Last conversation (2009)
Regie
Noud Heerkens
Scenario
Jacqueline Epskamp, Noud Heerkens
Release
10 september 2009
Producent
Holland Harbour Productions
Duur
80 minuten
Filminformatie
Verhaal
Anne, het hoofdpersonage van de film, is advocate en heeft een verhouding gehad met een getrouwde man, die ze tijdens een autorit door de Ardennen voor het laatst belt. Eerder heeft hij hun langdurige, geheime relatie verbroken. Anne gooit alles in de strijd om hem zo lang mogelijk aan de lijn te houden. Niet gewend de underdog te zijn, worstelt ze met herinneringen en heftige emoties.
Noud Heerkens maakte zijn eerste speelfilm als een in één take opgenomen roadmovie, gezien door de lens van vijfentwintig in en rondom de rijdende auto gemonteerde camera?s.
Cast
Johanna ter Steege (Anna)
Ontstaan
De film is gedraaid in één lange take. Cameraman Richard Oosterhout monteerde vijfentwintig vaste camera?s op de auto vanwaaruit de carrièrevrouw Anna voor de laatste maal haar geliefde aan de lijn heeft.
Johanna ter Steege: "De camera zit me heel dicht op de huid, dus je ziet de tijd goed zijn werk doen. Af en toe loop ik rood aan, of krijg ik vlekken in mijn gezicht. Normaal kan je dat soort dingen tussen de scènes door laten wegwerken door een make-upmevrouw. Maar dat was nu niet mogelijk. De vermoeidheid slaat toe. Maar eigenlijk past dat heel goed bij het verhaal."
Regisseur Noud Heerkens is trots op Johanna ter Steege: ?(?) ze is nog sterker dan ik had gehoopt. Ze speelt onderkeld en klein, maar heel intens. De film is daardoor ook sterker dan ik had verwacht.?
Johanna ter Steege in Zine #5-2009: "Ik ben heel trots op het eindresultaat. En dat zal ik niet snel zeggen. Dit was de moeilijkste opdracht die ik ooit heb volbracht en ik ben blij met de geloofwaardigheid. Je kunt niet van het verhaal of niet van de actrice houden, maar de film blijft bijzonder."
In première op het International Film Festival Rotterdam op 23 januari 2009.
Facts
Moderne versie van LA VOIX HUMANE van Jean Cocteau uit 1932.
Pers
GT op de site van het International Film Festival Rotterdam 2009: ?Anders dan eerdere one-take-speelfilms die sinds de komst van digitale video gerealiseerd werden, van Sokoerovs Russian Ark (2003) tot het Braziliaanse Still Orangutans (2007), concentreert Heerkens zich op één plek en één personage. Daardoor ligt de nadruk op concentratie. De prestatie van alle betrokkenen is des te indrukwekkender.?
Jos van der Burg in 'Het Parool' van 9 september 2009: "(...) Het experiment boeit, maar is meer een masterclass acteren dan een goed drama. (...) Anne die -op wat landschapsopnamen na- constant in beeld is, doorloopt aan de telefoon alle stadia van afgewezenheid in de liefde: van ik-heb-je-niet-nodig en met-mij-gaat-het-fantastisch tot woede, flirterigheid en intens verdriet. De film draait volledig om Anne, want Laurens komt nooit in beeld. Ook is zijn stem voor de kijker onverstaanbaar, zodat verborgen blijft hoe hij denkt over de door hem verbroken liefdesaffaire. Last conversation gaat vooral over Ter Steeges acteertalent. Haar prestatie roept bewondering op, maar het lukt haar met haar soms toneelmatige dictie niet lukt om Anne boven haar uit te laten groeien. Dat maakt het moeilijk om Annes verdriet te voelen. Last conversation had de mokerslag van liefdesverraad niet alleen moeten verwoorden, maar ook voelbaar moeten maken."
Pauline Kleijer op Cinema.nl op 10 september 2009: "Zelden werd het uitzicht uit een rijdende auto zo fraai in beeld gebracht als in de eerste minuten van Last Conversation. Asfalt, bomen, spiegelingen in het raam ? alles flitst voorbij op een door licht en schaduw gedirigeerd ritme, als een bewegende collage. Het zijn betoverende beelden, die doen denken aan de manier waarop een kind vanaf de achterbank naar de wereld kijkt. Die eerste minuten wordt er niet gesproken. Dan gaat de telefoon. (...) De film is een ware krachttoer voor actrice Johanna ter Steege. Ze bestuurde zelf de auto terwijl ze haar rol speelde, met als enige tegenspeler een stem aan de andere kant van de telefoon. Bovendien werd Last Conversation in één lange take opgenomen. Regisseur Heerkens monteerde 25 camera?s aan een oude Jaguar, waarna Ter Steege er vandoor reed, door de Belgische Ardennen.Last Conversation is niet de eerste film die in een take is opgenomen, en ook zeker niet de ingewikkeldste. Aan het uiteindelijke resultaat is het niet eens af te zien: uit het materiaal van de 25 camera?s werd een film samengesteld die ook in meerdere delen opgenomen had kunnen worden.Heerkens gebruikt de techniek dan ook niet om te imponeren. Het concept van zijn eerste speelfilm staat in dienst van de emotionele tour de force van Ter Steege, die in de loop van een lang gesprek razend knap een scala aan gevoelens vertolkt. Jammer genoeg houdt het scenario, dat geënt lijkt op Jean Cocteaus toneelstuk La voix humaine, geen maat. Delen van het gesprek zijn plat, uitleggerig of ronduit tenenkrommend. Het doet afbreuk aan een intrigerend experiment. Hoe goed Ter Steege ook speelt, het zijn toch vooral die eerste, woordloze beelden zijn die indruk maken."
André Waardenburg in 'NRC Handelsblad' van 9 september 2009: "(..) Hoewel nergens op de credits staat dat Last Conversation een bewerking van Cocteau?s stuk is, blijkt het wel degelijk een update van La Voix Humaine (1930) te zijn. Dat grenst aan plagiaat. Het is ook een zwakke bewerking. De aandacht ebt snel weg in de door Heerkens en scenariste Jacqueline Epskamp aangepaste en gemoderniseerde eenakter. Wanneer Ter Steege neptelefoonseks heeft met haar ex-geliefde wordt het zelfs potsierlijk; Cocteau draait zich om in zijn graf. Echt meeleven lukt ook niet: op dramatische momenten snijdt Heerkens naar beelden van het landschap. Het kan best zijn dat Heerkens Ter Steeges monoloog in één take heeft gefilmd, maar die claim is moeilijk te controleren. Beelden van de 25 camera?s en wellicht ook eerdere takes - Ter Steege deed de monoloog vier keer - zijn door elkaar gemonteerd. Maar het meest trieste is dat Heerkens? gedurfde uitgangspunt volkomen is verwaterd. Abstractie ingeruild voor slappe, afgeleide inhoud. Zonde."
Camera
Richard van Oosterhout
Montage
Merel Notten
Geluid
Steven van Dijk
Bioszalen
3 bij première
Kleur
Kleur
Art director
Diana van de Vossenberg