Helium (2014)

Verhaal

Crimineel Frans Weeling is koud en bot. Hij bijt zijn zinnen af, gebruikt nooit meer woorden dan strikt noodzakelijk. Veel conversatie heeft hij dan ook niet met handlangers John en Elias, die hem vergezellen naar een verlaten vakantiepark op Texel waar hij onderduikt voor wraaklustige Nigeriaanse concurrenten. Ze zuchten, ze zwijgen. En ergens tussen een bezoekje aan de 160 jaar oude vuurtoren en het tropisch zwembad in, beseft Frans hoe weinig het hachje dat hij probeert te redden eigenlijk waard is. Als hij eenmaal terug in de Amsterdamse onderwereld wordt geconfronteerd met een harde machtsstrijd, lukt het hem niet in actie te komen. Helium is het portret van een man die zichzelf langzaam uitgumt - een man die zich ook realiseert dat er misschien niet zoveel valt uit te gummen. Het is het verslag van een existentiële crisis bij een persoon wiens leven voor het grootste deel bestaat uit zaken als ?neerknallen? en ?gezeik om een paar ton?.

Cast

Hans Dagelet (gangsterbaas Frans Weeling), Manou Kersting (John Verkerk), Poal Cairo (Elias Wattimena), Dennis Rudge (Henk Coutinho), Peter Beense (Robbie van Offeren), Tony Bola-Audu (Ibrahim Yar'Adua), Renée Fokker (Anna de Groot), Dette Glashouwer (Els Verkerk), Chubasco Goedhart (Michael Coutinho), Frits Groen (Sjors Schenken), Troy Hope (William Yar'Adua), John Leddy (Mart Weeling), Tarik Moree (Odin de Groot), Finn Poncin (Mike Westerbrink), Bob Schrijber (Anton van Eesteren), Ja Ram van Ake (Cindy), Hein van der Heijden (dokter), Tom van Kessel (Tom), Hylke van Sprundel (Dirk Stolk)

Ontstaan

Coproducent: VARA.Opgenomen in Amsterdam, Amstelveen en op Texel.In première op het International Film Festival Rotterdam 2014.

Pers

Joost Broeren in 'de Filmkrant' van juli/augustus 2014: " (...) In de schaarse dialogen draait het dus evengoed om alledaagsheden als om de levensbedreigende plotverwikkelingen, een beetje zoals de HBO-serie The Sopranos de familiebesognes van een maffioso centraal stelde. Maar veel meer nog draait het in Helium om atmosfeer, en om de blik in de ogen van acteur Dagelet. De trip naar Texel blijkt een keerpunt voor Weeling, die er de nietigheid van zijn leven inziet en dat besef eenmaal terug op de wal een plaats in zijn onderwereldleven moet zien te geven. Janga maakte Helium met grotendeels hetzelfde team als zijn afstudeerfilm MO (in 2010 winnaar van de Tuschinski-prijs) en de One Night Stand Stockholm uit 2012. Een heel team dat vers van de Filmacademie komt dus, maar de beperkte ervaring wordt ruimschoots goedgemaakt door een duidelijke visie, een gevoel voor sfeer en bovenal: de ambitie én kunde om het verhaal in beelden te vertellen. Er rammelt hier en daar wel wat, met als belangrijkste kanttekening dat de onderhuidse spanning die in de eerste helft van de film zo zorgvuldig wordt opgebouwd, naar het slot toe wegebt in plaats van tot ontploffing te komen. Maar de belofte die Janga (en zijn aanstormende collega's) al bij zijn afstuderen toonde, wordt met Helium meer dan waargemaakt. Een maker om in de gaten te houden." Mario Wisse in 'Metro' van donderdag 31 juli 2014: "(...) vooral het bezoek van Weeling en zijn woeste handlangers aan het eveneens verlaten zwemparadijs levert onbetaalbare beelden op. Laat je niet misleiden door het feit dat deze film over onderwereldfiguren gaat; als je harde actiescènes verwacht, kom je van een koude kermis thuis. En de 84-jarige John Leddy die de vader van de 69-jarige Hans Dagelet speelt, is op zijn minst curieus."Dana Linssen in 'NRC Handelsblad' van woensdag 30 juli 2014: "(...) Vanaf de eerste eenzame beelden van golvend zand en zachtjes aanstromende wolken, van tunnels en auto's die het licht door de nacht transporteren is duidelijk dat hier een groot stilist aan het werk is. (...) spannende stijloefening van een regisseur die hierna hopelijk niet, of alleen maar, logische plots en dialogen hoeft te gaan verfilmen."Jos van der Burg in 'Het Parool' van woensdag 30 juli 2014: "(...) Dagelet is een acteur die weinig hoeft te doen voor een maximum aan zeggingskracht. (...) zien we een vulkaan die op uitbarsten staat, of een uitgebluste crimineel. Het zorgt voor prettig onderhuidse dramatiek, maar aan het einde ebt de zorgvuldig opgebouwde spanning weg. (...) let ook op de soundscape (...) Janga zich met Helium, waarvan de titel verwijst naar de toenemende lichtheid in Frans' hoofd, zich als een groot talent manifesteert."Belinda van de Graaf in 'Trouw' van donderdag 31 juli 2014: "(...) Hans Dagelet (69) is een van de betere Nederlandse filmacteurs. Hij heeft dat droge dat Alex van Warmerdam ook heeft. Hij speelt subtiel, ingetogen, zijn stem heeft een zachte melodie. Je gelooft hem (...) Het is ook net alsof het script iets te mager is, en dat met pijn en moeite 79 minuten werden gehaald, en juist als je dat bedenkt verschijnt Renée Fokker in beeld als de ex, die de film toch weer een nieuwe dimensie geeft."Berend Jan Bockting in 'de Volkskrant'van donderdag 31 juli 2014: "(...) HELIUM, het sterke speelfilmdebuut (...) Verfrissend ook: Janga en scenarist Sammy Reynaert laten hun personages alleen spreken wanneer er echt iets moet worden gezegd. (...) Door de lens van cameraman Tibor Dingelstad oogt het koude, zonloze Texel als een verbeelding van het vagevuur, een plek van kale vlakten, krijsende overwinterende vogels en afgebrande boerderijeen, waar zelfs het licht van de vuurtoren geen richting wijst. (...) Troefkaart is de impressionistische geluidsband (...) Met een wandeling van het drietal door uitgestrekt hoog gras citeert hij het uiterlijk van Andrei Tarkovsky's Stalker, terwijl Helium qua levensbespiegelingen beduidend minder diep graaft. Hoewel daar ook iets tegenin valt te brengen, want Helium is weliswaar wat lichter dan het oogt, het is wel een opvallend fraai portret van een generatie ouderwetse gangsters die toeziet hoe een nieuwe werkelijkheid hen genadeloos inhaalt. Buiten beeld, dat is het mooie."

Filmuziek

Christiaan Verbeek

Camera

Tibor Dingelstad

Montage

Axel Skovdal Roelofs

ProdDesign

Floris Vos

Geluid

Michiel de Boer

Distributeur

Wild Bunch

Bioszalen

5 bioscoopzalen bij première

Kleur

Kleur