700 na Christus. Noord-Europa is verdeeld in twee werelden: boven de rivieren leven de Friezen, Saksen en Denen. Onder de rivieren heersen de Franken. Zij willen doen wat zelfs de Romeinen niet gelukt is: heel Europa veroveren. Ze zetten daarbij een nieuw wapen in om de heidenen te onderwerpen: het christendom. Ze azen op het belangrijkste handelscentrum van Europa, waar de Friese koning Aldigisl regeert… Redbad, zoon van Koning Aldigsl, twijfelt aan de verouderde rituelen van zijn volk. Hij komt in conflict met zijn vader als zijn vriendin Fenne aangewezen wordt om geofferd te worden aan de goden. Tijdens het offerritueel vallen de Franken de stad binnen. De Frisii (ook bekend als ‘de vrije mensen’) zijn Dorestad kwijt. Redbads oom Eibert zet aan tot een machtsgreep en geeft Redbad de schuld van de nederlaag en de dood van zijn vader. Vastgebonden op een vlot, wordt Redbad de zee opgeduwd om te sterven. Maar Redbad weet de tocht te overleven en spoelt aan bij de Vikingen. Daar leert hij de kracht van zijn eigen cultuur kennen. Hij wordt langzaam opgenomen in de clan. Nadat hij met de Vikingen meevecht tegen een rivaliserende clan Noormannen, trouwt hij met de dochter van koning Wiglek. Als hij samen met zijn vrouw terugkeert in Dorestad ontdekt hij dat zijn zus is uitgehuwelijkt aan de zoon van de Frankische koning Pepijn van Herstal. Hij ziet tijdens een jaarmarkt hoe priester Willibrord zijn zus met geweld bekeert en vernedert. Hij zweert haar te bevrijden. Dit kan hij niet alleen, maar het leger van zijn oom en neef, die inmiddels aan de macht zijn, lijkt niet sterk genoeg om de Franken te verslaan.
Cast
Gijs Naber (Redbad), Loes Haverkort (Frea), Huub Stapel (Aldigisl), Martijn Fischer (Gebbe), Lisa Smit (Fenne), Teun Kuilboer (Jurre), Aus Greidanus sr. (Odulf), Jonathan Banks (Pepijn), Søren Malling (Wiglek), Renée Soutendijk (Idwinia), Egbert Jan Weeber (Bonifatius), Derek de Lint (Eibert), Britte Lagcher (Sinde), Camila Gottlieb (Kendryck), Peter Faber (Sibod), Jack Wouterse (Willibrord), Daphne Wellens (Trude), Birgit Schuurman (healer), Tibo Vandenborre, Mark van Eeuwen, Flor Decleir, Ron de Groen, Pieter Embrechts, Mike Weerts, Marieke Heebink, Morten Rose, Robbert Blokland, Eva Heijnen, Katrine Fabricius, Sjoerd van Boekhold
Ontstaan
Begroting: 7 tot 8 miljoen euro. Naast privaat geld van investeerders is er ondersteuning middels de Telescoop-regeling; met 1.826.384 euro de hoogste subsidie van het Filmfonds en de NPO.
Voor de film werden 5.000 gewone figuranten gezocht, 200 gevechtsfiguranten, 20 vrouwelijke boogschutters en 20 ruiters voor stuntopleiding. De figuranten kregen geen betaling, maar een vechtcursus gratis.
Een groot deel van de film werd gedraaid in het preHistorisch Dorp in Eindhoven. Verder vonden opnames plaats op Ameland en in België, Duitsland en Denemarken.
Jonathan Banks, bekend van de Amerikaanse serie Breaking Bad, is in de film te zien.
Facebook weigerde de trailer voor de film Redbad niet zoals eind mei 2018 werd gemeld. Het ging om een weigering door Google AdWords, om de trailer als advertentie voor andere YouTube-filmpjes in te zetten. Een adverteerder had geklaagd dat de inhoud een gedeelte van de bevolking bekritiseert.
Het historische epos Redbad is de eerste Nederlandse film die in 4DX te zien zal zijn. Twee Pathé-bioscopen in Amsterdam en Rotterdam hebben sinds eind 2017 een speciale zaal met meebewegende stoelen, zodat bezoekers intenser mee kunnen leven met de film.
