Dennis P. (2007)

Verhaal

Vanaf het moment dat 'dikke' Dennis (Edo Brunner) in een seksclub de aardige Tiffany (Nadja Hupscher) ontmoet, is hij smoorverliefd. Uiteraard vertelt hij zijn ouders (John Leddy en Willeke van Ammelrooy) niets over haar achtergrond en mag Tiffany niets weten over zijn echte gevoelens. Voor haar is hij gewoon een steenrijke diamanthandelaar. Maar daarvoor moet Dennis, als eenvoudige medewerker, wel steeds vaker een diamantje in zijn zak laten glijden. Als de bedrijfsrechercheur (Haye van der Heyden) hem op het spoor komt, besluit hij de complete voorraad stelen door ermee in een magnetrondoos naar buiten te lopen en zich daarmee te verzekeren van een toekomst voor hem en Tiffany. Om na zijn historische diefstal uit handen van de politie te blijven, vluchten ze naar Mexico. Daar gaat de wens van Tiffany inderdaad in vervulling, maar of Dennis daar nu zo blij mee zal zijn...

Cast

Edo Brunner (Dennis P), Nadja Hüpscher (Tiffany), John Leddy (vader van Dennis), Willeke van Ammelrooy (moeder van Dennis), Sjoerd Pleijsier (stiefvader van Tiffany), Marianne Boyer (moeder van Tiffany), Mary-Lou van Steenis (Els, Dennis? collega), Edwin de Vries (directeur van Globos, Dennis? baas), Haye van der Heyden (bedrijfsrechercheur), Bonnie Williams, Inger van Heijst (Coby), Alain van Goethem, Jenne Decleir, Finn Poncin (portier bij Globos), Carol van Herwijnen (curator), Jorre van den Bussche (Stijn), Sammy Woo, Raymond Thiry, Sacha Marcus (Mauricio), Goyio Fernandez, Wimie Wilhelm (medewerkster van Kas), Cindy de Quant, Bas Keijzer, Bodil de la Parra (medewerkster van Kas), Adrian Brine (Amerikaanse toerist)

Ontstaan

Al voor de begroting sluitend was, werd in december 2005 al gerepeteerd. De opnamen startten in maart 2006. 29 draaidagen.Opgenomen in Nederland, (o.a. Almere, Westerbegraafplaats IJmuiden), België (Brussel), Spanje en Mexico.De op feiten gebaseerde komedie verhaalt over de man die in 2001 in een magnetrondoos de gehele bedrijfsvoorraad diamanten van zijn werkgever Gassan Diamonds heeft ontvreemd. Dennis P. deed dit voor Tiffany, de Hilversumse prostituee die hem ontmaagdde. Hij liep op een dag het bedrijfspand uit met een magnetrondoos waarin hij circa 8000 diamanten had verstopt. Hij vluchtte naar Mexico, maar werd gepakt en veroordeeld tot 2,5 jaar celstraf. De inkoopwaarde van de gestolen diamanten bedroeg een kleine 7 miljoen euro. Dennis P. vluchtte na de roof naar Mexico, maar gaf zichzelf een maand later aan bij de politie. De film Dennis P. baseert zich op het boek Aan de haal, een verslag van de gesprekken die journalisten Gijsbert Termaat en Tjerk de Vries met de diamantdief hadden.Kuijpers heeft Dennis P. niet ontmoet. ,,Dan leer je iemand kennen en ga je je verplicht voelen. Dat wilde ik niet.'' Hij sprak wel met Tiffany, het hoertje aan wie Dennis een deel van het geld had beloofd. ,,Zij bevestigde mijn vermoeden dat Dennis het uit liefde voor haar deed. Zelf zegt hij dat niet.''Edo Brunner toen bekend was dat hij de rol kreeg: ,,Ik vind het ontzettend leuk om die gast te spelen. Ik vind het, zonder het te propageren, te gek dat een loser zonder mensen pijn te doen of bloed te laten vloeien een groot bedrijf geld afhandig maakt. Je gunt dat geld aan een sukkelig iemand die met zoiets weet weg te komen.''Brunner is vooral bekend als Melle uit de serie Rozengeur & Wodka Lime. Dennis P. is zijn eerste grote filmrol.Regisseur Pieter Kuijpers velt geen moreel oordeel over Dennis. De kijker moet zelf een oordeel vellen.Acteur John Leddy (Zeg 'ns Aaa) is te zien als de vader van de diamantdief. Mary-Lou van Stenis (Vrienden voor het leven) is. Marian Boyer (Spetters) is na 27 jaar weer te zien in een Nederlandse film.

