Kom niet aan mijn kinderen (2010)

Regie

Ron Termaat

Scenario

Marian Batavier, Nicolette Steggerda

Release

6 mei 2010

Producent

Marian Batavier, Jean-Pierre Claes, Paul Ruven

Duur

85 minuten
Filminformatie

Verhaal

Op een zonnige dag in 2004 gaan Azim en Bibi met hun vader (Cahit Olmez) naar een pretpark. Hun ouders zijn gescheiden en moeder (Karina Smulders) zwaait ze nietsvermoedend uit. Totdat ze een telefoontje uit Damascus krijgt; haar ex-man heeft de kinderen meegenomen. Hanne beseft niet hoe ernstig de situatie is en besluit hen op te zoeken. Ze wordt geholpen door Wouter Simons (Thom Hoffman) en ze ontdekken dat de ex-man over veel zaken gelogen heeft om de kinderen vast te kunnen houden in Syrië. Hanne wil dolgraag haar kinderen terug, maar heeft ook nog gevoelens voor haar ex-man. Ze wordt horendol door de ambassades die haar maar niet lijken te kunnen helpen. Na twee lange jaren beseft ze dat ze alleen niets zal bereiken. Ze weet dat er maar een ding op zit: haar kinderen moeten haar helpen.

Cast

Karina Smulders (Hanne Veenhoven), Cahit Ölmez (Nizar Zalaq), Thom Hoffman (Wouter Simons), Tjebbo Gerritsma (Bertus), Klaas Hulst, Antionette Jelgersma, Pieter van der Sman

Ontstaan

Jaarlijks worden zo?n 150 tot 200 kinderen door één van de ouders ontvoerd. De film is gebaseerd op het waargebeurde verhaal van Janneke Schoonhoven uit Groningen van wie de kinderen naar het buitenland werden ontvoerd door haar ex-man. Twee jaar moest ze vechten voor het haar lukte haar kinderen uit de handen van haar ex-man te krijgen, die ze naar zijn geboorteland Syrië had ontvoerd. Janneke kreeg landelijke bekendheid toen ze in vele tv-programma's om hulp vroeg. Schoonhoven schreef een boek over deze gebeurtenissen, dat verscheen in 2007.

De opnamen startten op maandag 6 juli 2009.

Tagline: Het zou een tripje Euro Disney worden... Maar hij loog...

Janneke Schoonhoven in Sp!ts van 6 mei 2010: "(...) Dat boek heb ik vanuit mijn eigen beleving geschreven. Met de film zag ik voor het eerst de kant van de kinderen. Dat was heftig. Voor mezelf had ik dat jaren geblokkeerd. Want op een gegeven moment mag je, kan je niet meer voelen. Dan ben je zo leeg. Dan maak je geen plek voor emotie, anders stop je met vechten. Dan word je of gek, of spring je voor een trein. Dan schakel je uit. toen ik de film zag, voelde ik dat allemaal voor het eerst. (...) In de film komt hij er nog best goed vanaf. Dat begrijp ik, maar als ik het zelf had geregisseerd, had hij een hele andere rol gehad."

Kijkwijzer: 9 (grof taalgebruik, angst).

Pers

André Waardenburg in 'NRC Handelsblad' van 6 mei 2010: (...) Waar gebeurde, liefst hartverscheurende verhalen vormen al decennialang bronmateriaal voor vaak middelmatige films, type ?tv-film van de week?, en Kom niet aan mijn kinderen is hierop geen uitzondering. De goede bedoelingen spatten van het scherm en door een in gijzelingen gespecialiseerde adviseur (Thom Hoffman) een grote rol te geven, is het didactische gehalte hoog. Waar gebeurd of niet, het scenario voelt als een simplistische mal die vervalt in schema?s die in het vergelijkbare Not Without My Daughter (1991) ook opdoken: islamitische mannen zijn schurken die hun kinderen slaan en zich ontpoppen als psychopaat, slechts te stuiten door slimme westerlingen, bijgestaan door begripvolle ouders en een sullige tweede echtgenoot."

Eric Koch in 'de Telegraaf' van 6 mei 2010: (...) Kom niet aan mijn kinderen legt het er vaak te dik bovenop. De breed uitgesmeerde muzikale stopverf spreekt in dat opzicht boekdelen.(...)"

Robert Neugarten in ´Preview´ van mei/juni 2010: ?(?) trouw naverteld. Misschien zelfs iets te trouw. De kwestie wordt met weinig fantasie opgediend, terwijl je ook weer niet kunt zeggen dat de film de rauwe sfeer van het sociaal realisme ademt. (...) Karina Smulders is prima als de moeder (...) Termaat verdient lof voor de bereidheid om zo´n actueel thema aan te kaarten; dat is niet iets waar Nederlandse filmmakers doorgaans in uitblinken.?

Jos van der Burg in 'Het Parool' van 5 mei 2010: "(...) Moeders die op jacht gaan naar hun ontvoerde kinderen kunnen bij voorbaat rekenen op sympathie van de kijker, want moederliefde heeft nu eenmaal een mytische glans. Dat Nizar vanuit zijn optiek misschien ook het beste voor zijn kinderen wil, speelt geen rol in de film, die het graag eenvoudig houdt. Maar ook wie dit accepteert, wordt niet meegesleept door het in Tunesië gedraaide Kom niet aan mijn kinderen, omdat het drama te houterig en karikaturaal ("papa, ik wil naar mama") is. Kom niet aan mijn kinderen wordt nooit de Nederlandse Not without my daughter, het oermodel van tearjerkers over moeders die tot hun laatste snik vechten voor hun ontvoerde kinderen."

Grieteke Meerman in Sp!ts van donderdag 6 mei 2010: "De kitscherige titel schept minimale verwachtingen (...) Verrassend genoeg valt het einddresultaat van KOM NIET AAN MIJN KINDEREN reuze mee. (...) degelijk chronologisch (...) het mooie aan de filmversie is dat hierin ook de kant van Nizar, die in het echt Hisham heet, enigszins aan bod komt. (...) net iets te strakke aaneenschakeling van ingrijpende gebeurtenissen. (...) Wie dat meer dan goedmaakt, is de hoofdrolspeelster Karina Smulders. (...) Petje af voor degene die het droog houdt."

Casting

Marc van Bree

Filmuziek

Johan Hoogewijs

Camera

Joost van Herwijnen

Montage

Bert Rijkelijkhuizen

Grime

Françoise Mol

Geluid

Marco Vermaas

Special effects

Willem Zwarthoed

Bioszalen

19 bij première

Kleur

Kleur

Meer info

Officiële site: http://www.komnietaanmijnkinderen.nl/.