Ballata bianca, Una (2007)

Verhaal

Een ouder echtpaar woonachtig in een verlaten Italiaans landschap wachten op de dood. Terwijl de tijd voorbij kruipt, komen oude herrinneringen voorbij.

Cast

Simona Senzacqua, Carmela Lanci, Nicola Lanci; stemmen: Sergio Fiorentini, Gordana Miletic

Ontstaan

Italiaans-Nederlandse co-productie. Het scenario van Una ballata bianca is geļnspireerd op het gelijknamige theaterstuk van de Nederlandse acteur, schrijver en regisseur Kees Roorda.

Pers

Jos van der Burg in 'Het Parool' van 5 september 2007: "(...) De Italiaan Stefano Odoardi, die eerder met Roorda werkte, omzeilt in zijn verfilming het toneelmatige door naast het echtpaar in huis een over het Italiaanse platteland zwervende vrouw op te voeren. (...) wordt vertoond met Engelse ondertitels, is niet uniek door zijn onderwerp -er is geen gebrek aan films over huwelijksrelaties- maar door de vormgeving. De strak gekadreerde beelden doen sterk aan het werk van Tarkovski denken. Vooral zijn (Italiaanse) film Nostalghia lijkt een inspiratiebron te zijn geweest. Meer filmmakers dan Odoardi hebben zich laten inspireren door de Russische grootmeester, maar meestal leverde dat slappe imitatiecinema op. Met Una ballata bianca, dat nauwelijks veertigduizend euro kostte, is dat niet het geval. (...)" Pauline Kleijer in 'de Volkskrant' van 6 september 2007: "(...) Odoardi geeft geen uitleg, maar ruwe aanzetten tot interpretatie. Het is een aanpak die maar gedeeltelijk werkt. De jonge vrouw en de ooievaar zijn dorre metaforen, maar de aanblik van het bejaarde stel - om elkaar heen cirkelend, verloren in onduidelijke handelingen, in gedachten bijna met elkaar in gesprek - nodigt uit tot prettig gemijmer over de levensduur van liefde."

Filmuziek

Carlo Crivelli

Camera

Tarek

Montage

Tarek, Stefano Odoardi

Kostuums

Franca De Martis

Geluid

Willem Cramer

Kleur

Kleur