Majesteit (2010)

Verhaal

In het hart van ons Koninkrijk woedt een strijd, met als inzet de monarchie. Het is Prinsjesdag, een jaar na de dood van Claus, haar grote liefde. Beatrix voelt zich eenzamer dan ooit en twijfelt aan alles. Aan de monarchie, aan de betrouwbaarheid van haar zoons en vooral aan zichzelf. De spanningen lopen hoog op wanneer Minister President Balkenende de troonrede op het laatste moment wil veranderen. Beatrix verzet zich. Zij wil niet langer een vrouw zijn die danst op de muziek van anderen. Zal zij ons Koninkrijk beschermen? Tradities, liefde, verdriet, twijfel, intrige en macht. Een aangrijpende film over haar rol als liefdevolle echtgenote, moeder, hoofd van de regering en ook als vorstin.

Cast

Carine Crutzen (koningin Beatrix), Gijs Naber (prins Willem- Alexander), Jeroen Willems (prins Claus), Eelco Smits (prins Friso), Hadewych Minis (Maxima), Marcel Hensema (Balkenende), Dave Mantel (Constantijn), Nettie Blanken (Wilhelmina), Hans Croiset (Bernhard, 90 jaar), Ariane van Vliet (Juliana, 40 jaar), Govert Hartog (Bernhard, 38 jaar), Ben Abelsma (voorzitter commissie), Alice Reys (Grootmeesteres), Stefan de Walle (secretaris generaal), Emma van Zandvoort

Ontstaan

Regisseur Peter de Baan en scenarioschrijver Ger Beukenkamp werkten al eerder samen aan de met een Gouden Kalf bekroonde televisiefilms over het koningshuis: 'De kroon' en 'De prins en het meisje'. Beatrix blikt terug op de gelukkige jaren toen ze samen met prins Claus door zijn geliefde Afrika reisden. Ze denkt ook aan haar verblijf in Canada tijdens de oorlog en de Hofmans-affaire.

Pers

Coen van Zwol in 'NRC Handelsblad' van 27 oktober 2010: "(...) Beukenkamp vindt dat hij de feiten mag manipuleren ?om een verhaal te vertellen dat ik interessant vind?. Zolang het maar niet ?aantoonbaar onjuist? is. Met die filosofie kun je ook een film maken waarin Máxima en Willem-Alexander jonge poesjes wurgen in de kelder van De Eikenhorst. Gelukkig zijn de bedoelingen van het duo eerzaam: de tragiek tonen van mensen die gevangen zijn in een ?belachelijke? poppenkast. Het probleem is alleen dat ze, nu de crisissen even op zijn, zelf maar een Oranjecrisis verzonnen. (...) Het laat ons koud. Oranjedrama baseerde zich tot dusver op actuele geschiedenis: wij weten wat er gebeurde, de filmmaker verzint hoe het gebeurde. Dat is best interessant, zoals roddelbladen interessant zijn. Maar Majesteit mist die spanningsboog. Wie wil er nou weten hoe iets niet gebeurde? Majesteit verhoudt zich zo vrijblijvend tot de realiteit dat hij bewegingloos tussen feit en fantasie hangt. Het is een arbitrair, parallel universum waarin sommige personages ? Beatrix, Claus ? naar het leven zijn getekend en andere weer niet. Zo is het niets voor J.P. Balkenende om als een grimmige ouderling Beatrix? boudoir binnen te stampen en te snauwen: ?U dient zich te schikken!? Met docudrama is weinig mis: zo dramatiseerde The Queen virtuoos de crisis na de dood van prinses Diana. Selectiviteit, verdichting en speculatie horen daarbij, zolang die ons tot de kern van de zaak brengen. Maar in Majesteit zijn de personages er louter om een opdringerig, sentimenteel betoog over de monarchie te ventileren. Zielig, die poppenkast, dat mag je mensen toch niet aandoen? Mij ontgaat die tragiek: dat Beatrix haar mening binnenskamers moet houden, heeft ze gemeen met talloze publieke figuren. Volstaat dat niet, dan kan ze altijd nog anoniem ?trollen? op internet, zoals haar landgenoten. Zonde dat het betoog het drama zo plat slaat, want de idylle van Beatrix en Claus kent best ontroerende momenten. Vooral door Carine Crutzen, een overtuigende Beatrix in rouw die haar ontbijtsigaret in de yoghurt uitdrukt."Niels Bakker in 'de Filmkrant' van november 2010: "(...) In het persoonlijke vorstinnendrama overstijgt MAJESTEIT uiteindelijk glansrijk het politiek pamflet. De film mag een antimonarchistische onderstroom hebben, Beatrix' worsteling wordt juist met veel compassie getekend. Er is eigenlijk maar één smetje, en dat is dat het televisiedrama blijft. Met veel close-ups van pratende gezichten, betekenissen die in de dialogen schuilen, en alles is opgenomen met een digitale camera. In de bisocoop ligt natuurlijk een grotere markt voor producent San Fu Maltha, maar de esthetische kwaliteit moet daar dan ook naar zijn."Jos van der Burg in 'Het Parool' van 28 oktober 2010: "(...) sterke rol van Carine Crutzen (...) Marcel Hensema in een cabaretrol (...) Jeroen Willems met opgetrokken schouders (...) Gijs Naber als corpsbal (...) Majesteit schetst geen realistisch beeld van het koningshuis, maar duwt het in het keurslijf van de boodschap van de makers. De film wil aantonen dat de monarchie uit menselijkheid moet worden opgeheven, omdat het de Oranjes berooft van een normaal leven. Ze leven in een glazen kooi en hebben als enige Nederlanders geen recht op vrijheid van meningsuiting. Kortom, opheffing van de monarchie is in het belang van de Oranjes. Zouden zij er ook zo over denken? Zijn er signalen dat ze er de brui aan willen geven? Zo verschrikkelijk zal hun leven dus niet zijn. Als bijdrage aan het sluimerende debat over de monarchie valt het karikaturale Majesteit nauwelijks serieus te nemen. De film, die de vergelijking met The Queen, waarin koning Elizabeth na de dood van prinses Diana worstelt met het koningschap, niet kan doorstaan, ontstijgt zelden het niveau van een (konings)soap: ''Wij moeten en wij zullen populair zijn. Dat is ons noodlot.'' Ja, het leven is zwaar."

Prijzen

Gouden Kalf 2010 voor Beste Mannelijke Bijrol: Jeroen Willems.Leeuwarder Courant Publieksprijs op het 32ste Noordelijk Film Festival op 14 november 2010. Het festivalpubliek beoordeelde Majesteit met gemiddeld een 9,09 en daarmee was de film de favoriet.

Filmuziek

Fons Merkies, Eric Vloeimans

Camera

Menno Westendorp

Montage

Wouter Jansen

ProdDesign

Hubert Pouille

Geluid

Pedro Van der Eecken, Patrick Lemmens

Bioszalen

28 bij première

Kleur

Kleur