Adem (2011)

Verhaal

Tom (Stef Aerts) en Lucas (Maarten Mertens) zijn broers en lijden aan dezelfde genetische ziekte die hun longen langzaam sloopt. Tom worstelt met zijn korte levensverwachting en hangt rond met een bende tuig uit zijn buurt. Tijdens zijn zoveelste verblijf in het ziekenhuis ontmoet hij Xavier (Wouter Hendrickx - De helaasheid der dingen), die lijdt aan dezelfde ziekte als hij maar die zich gedraagt als een topatleet. Zijn levenslust straalt af op Tom en de twee worden vrienden. Xavier is een onverbeterlijke optimist, zelfs wanneer zijn vriendin Anneleen (Marie Vinck - Loft) hem verlaat. Tom valt op zijn beurt voor de eigenzinnige Eline (Anemone Valcke) die al maanden in een quarantaine kamer zit. Ze kunnen elkaar niet aanraken, maar worden toch verliefd op elkaar. Dan overlijdt Tom's broer Lucas tijdens een longtransplantatie. Tom, ontroostbaar door dit grote verlies, verschuilt zich bij zijn ruige vrienden, ontloopt Xavier en breekt met Eline. Maar het duurt niet lang voordat hij opnieuw het pad kruist van Xavier, die hem zijn passie voor het leven probeert terug te geven... Adem, geproduceerd door de makers van Aanrijding in Moscou, is een meeslepend, romantisch, grappig en hartverscheurend drama over weinig tijd hebben en niets willen missen.

Cast

Marie Vinck (Anneleen), Kris Cuppens (Karl), Gijs Scholten van Aschat (Prof. Duhamel), Wouter Hendrickx (Xavier), Rik Verheye (Jimmy), Stef Aerts (Tom), Anemone Valcke ( Eline), Mark van den Bos (chirurg), Ina Geerts (Simone), Maarten Mertens (Lucas), Kasper Vandenberghe (Fredje), Bart Hollanders (Charles), Jolente De Keersmaeker (dokteres van Wacht), Anouar Amensour (Stone)

Ontstaan

Belgisch-Nederlandse co-productie.Mensen die lijden aan mucoviscidose hebben last van spijsvertering- en ademhalingsproblemen omdat hun slijmen niet vloeibaar genoeg zijn. Kijkwijzer: 6 jaar (grof taalgebruik, angst, geweld).Belgische première: 8 september 2010.

Facts

Regisseur Van Nufffel lijdt zelf aan een milde vorm van de longziekte.

