First mission (2010)

Verhaal

FIRST MISSION gaat over de belevenissen van een door idealen gedreven team medische hulpverleners en het gepassioneerde werk dat zij verrichten op een kleine post van International Frontline Doctors in Zuid-Amerika. Daar werken de jonge tropenarts Marina (Anniek Pheifer), de logistiek medewerker Barry (Tygo Gernandt), de project-coördinator Thijs (Mark Rietman) en de lokale medewerkers Orlando en Diego onder zware en gevaarlijke omstandigheden. Ze leggen hun eigen levens in de waagschaal om anderen te redden. Marina komt er in het verscheurde Latijns-Amerika achter dat ze met haar hulp een groot verschil kan maken.

Cast

Anniek Pheifer (Marina), Tygo Gernandt (Barry), Mark Rietman (Thijs), Eugenia Lencinas (Carmelita), Ismael Santillán (Diego), Leonardo Ramírez (Orlando), Hector Bordoni (Ziggy), Javier Moreira (Oli), Víctor Hugo Carrizo (El Duro), Matías Desiderio (Pablo Diablo), Cristina Murta (Prudencia), Michiel Huisman (Wout), Harry van Rijthoven (vader van Marina), Ella van Drumpt (moeder van Marina), Pip Pellens (Lies)

Ontstaan

De film speelt in een niet nader aangeduid Zuid-Amerikaans land. De opnamen vonden plaats in Argentinië. Kijkwijzer: 12 (geweld, angst, grof taalgebruik).

Pers

Jos van der Burg in 'Het Parool' van 24 maart 2010: Hoe maak je het belang van Artsen zonder Grenzen duidelijk? De speelfilm First mission zoekt het in uitleggerige scčnes en dramatische overkill. (...) De hulpverleners krijgen te maken met guerillastrijders, legereenheden, medicijnendiefstal, landmijnen, vluchtelingen en ziekte in eigen gelederen. Een opbloeiende liefdesrelatie van Marina met het manusje van alles op de compound (Tygo Gernandt) voelt als een geforceerd romantisch tegenwicht. Geloofwaardiger is Marina's band met een weeskind. De climax, waarbij de hulpverleners voor de zoveelste keer op het nippertje aan een catastrofe ontsnappen, roept de vraag op hoe het zit met het inschatten van risico's door hulpverleners. In First mission lijken zij desperado's die het spannend vinden om hun leven in de waagschaal te stellen. Dat dit soort gedachten opkomen, kan niet de bedoeling zijn. Ze zijn te wijten aan het scenario, dat naast de dramatische overkill met uitleggerige scčnes zorgt voor een Artsen zonder grenzen verklaard voor dummies. De acteurs en de krachtige (landschaps)beelden van de Belgische cameraman Danny Elsen hadden een subtieler script verdiend."André Waardenburg in 'NRC Handelsblad' van 24 maart 2010: "Dat goede bedoelingen vrijwel nooit leiden tot een goede film bewijst First Mission maar weer eens. Producent Anton Smit van IDTV Film was onder de indruk van het werk van Artsen zonder Grenzen en gaf scenarist Barbara Jurgens de opdracht een verhaal te schrijven dat was geďnspireerd door de ervaringen van de hulporganisatie in onder meer Zuid-Amerika. First Mission volgt het voetspoor van Wit Licht, de door War Child geëntameerde film met Marco Borsato die het schopte tot het filmfestival van Cannes. (...) Omdat Marina door een buitenbaarmoederlijke zwangerschap haar baby heeft verloren, reageert ze steeds bijzonder emotioneel op het leed van baby?s en kinderen in het niet nader genoemde land dat door burgeroorlogen wordt verscheurd. De getraumatiseerde vrouw brengt hiermee haar collega?s talloze malen in gevaar, en toch stuurt niemand haar terug. Waarom heeft niemand haar psychologisch getest voor haar eerste missie? Dat het scenario ook nog eens alle ellende die een mens kan overkomen opstapelt in twee uur, doet de film helemaal de das om." 'de Telegraaf' van 25 maart 2010: "Gelukkig is First Mission geen reclamespot, maar hij maakt wel duidelijk onder welke omstandigheden hulpverleners hun werk moeten doen in gebieden waar een burgeroorlog woedt."Floortje Smit in 'de Volkskrant'van 25 maart 2010: "(...) En zo zit First Mission vol met overduidelijke lesjes. Zo veel mogelijk problemen waar een hulpverleningsorganisatie als Artsen zonder Grenzen mee te maken krijgt, worden afgevinkt. Gestolen medicijnen, verkrachtingen, landmijnen, kindersterfte, de concurrentie met lokaal sjamanisme: het komt allemaal even langs. Als er in de ene scčne gerept wordt over een malaria-medicijn, duikt er in de volgende iemand op met koorts. Wat zou die hebben? (...) Het verhaal springt van de hak op de tak, waarbij scenariste Barbara Jurgens (Amazones) en regisseur Boris Paval Conen (Temmink) zelf ook geregeld lijken te vergeten met welke ellende ze hun hoofdpersonage allemaal hebben opgezadeld. Het benadrukken van de verdiensten van de hulpverleningsorganisatie lijkt belangrijker: Conen zoomt telkens in op een sticker die aangeeft dat de dokters ongewapend zijn, als er sprake is van geweld of als de guerrillastrijders zich weer aandienen. In dialogen wordt talloze keren benadrukt dat de organisatie zich nooit laat afpersen. Maar een jongetje dat ?nog maar een of twee dagen te leven heeft? raakt ergens kwijt in een wirwar van verhaallijnen. Als hij later onzichtbaar achter in een auto vecht voor zijn leven, kunnen de hulpverleners voorin alweer lachen als zij een confrontatie met het leger hebben overleefd."Mario Wisse in 'Metro' van donderdag 25 maart 2010: "(...) Dat de makers uitgebreid huiswerk hebben gedaan valt aan FIRST MISSION af te zien. (...) Sterke acteerprestaties ook van de ervaren Rietman, de altijd sterke Gernandt en Pheifer (waarom zien we haar zo weinig?). Jammer is er halverwege de film opeens wat verhaallijnen tevoorschijn worden getoverd die de film onder een waas leggen. Die degradeert FIRST MISSION van goed naar ruim voldoende."

Filmuziek

Han Otten

Titelnummer

What Goes On / Stevie Ann

Camera

Danny Elsen

Montage

J.P. Luijsterburg

ProdDesign

Pablo Maestre Galli

Geluid

Federico Billordo

Bioszalen

59 bioscoopzalen bij première

Kleur

Kleur

Meer info

Site: http://www.firstmissiondefilm.nl/.

Locaties

Argentinië