Kijkwijzer: 16 jaar (geweld, grof taalgebruik).
Pers
Coen van Zwol op NRC.nl op 26 juni 2018: "Wrotten. Zo vatte producent Klaas de Jong de ‘making of Redbad’ samen. Een prachtig Fries woord dat maken betekent, met een ondertoon van forceren, ploeteren, houtje-touwtje. Redbad is een wrotfilm. Jammer, want de can do-mentaliteit van regisseur Roel Reiné, een geroutineerd B-filmer actief in Los Angeles, verdient navolging. Reiné maakte voor een luttele 7 miljoen euro een vaderlands epos, compleet met veldslagen, paarden en wat al niet. (...) Reiné woekert knap met zijn budget, al zijn digitale effecten van videogameniveau, herhaalt hij vaak shots en moffelt hij moderne details opzichtig weg met tegenlicht en rookpotten. Wat Redbad echt nekt, is een topzwaar script met een overdaad aan drama. Koningszoon Redbad (Gijs Naber) is een gekwelde Hamlet, en geen wonder: hij voelt zich schuldig aan de dood van zijn vader, zijn volk verwerpt hem, er zijn twee vrouwen in zijn leven en hij ervaart ook nog een bromance met zijn neef en rivaal Jurre. Het Frankische ‘empire of evil’ blijkt een slangenkuil vol shakespeareaanse intriges en seksueel geweld. Zoveel verwikkelingen eisen een delicate touch, die Reiné mist. Je beseft dat het een lange zit gaat worden als een dialoog over Friese identiteit – „Dit is wat wij zijn!” „Ik wil niet zo zijn!” – wordt doorsneden met een gillende blondine op de brandstapel. Er volgt meer hotseknotsmontage van heftig, heftiger, heftigst, van zwaardgevecht, veldslag en onthoofding, hyperdynamisch gefilmd en gemarineerd in een bombastische soundtrack van Keltisch gejammer en Gregoriaans kerkgezang. Het slaat dood, mede omdat Reinés choreografie vaak lachwekkend tekortschiet, met Franken die zich keer op keer gedisciplineerd in de pan laten hakken. Wat evenmin helpt is het schmieren van de acteurs. De oudjes spannen de kroon: Jack Wouterse is als missionaris Willibrord soms seniel, dan weer docent Heydrich uit Rundfunk: „Jullie zijn haí-de-nen!” Renée Soutendijk verandert zomaar van wijze kruidenheks in hysterische furie. Emotionele en narratieve consistentie ontbreekt; in de finale – de doop van Redbad, de slag om Dorestad – lubbert de film uiteen tot een incoherente beeldenbrij."
Ab Zagt op AD.nl op 23 juni 2018: "Regisseur Roel Reiné, ook verantwoordelijk voor het heldenepos Michiel de Ruyter, komt er in zijn interviews eerlijk voor uit. Hij houdt van bombastische films. Hoe meer spektakel hij kan bieden - en het liefst van alle kanten door hem zelf gefilmd - hoe beter zijn werk in zijn optiek tot zijn recht komt. Overdrijving is een van zijn handelsmerken.Met zijn historische epos Redbad overschreeuwt de regisseur - die met zijn vorige Nederlandse historische epos Michiel de Ruyter bewondering oogstte - zich als nooit tevoren. De strijd ontaardt in een pompeus, stroperig drama van twee uur en veertig minuten, dat eigenlijk met een uurtje ingekort had moeten worden. De kijker verlaat lamgeslagen de zaal. Alles duurt te lang. De gevechtsscènes, de introductie van de personages en de uitleggerige dialogen hebben een remmende werking op de voortgang van het verhaal. Ook de voorkeur van Reiné om de veldslagen in slow motion uitentreuren te herhalen houdt de zaak op. Er zit amper lucht in het zwaar aangezette drama. Bovendien plakt Reiné onder bijna elke scène een stuk vet aangezette muziek, ook op de momenten waarop dat absoluut niet nodig is. Met een budget van ongeveer 7 miljoen euro is Redbad een voor Nederlandse begrippen ambitieus drama. Ook de speelduur is opmerkelijk. Alleen de verfilming van Max Havelaar uit 1976 (twee uur en vijftig minuten) duurt langer. Toch zijn er ook positieve kanten. De stunts ogen professioneel, de figuranten zien er authentiek uit en de weelde aan beelden die Reiné toont, vooral van stranden en landschappen, is vaak prachtig, maar ook daar nekt de overdaad het beoogde effect.