Facts

De echte Dennis P. had liever Daan Schuurmans in de hoofdrol gezien. Dennis P. heeft Edo Brunner even gezien op de set en toen met hem wat koetjes en kalfjes uitgewisseld.

Pers

Oene Kummer in Preview van februari-maart 2007: "(...) een film die niet aleen op de lach speelt, maar ook echte mensen maakt van personages die makkelijk in karikaturen hadden kunnen blijven steken. En dat komt niet alleen door het voortreffelijke script van Jean Paul Nelissen, maar ook omdat Dikke Dennis op zo'n innemende wijze gespeeld wordt door Edo Brunner, die na bijrolletjes in Knetter en De Griezelbus laat zien dat hij klaar is voor het echte werk. (...) de bevredigende ontknoping wordt door Kuijpers even zorgvuldig uitgewerkt als de scènes in het begin. Voeg daar een fleurige art direction, een roedel voortreffelijke bijrol-acteurs en Kuijpers' gevoel voor komische timing aan toen, en je hebt een film die zich met de betere buitenlandse misdaadkomedies kan meten, en daarom een breed publiek verdient."Ronald Rovers in ?de Filmkrant? van maart 2007: ?(?) Ondanks die voice over en het onnodig karikaturale karakter van sommige personages (vooral Haye van der Heyden en in mindere mate Edwin de Vries) lukt het de film wel om een midden te vinden tussen de Dennis? absurde dromen (?) en de tragiek van iemand die niet ziet dat hij een zinloze weg bewandelt. (?) Nadja Hüpscher als ?lapdancer? Tiffany is sterk, met drama en wereldwijs wantrouwen in haar spel. (?)?Ab Zagt in 'AD' van 15 maart 2007: " (...) De kijker valt van de ene verrassing in de andere bij het volgen van dit nauwelijks te geloven misdaadverhaal dat echt is gebeurd. Dennis ? Polzer is volgens het scenario zijn volledige achternaam ? bestaat echt en is weer op vrije voeten. (...) prachtig gespeeld door Edo Brunner, vooral bekend van bijrollen (...) De tragikomedie balanceert voortdurend op het randje van de karikatuur. Een onvermijdelijk effect wat alles te maken heeft met het karakter van Dennis. Kuijpers slaat zich er manmoedig doorheen, geholpen door een voorbeeldige rolbezetting, waarbij Willeke van Ammelrooy en John Leddy, als de ouders van Dennis, beslist niet onvermeld mogen blijven. Kenmerkend advies van vader P. aan zijn zoon: ,,Je kunt beter spijt hebben van wat je hebt gedaan, dan van wat je niet hebt gedaan.?? Misschien is deze film net iets te klein van drama voor de bioscoop, maar de wisselwerking tussen Dennis en Tiffany vormt een spannende en intrigerende levensader door het verhaal. Ze gedragen zich als twee kinderen in luilekkerland, alleen is hun snoepgoed wel afkomstig van een zowel brutale als vermakelijke roof." Jos van der Burg in 'Het Parool' van 14 maart 2007: "(...) Diamantmedewerker Dennis P. stal zes jaar geleden bij zijn werkgever voor twintig miljoen euro diamanten. Regisseur Pieter Kuijpers zag er een komisch liefdesverhaal in. Probleem: onnozelaar Dennis is in niet grappig, maar zielig. (...) uitstekende Nadja Hüpscher (...) Dennis P. gaat over een gefrustreerde twintiger, die de wereld eens zal laten zien tot wat hij in staat is. Zo'n personage kan komisch zijn, maar hoe Brunner ook op de lach speelt, zijn onnozele personage wordt niet komisch. Na-ieve personages kunnen ontroeren, maar onnozelheid