Goltzius and the pelican company (2014)

Verhaal

In 1590 komt de Hollandse schilder en graveur Hendrick Goltzius naar het kasteel van de markgraaf van de Elzas. Hij haalt de edelman over om hem geld te geven, zodat hij een drukpers kan kopen. Daarmee wil Goltzius erotisch getinte versies van geïllustreerde verhalen uit het Oude Testament afdrukken. Wanneer hij zijn boek heeft voltooid, wil de markgraaf dat hij de illustraties aan zijn hof opvoert in de vorm van een toneelstuk.

Cast

Ramsey Nasr (Hendrick Goltzius), F. Murray Abraham (markgraaf), Giulio Berruti (Thomas Boethius), Halina Reijn (Portia), Vincent Riotta (Ricardo del Monte), Anne Louise Hassing (Susannah), Flavio Parenti (Eduard), Lars Eidinger (Quadfrey), Truus de Boer (Sophie), Francesco De Vito (Rabbi Moab), Kate Moran (Adaela), Pippo Delbono (Samuel van Gouda), Maaike Neuville (Isadora), Lisette Malidor (Ebola), Vedran ?ivolic (Joachim)

Ontstaan

Engels, Nederlands en Frans gesproken.Budget ? 2.050.000. 750.000 euro subsidie van het Nederlands Filmfonds.Op 30 september 2012 vertoond op het Nederlands Film Festival. Pas in première op 18 september 2014. Slechtst bezochte Nederlandse speelfilm in 2014: 110 bezoekers.

Pers

Bob Demper op Moviescene.nl op 10 oktober 2012: "(...) Goltzius and the Pelican Company heeft alles wat een Peter Greenaway film kenmerkt: invloeden uit de renaissance, kostuums vermengd met naakt en pijnlijke sterfgevallen. Op de misser van het opleuken van het beeld na, staat deze film dan ook garant voor 2 uur authenticiteit."Karin Wolfs op Cinema.nl op 17 september 2014: "(...) In een opzettelijk pompeus vormgegeven theatraal essay, opgebouwd uit een web aan verhaallijnen en beeldlagen, loodst Greenaway de kijker langs een rijke en erudiete vertelling met veel naakt. Over voyeurisme en exhibitionisme, vrije expressie en taboes, technische innovatie en opportunisme, historische en hedendaagse beeldcultuur, manipulatie en macht. Provocatief is Goltzius and the Pelican Company echter nauwelijks: godslastering is in het ontkerkelijkte Westen al lang geen punt meer, een taboe als incest wordt zo nadrukkelijk satirisch (en door volwassenen) gespeeld, dat het bij voorbaat onschadelijk is gemaakt. Wat dat betreft is Greenaway misschien wel meer richting heersende moraal opgeschoven dan hem lief is. De film is vooral als beeldculturele bespiegeling interessant. En hoe staat het dan met de irritatiegraad van deze Greenaway? Daarvoor staat het pedante spel van Nasr garant, die op een onlollige manier opzettelijk slecht Engels spreekt, met een zwaar Nederlands accent ('Duh Pelliekan Kumpannie'). Het leidt wat af van het intelligent opgezette verhaal, dat zowel boeit als beleert."

Camera

Reinier van Brummelen

Montage

Elmer Leupen

Kleur

Kleur