Redbad is een verhaal over de liefde tussen de heidense hoofdfiguur uit Friesland en zijn Deense prinses, maar de film gaat vooral vooral over een strijd om onafhankelijkheid en godsdienstvrijheid.
Anno 700 willen de Franken het noorden van Nederland bezetten. Het christelijke geloof zien zij als een middel om het opstandige volk dat zijn eigen goden vereert, onder de duim te krijgen. Dat gebeurt met harde hand. Onthoofdingen, executies, verminkingen en genadeloze strijd op het slagveld bepalen de gang van zaken.
Vrouwen leveren in dit geheel een speciale bijdrage door driftig mee te hakken. Vooral Loes Haverkort als de Deense mevrouw Redbad, die het christelijke geloof aanhangt, maakt indruk door haar heldhaftige optreden. Haar veelbetekenende blikken zeggen meer dan duizend woorden. Hadden maar meer acteurs haar voorbeeld gevolgd.
Recensent Ab Zagt geeft rapportcijfers aan de acteurs uit de belangrijkste Nederlandse film van dit jaar.
Gijs Naber (Redbad) - Eindcijfer: 7
Naber heeft genoeg stoere uitstraling om van Redbad een geloofwaardige Friese leider te maken. Alleen bezwijkt zijn rol onder de zwaarte van zijn lot als terugkeerde banneling dat er met mokerslagen wordt in gehamerd.
Loes Haverkort (Frea) - Eindcijfer: 8
De grote verrassing in Redbad. In haar rol als de Deense prinses, die met de titelheld trouwt, maakt Haverkort indruk door vooral met ingetogen acteren diepgang aan haar vertolking te geven. Op het slagveld gaat zij als een wild beest tekeer met zwaard en hakbijl.
Jack Wouterse (Willibrord)- Eindcijfer: 3
Van de priester Willibrord, die de Friese heidenen nogal hardhandig tot het geloof wil bekeren, maakt Wouterse een karikaturale vertolking die zwaar over de top is. Het koddige optreden zou niet misstaan in een aflevering van Jiskefet.
Jonathan Banks (Pepijn) - Eindcijfer: 4
De Amerikaanse acteur uit Breaking Bad schmiert er lustig op los als de Frankische koning Pepijn. Dieptepunt is als hij op zijn sterfbed ,,I need a doctor’’ roept. Benieuwd welke zorgverzekering hij anno 700 heeft afgesloten.
Renée Soutendijk (Idwina) - Eindcijfer: 5
Als de heidense priesteres loopt Soutendijk rond als een soort kruidenvrouwtje dat er geen bezwaar tegen heeft om maagden te laten offeren als de oogst tegenvalt. Haar optreden werkt soms onbedoeld op de lachspieren. En die pruik! Mijn hemel!"
Jos van der Burg in 'de Filmkrant' van juni 2018: "Fijn voor een filmmaker als er weinig bekend is over een historische figuur over wie je een epos wilt maken, want dan kun je je verbeelding de vrije loop laten. Scenarist Alex van Galen, eerder coscenarist van Roel Reiné's Michiel de Ruyter, heeft zich niet ingehouden bij Redbad. In een interview schat Reiné zelf de historische correctheid van de film op dertig procent. Dat is waarschijnlijk aan de hoge kant. Redbad is geen historisch drama, maar een historische fantasiefilm over de Friese leider Radboud. Over hem is weinig méér bekend dan dat hij in 719 is gestorven en het tijdens zijn leven geregeld aan de stok had met de oprukkende Franken, met in hun voetspoor christelijke missionarissen als Willibrord. Het Middeleeuwse Frisia was niet het Friesland zoals wij het kennen, maar omvatte het huidige Zeeland, Noord- en Zuid-Holland en stukken van Drenthe en Utrecht. Radboud was koning of hertog van de Friezen, maar heeft het waarschijnlijk nooit voor het zeggen gehad in het hele gebied. Zijn mythische reputatie van onverschrokken leider die het tegen de christelijke Franken opnam, ontstond lang na zijn dood. In werkelijkheid was hij waarschijnlijk een heerser als alle heersers in die tijd: belust op uitbreiding van macht en rijkdom. Afhankelijk van wat het meest profijtelijk was, vocht hij soms tegen de Franken en gooide het soms op een akkoordje met hen. Dat laatste deed hij bijvoorbeeld toen hij zijn dochter aan een zoon van de Frankische koning uithuwelijkte.
