In jouw naam (2014)

Verhaal

Ton en Els vormen een normaal, gelukkig stel dat vol verwachting uitkijkt naar de komst van hun eerste kindje. Als de baby kort na de geboorte sterft, raakt het leven van het koppel volledig uit het lood. Ton verdrinkt in het verdriet, terwijl Els met oogkleppen op door dendert en zo snel mogelijk weer zwanger wil worden. Het onoverkomelijke leed, dat de twee steeds verder uit elkaar drijft, is verbeeld in korte, verstilde scènes met weinig dialoog.

Cast

Barry Atsma (Ton), Lotte Verbeek (Els), Sytske van der Ster (zus Petra), Leny Breederveld (moeder Els), Ad van Kempen (vader van Ton), Anneke Sluiters (zus Heleen), Ferry Asselbergs (buurman Rutger)

Ontstaan

Tweede deel van de Vinex-trilogie over het drama van het gelukkige gezin. ONDER ONS met Rifka Lodeizen dateert uit 2011 en was een psychologische thriller verteld vanuit drie verschillende perspectieven.Kijkwijzer: 12 jaar (seks, grof taalgebruik).

Pers

Leo Bankersen in 'de Filmkrant' van oktober 2014: "(...) Toch knaagde bij ondergetekende ook de vraag of de makers zich niet te veel beperkt hebben tot dat telkens benadrukken van die steeds beklemmender machteloosheid. Slaapwandelend verder leven. Net doen alsof alles in orde is. Alleen in je eentje een heel enkele keer toegeven aan woede of verdriet. De lege blik van Lotte Verbeek, het spoor van verbazing in de ogen van Atsma, alsof Ton zich verwondert afvraagt wat hij hier doet. Een enkele keer is er wel eens een wat kunstmatig effect (het getreuzel over de naamgeving bijvoorbeeld) terwijl soms herhaling op de loer ligt. Neemt niet weg dat het binnen het gekozen stramien bewonderenswaardig strak en consequent is neergezet. Met mooi klein spel van Atsma en Verbeek, zorgvuldige maar niet te opvallende fotografie, en dan weer precies die ene, bloedmooie lyrische expressie van emotie halverwege. De hervatting van het steeds benauwender alledaagse rollenspel is daarna zo mogelijk nog schrijnender."Barend de Voogd op NU.nl: "(...) Het contrast tussen de nieuwe woonwijk, waar volop gebouwd en geleefd wordt, en de dood in het hart van Ton en Els loopt als een mooi visueel motief door de film. Er zijn meer prachtige shots. Ton werkt in een laboratorium: grote grijze handschoenen grijpen daar vanuit de muur de leegte in, bijna alsof ze om hulp smeken. De dialogen zijn spaarzaam. Vaak gaat het er vooral om wat er níet gezegd wordt. Zoals het moment waarop Ton op het punt staat wéér te vertellen dat ze net hun kind verloren hebben ? en Els het gesprek snel een andere kant op stuurt. Of zoals de vrijpartij die, als een dramatische dans, transformeert in een wanhopig gevecht. Soms is de symboliek té aanwezig. Wanneer Els naar buiten loopt om zélf te zien hoe de vuilnismannen de babyspulletjes in hun vuilniswagen kieperen, krijg je het gevoel dat Van Geffen je dwingt echt de héle gifkelk leeg te drinken. Veel ruimte voor nuance is er niet: de ellende valt als je als een loodzware steen op de maag. Dat geldt ook voor de manier waarop de film eindigt. Een geforceerd happy end had niet bij de film gepast, maar het omgekeerde bewijst In jouw naam ook geen goede dienst. Beter, zoals Barry Atsma en Lotte Verbeek dat met hun mooie spel in de rest van de film wél doen, de kijker de ruimte laten om zelf in te vullen en zelf te voelen."FS in ´de Volkskrant´ van donderdag 9 oktober 2014: "Als de scènes loskomen van het papier, wanneer het gevoel het wint van theorie, zijn er prachtige momenten. (...) Lotte Verbeek - hoe goed ook - voelt niet als een Els die in een Vinexwijk woont. (...) een vrijscène gefilmd als een liefkozend gevecht, maakt van wanhoop en onmacht iets waar je tegelijkertijd wel en niet naar wilt kijken."

Filmuziek

Amatorski

Camera

Ton Peters

Montage

Peter Alderliesten

ProdDesign

Minka Mooren

Bioszalen

3 bij première

Kleur

Kleur