Pers

Humo.be: "(...) De film is op z'n best wanneer de camera sec het gedoe met de tubes en de zuurstofmaskers en de beademingsmachines registreert, of wanneer we samen met Tom en Xavier - twee jongeren die veel te vroeg met hun eigen sterfelijkheid worden geconfronteerd - door de droeve gangen van het ziekenhuis dwalen (de race in de catacomben!). Op die momenten trilt 'Adem' van waarachtigheid, van tragiek ook: ''t Is raar, hè, dat wij doodgaan voor ons ouders,' hoor je Xavier schijnbaar achteloos zeggen, en ineens voel je een steek in je borst. Helaas: in 'Adem' wordt elke krop in de keel gevolgd door een gekrulde teen. Had regisseur Hans Van Nuffelen niet genoeg vertrouwen in de dramatische slagkracht van zijn eigen onderwerp? Werd hem door de producenten aangemaand om het sombere parcours van zijn personages wat spannender te maken, om de plot een beetje gelikter te maken? Wie zal het zeggen? Feit is dat het eindresultaat hier en daar heel erg gepimpt aanvoelt: er werd verdorie zelfs een onversneden booswicht in het verhaal gedropt. Maar het zij de cineast vergeven, want met horten en stoten weet hij zijn film uiteindelijk toch naar een erg aangrijpende climax te voeren. De krop wint het van de krul."Sven De Schutter op Kutsite.com: "Er zijn heel wat Vlaamse regisseurs die met een minder solide film debuteerden dan Hans Van Nuffel met Adem, een stevig drama waarin een aantal muco-patiënten centraal staan. Van Nuffel, die met eerder kort werk (o.a. Fal, Het Einde van de Rit en Nachtraven) al in de prijzen viel, zag zich natuurlijk wel geruggesteund door het productiehuis A Private View, dat de laatste jaren een hele rij publieksvriendelijke films als Aanrijding in Moscou, Man zkt Vrouw en Meisjes op ons losliet. (...) Met de thematiek van mucoviscidose is niets mis, al levert dat naast heel wat jargon, enkel voor de hand liggende, gestuurde conclusies op als 'Muco-lijders hebben een zwaar leven' en aanverwante bedenkingen. In die zin is de uitwerking van de plot behoorlijk conventioneel. Door personages als de rijke Xavier uit te spelen tegen de wat marginale Jimmy, krijg je enig trammelant, maar dat zorgt niet meteen voor boeiende momenten. De vriendschap tussen Tom en Jimmy is bovendien erg onwaarschijnlijk. Het dramatisch potentieel van Marie Vinck's personage Anneleen blijft dan weer wat onbenut, maar de focus ligt nu eenmaal op Tom. Hij vertegenwoordigt het nihilisme dat mensen kan typeren die aan een dodelijke ziekte lijden. Adem slaagt er in dat pessimisme - waarom b.v. gaan studeren? - voelbaar te maken. Stef Aerts debuteert aardig in deze rol, maar het is toch Wouter Hendrickx die het laken wat naar zich toetrekt. Hem de Vlaamse Colin Farrell noemen, aan wie hij toch vaak doet denken, is niet alleen een kwestie van uiterlijk. Zet de aimabele Xavier naast de marginale nonkel Petrol uit De Helaasheid der Dingen of de humeurige buurman uit Jes en je krijgt nog maar een fractie te zien van wat deze kerel allemaal kan. In zijn geheel is Adem onderhoudend, zij het emotioneel te oppervlakkig. Op technisch gebied zit alles snor, maar dat is dan ook allang geen struikelblok meer voor Vlaamse producties. De winterse fotografie van Ruben Impens is mooi combineerbaar met de wat ijle, schuchtere soundtrack van Spinvis en Geike Arnaert, maar de beleving wordt er daardoor niet indringender op. Als deze film volk lokt, is hij zijn publiek best waard. Maar al bij al had iets meer zuurstof er voor kunnen zorgen dat deze film ons echt naar adem deed happen."Sp!ts van donderdag 7 juli 2011: "(...) De sympathieke film weet het gemiddelde niveau van het medische drama van de week, waarin dik opgelegde emoties en sentimentele blikken de boventoon voeren, moeiteloos te onstijgen. Wellicht heeft dit ook te maken met de betrokkenheid van de makeer bij het onderwerp - Van Nufffel lijdt zelf aan een milde vorm van de ziekte. Vooral de ontwikkeling van een prille relatie met leeftijdgenootje Elline, die vanwege een tuberculosebacil in quarantaine moet blijven, weet in al zijn tederheid te ontroeren. Minder goed uit de verf komt de rare verstandhouding tussen Tom en zijn criminele vrienden (...) Het sterke Belgische drama verdient deze zomer een lange adem in de Nederlandse filmhuizen."Merel Hurkmans in 'Metro' van donderdag 7 juli 2011: "(...) een echte tranenetrekker en je loopt met hernieuwde levenslust weer naar buiten. (...) pas in de laatste scènes echt inspirerend."Leo Bankersen in 'de Filmkrant' van juli/augustus 2011: "(...) Adem is een met lef en overtuigingskracht gespeeld drama over jonge mensen en hun gevecht met hun gevoelens en het leven. Een strijd die gemakkelijk een heel andere, meer alledaagse oorzaak had kunnen hebben en die dan net zo heftig en emotioneel was geweest. Jammer dus dat er af en toe toch storende onhandigheden en uitglijders ingeslopen zijn. Hoewel de keus om de handeling grotendeels binnen de ziekenhuismuren te situeren goed uitpakt ? het versterkt de beklemming ? laat het je als kijker toch met vragen zitten over het leven daarbuiten. Wat Tom bijvoorbeeld zoekt bij die buurtbende kan je wel vermoeden, maar het blijft een beetje in de lucht hangen. Bijna potsierlijk wordt het zelfs wanneer een van Toms maatjes in het ziekenhuis pardoes een verpleger neerslaat en er nog mee weg komt ook. En het blijft niet bij die ene misslag. Neemt niet weg dat Van Nuffel al is opgemerkt door het Amerikaanse vakblad Variety. Dat heeft hem geselecteerd voor het programma 'Variety's 10 Euro Directors to Watch' op het filmfestival van Karlovy Vary."

Prijzen

Europese Film Award (EFA) in de categorie 'Europese ontdekking' op 3 december 2011.

Casting

Sara de Vries

Filmuziek

Spinvis

Camera

Ruben Impens

Montage

Alain Dessauvage

ProdDesign

Steven Liegeois

Kostuums

Tine Verbeurgt

Geluid

Dirk Bombey

Kleur

Kleur