Tot zover de feiten, die er in Redbad niet toe doen, want daarin is de titelfiguur (de film hanteert de Friese benaming) een moderne verlichte leider, die vecht voor religieuze en politieke vrijheid. Redbad, krachtig gespeeld door Gijs Naber, neemt het op tegen de Franken, die Friesland willen veroveren en kerstenen, maar hij ziet ook al jong, lang voor hij koning is, de misstanden bij zijn eigen volk, zoals het offeren van mensen om de goden gunstig te stemmen. Toegegeven: hij heeft direct belang bij verzet tegen deze praktijk, omdat de bevolking na vier mislukte oogsten zijn vriendin ("Ze zullen je nooit laten trouwen met een meisje zoals ik") op een brandstapel wil offeren. "Ik wil geen leider zijn van een volk dat vasthoudt aan dwaze rituelen", zegt Redbad tegen zijn vader, koning Aldgisl (Huub Stapel), die wel kan leven met af en toe een mensenoffer.
Lang verhaal kort: Redbad wordt met zijn moderne ideeën verbannen en met een vlot de zee opgestuurd, waarna hij uitgeput in Denemarken aanspoelt. Daar is het veel gezelliger dan in Friesland, als de Zweden zich tenminste koest houden. Redbad valt er op door zijn intelligentie en strijdlust en wordt verliefd op koningsdochter Freia (Loes Haverkort), die geen koninklijke tuttebel is, maar voorop gaat in de strijd als er gevochten moet worden.
Als Redbad met haar terugkeert naar Friesland komt hij op het goede moment, want het land is door de aanvallen van de Franken redeloos, radeloos en reddeloos. De in Denemarken volwassen geworden leider heeft de juiste peptalk in huis: "Niemand vertelt ons hoe we ons leven moeten leiden of wat we moeten geloven. Dit is het land van vrije mensen die voor niemand buigen."
Ineens valt alles op zijn plek: Redbad is de filmversie van het lied ‘15 miljoen mensen'. Het spektakeldrama geeft net zo'n geïdealiseerd borstklopperig beeld van de Nederlander als vrijheidslievende burger als deze enorme hit uit 1996:
"Vijftien miljoen mensen
Op dat hele kleine stukje aarde
Die schrijf je niet de wetten voor
Die laat je in hun waarde
15 Miljoen mensen
Op dat hele kleine stukje aarde
Die moeten niet 't keurslijf in
Die laat je in hun waarde"
Redbad gaat over Friezen, maar zij staan duidelijk voor ons Nederlanders in het heden. Reiné, die in Amerika carrière heeft gemaakt als regisseur van platte spektakelfilms (de categorie die vroeger linea recta naar de videotheek ging) houdt ons met Redbad, dat de kijker in tweeëneenhalf uur platslaat met een overdaad aan bombastische spektakelgevechten, een spiegel voor. We moeten trotser zijn op ons land. Op onze vrijheidslievende traditie. Op onze religieuze tolerantie. En we moeten voor deze verworvenheden willen vechten.
"Echte leiders pakken de macht", zegt Redbads vriendin als hij nog een softie is, die de Franken met praten denkt te overtuigen. Als Redbad de fanatieke Willibrord (volslagen karikaturale Jack Wouterse) aan het werk ziet, die dopen opvat als waterboarding, weet hij wat hem te doen staat: "Wie vrij wil leven of vrij wil sterven, volg mij!" Het wachten, lijkt de film te suggereren, is op een nieuwe Radboud."
