Blind date [Amerikaanse remake] (2008)

Verhaal

Twee ouders hebben hun dochter verloren en proberen hun relatie te herstellen. Ze doen dit door steeds in een andere rol elkaar te ontmoeten middels blind dates. Ze hopen zo het verdriet over hun verloren dochter te verzachten.

Cast

Patricia Clarkson, Stanley Tucci, Peer Mascini (zielige drinker), Georgina Verbaan (lekker wijf), Thijs Römer (onhandige barman), Gerdy De Decker, Robin Holzauer; Met de stem van: Sarah Hyland

Ontstaan

Remake van Blind Date (1996) van Theo van Gogh. Regisseur Stanley Tucci maakte eerder The Devil Wears Prada en The Terminal.Blind Date werd met drie camera?s tegelijk gefilmd door de Nederlandse cameraman Thomas Kist. De opnamen duurden zeven dagen en vonden plaats in het Belgische Gent. Van Gogh had in 1996 acht dagen tot zijn beschikking.

Facts

Tucci had in 'Sp!ts' van 18 september 2008 lof voor de Nederlandse crew: "In de eerste plaats spreekt iedereen perfect Engels. En mijn hemel, wat fijn om te kunnen werken zonder alle regels en beperkingen die de Amerikaanse vakbonden hebben opgelegd. Met minder mensen hebben we meer gedaan in een kortere tijd, voor minder geld. Lachend: en ik geloof toch echt niet dat we de Nederlanders hebben uitgebuit of afgemat. De werktijden waren nog best redelijk."

Pers

Metro van 18 september 2008: "(...) Prima film."Marieke Kremer in 'Sp!ts' van 18 september 2008: "(...) Sommige situaties komen letterlijk terug, zoals het absurdistische afspraakje tussen hulpverlener (Janna) en cliënt (Don), waarbij het restaurant voor de gelegenheid omgetoverd is tot een botsautootjesparcours. Of het meest komische stukje, waarin Don een journalist is die een agressieve vrouw interviewt - en daarbij van Janna flink op zijn lazer krijgt. Toch heeft Tucci ook flink gesneden in het materiaal, waardoor het verhaal wat vloeiender verloopt en de opbouw voor wat meer verrassing zorgt. Het belangrijkste is echter dat Don in deze versie net wat minder bitter en vals is en Janna juist wat sterker, waardoor het makkelijker met hen meeleven is (...) de remake van Stanley Tucci is zeker zo aangrijpend als Theo van Goghs origineel. Een eerbetoon én een op zichzelf staande film tegelijkertijd."Jos van der Burg in 'Het Parool' van 17 september 2008: "(...) Regisseur en acteur Stanley Tucci is trouw aan het origineel, maar de personages roepen minder emoties op dan die in het origineel. Wie de invloed van acteurs op een film wil vaststellen, moet Theo van Goghs Blind date en Tucci's remake bestuderen. Van Goghs film emotioneert, maar Tucci's film nauwelijks. De reden ligt niet in het scenario, dat net als de remake van Interview door David Schechter wat strakker is gemaakt, maar aan de casting. De acteurs maken het verschil. (..) Clarkson (Pieces of April, Good night and good luck) en Tucci (Big night, The terminal) zijn prima acteurs, maar zij maken van hun personages zelfbewuste, gevatte types, die meer lijken te genieten van hun spelletjes dan eraan kapot te gaan. Het geldt het sterkst voor Tucci. Zijn personage straalt geen desperaatheid uit, maar ironische afstandelijkheid. (...) Anders dan bij Interview is Van Goghs Blind date beter dan de remake. Het brengt de stand Van Gogh versus Amerika op 1-1. Beslissend wordt de derde hommage aan Van Gogh: John Turturro's remake van 06."Jan Pieter Ekker in 'de Volkskrant' van 18 september 2008: "(...) Opnieuw neemt de regisseur zelf de hoofdrol voor zijn rekening, en ook in dit geval is dat niet zo vreemd: net als Steve Buscemi geniet Tucci vooral bekendheid als acteur. Van de drie films die hij regisseerde, haalde alleen Big Night de Nederlandse bioscopen. Tucci veranderde niet al te veel aan Van Goghs Blind Date, die in 1996 werd bekroond met drie Gouden Kalveren. Zijn versie is wat kaler, de figuranten zijn op de vingers van een hand te tellen. Daardoor komt de nadruk nog meer op de beide hoofdrolspelers te liggen en dat pakt niet goed uit. Het maakt Blind Date tot een ijdele vertoning; een masterclass acteren, waarbij opvalt dat Tucci lang niet zo aandoenlijk is als Peer Mascini (die net als producent Gijs van de Westelaken een cameo heeft als barvlieg), en Patricia Clarkson niet zo kwetsbaar als Renée Fokker (die op de aftiteling wordt bedankt). De tussenstand tussen de originelen en de remakes is 1-1. Het wachten is op de Amerikaanse adaptie van 06."

Camera

Thomas Kist

Montage

Camilla Toniolo

Kostuums

Victoria Farrell

Geluid

Marko A. Constanzo, Mary Ellen Porto, Eric Leek, Tony Volante

Distributeur

A-Film Distribution

Bioszalen

3 bij première

Co-productie

Brits-Amerikaans