Body language (2011)

Verhaal

Net als de vijf beste Nederlandse danscrews naar een wedstrijd in New York vertrekken, wordt hun subsidie ingetrokken. De reis lijkt definitief niet door te gaan. Vijf diehards, allen uit totaal verschillende danscrews, besluiten als enige toch te gaan. Pas in New York beseffen ze wat ze hebben gedaan. Ze zitten zonder geld, zonder plan en zonder eigen crew. Ze zijn natuurlijk gekomen om te dansen, dus er zit maar één ding op?

Cast

Floris Bosveld (Brian), Lorenzo van Velzen Bottazzi (Samuel), Luciano Hiwat (Bobby), Ingrid Jansen (Nina), Sigourney Korper (Tara), Boris Schreurs (Ray), Ruben Solgnier (Quincy), Marian Mudder, Pim Wessels, Brainpower (taxichauffeur); Chandler Bullock (stem)

Ontstaan

Floris Bosveld wint de tweede editie van So You Think You Can Dance, maar Lorenzo van Velzen Bottazzi die tweede werd, kreeg ook een hoofdrol. Producent Johan Nijenhuis was zo onder de indruk van de verliezende finalist dat hij hem toch benaderde voor een van de hoofdrollen. Lorenzo raakte zwaargewond in het eerste seizoen van de show, toen zijn knie uit de kom schoot en zijn binnenbanden scheurden.Ingrid Jansen won het dansprogramma Dancing Queen. Song: No air / Rochelle.Opgenomen in Nederland (Schiphol), Argentinië en de Verenigde Staten (New York).Opvallende placering van Hyves, Sp!ts, Veronica gids. Kijkwijzer: 6 jaar (grof taalgebruik, geweld).

Pers

Edwin van Dalen in 'Metro' van donderdag oktober 2011: "(...) Het is leuk om eens een dansfilm uit eigen land te kunnen bekijken, die er ook nog eens on-Nederlands gelikt uitziet en dankzij de humor en herkenbaarheid van So You Think You Can Dance-deelnemers voor de doelgroep een schot in de roos is. Een groot deel van de natuurlijke pracht van goede dansers wordt om zeep geholpen dor cameratrucjes en digitale effecten." Bregje Schudel in 'Het Parool' van 5 oktober 2011: "In theorie is het een leuk idee: de winnaar (Floris) en de runner-up (Lorenzo) van So you think you can dance 2010 kregen rollen in Body language, de eerste Nederlandse dansfilm - voor de verandering niet in 3D. Ook de rest van de cast werd volgestopt met kandidaten van Nederlandse dansshows. Maar ja, dan moeten de dames en heren natuurlijk wel kunnen acteren. (...) is de film zo middelmatig vanwege het beroerde acteerwerk? Of is het juist het flinterdunne script dat de acteurs de emotionele diepgang geeft van een zevenjarige? Hoe het ook zij, het was aan de dans om de film van de ondergang te redden. Maar ook daarin lijkt videoclipregisseur Jeffrey Elmont in zijn speelfilmdebuut weinig interesse te hebben. Er wordt veel bewogen - vooral Lorenzo zoeft met onveranderlijk onnozele grijns steeds in en uit beeld - maar de dans wordt steevast ondergesneeuwd door de oppervlakkige persoonlijke sores van de vijf teamleden. Zo slaat ook de enige originele vondst - de drie heren uiten in drie solo's hun zielensmart - al snel dood doordat hun 'trauma's' zo pietluttig zijn. Zelfs in de finale is zo onverschillig geknipt en geplakt dat je pas achteraf ontdekt dat je net naar een dansstukje van 'onze helden' hebt gekeken en niet naar dat van hun grote rivalen, Spanish flies, aangevoerd door Floris Bosveld. Het lijkt de makers weinig uit te maken."

Prijzen

Gouden Film (100.000 bezoekers) op 24 oktober 2011.

Filmuziek

Russ Howard III

Camera

Edd Lukas

Montage

Manuel Rombley

Bioszalen

88 bioscoopzalen bij première

Kleur

Kleur