingen met een goedlachse cafébezoeker zijn bijzonder. De verwijten die Maries overleden moeder aan haar dochter maakte, zijn haar eigen verwijten geworden, legt hij haar op straat uit. En dus de motor achter haar neerwaartse spiraal. "Uw moeder heeft u allang vergeven.""Berend-Jan Bockting op Volkskrant.nl op 27 februari 2019: "(...) Meer nog dan in De wederopstanding van een klootzak leggen Van Driel en Hillege een verband tussen film en strip; de af en toe opduikende tekeningen van Van Driel, waarin de zoveelste onheilstijding wordt samengevat, zijn een mooie vondst. Dat Bloody Marie nooit gaat vliegen, en de hoekig Nederlands sprekende Duitse hoofdrolspeler Susanne Wolff (vorige maand nog te zien in zeilfilm Styx) wellicht door de taalbarrière nooit helemaal vat op haar personage krijgt, is door die hoogst persoonlijke stempel vrij eenvoudig door de vingers te zien."

Camera

Lennert Hillige

Montage

Stijn Deconinck

Distributeur

September Film

Kleur

Kleur