roept medelijden op. De poging Dennis' onnozele gedrag in een romantisch mens-durf-te-levenkader te zetten (''Durf te dromen en maak die dromen waar,'' roept de diamantendief), werkt niet, doordat we naar een geflipte mafketel kijken. Met Dennis als pleitbezorger voor dromen blijven we liever wakker."Nieuwsbrief NL20 van 14 maart 2007: "(...) Kuijpers revancheert zich met deze film uitstekend voor het zwakke De Griezelbus. Hij maakt goed gebruik van onze voorkennis over de afloop van dit waargebeurde verhaal, dat Nederland in 2001 op zijn kop zette. Brunner speelt P. op een geweldig vrolijke, bijna naïeve manier, die het naderende onheil een uur lang naar de achtergrond verdringt. Dennis P. is een komedie met een fraaie dramatische ondertoon. De relatie tussen de diamantrover en het hoertje is veel gecompliceerder dan je van een film als deze zou verwachten. Hij betaalt haar, maar voelt dat er echt genegenheid is. Van seks wil hij lange tijd niets weten, het is gezelschap waar de eenzame Dennis in geïnteresseerd is. Tiffany op haar beurt ?gebruikt? de rijke geldschieter om haar droom na te jagen, maar probeert hem nergens te bedriegen. Het is een schrijnende relatie, die gelukkig nergens ongeloofwaardig ontspoort. Zo fraai als de verhouding tussen Dennis en Tiffany is, zo zwak zijn de bijrollen. Met name Edwin de Vries moet zich doodschamen voor zijn tenenkrommende optreden als directeur van het diamanthuis waar Dennis werkt. Maar wat maakt het uit als je de onschuld in twee toch verdorven personages zó goed kunt bewaren als Pieter Kuijpers dat hier doet? Weinig." Mario Wisse in 'Metro' van 15 maart 2007: "(...) Voor de rol van Dennis schoot Kuijpers midden in de roos met de keuze voor Edo Brunner. (...) De scènes tussen Dennis en haar [Tiffany] zijn vaak grappig. (...) Lachen is het ook met Sjoerd Pleysier (...) die de voogd van Tiffany speelt. En ja, dan ontkom je er uiteindelijk niet aan. Dennis P., een diamant van vaderlandse bodem." Ronald Ockhuysen in 'de Volkskrant' van 15 maart 2007: "(...) In Aan de haal, de reconstructie van de roof door de De Telegraaf- journalisten Gijsbert Termaat en Tjerk de Vries waarop de film is gebaseerd, komt Dennis naar voren als een uiterst naïef figuur, wiens zicht op de werkelijkheid door hebzucht en egoïsme ernstig is vertroebeld. Iets deemoedigs heeft hij ook. Een sukkel van een man, als kind al gepest vanwege zijn corpulentie, besluit wraak te nemen op de wereld. Bijna slaagt hij in die missie. Totdat de onbeantwoorde liefde voor een hoertje hem de das omdoet. In de film wordt Dennis P. door Edo Brunner neergezet als een vrolijke Frans. Niemand vermoedt dat deze lobbes met een crimineel plan rondloopt. Dat plan krijgt vorm wanneer hij verliefd wordt op de prostituee Tiffany (Nadja Hüpscher). Vanaf dat moment liegt Dennis zijn leven bij elkaar. Hij vertelt Tiffany een geslaagde zakenman te zijn. Om de leugens vorm te geven, moet hij steeds meer stelen. De casting van Edo Brunner in de hoofdrol trekt een zware wissel op de toon van de film. De acteur maakt er zonder omhaal een lichtvoetig nummer van, waardoor Dennis' donkere kant en diens ongebreidelde zelfzucht uit het zicht verdwijnen. De crimineel verwordt zo tot een dijenkletser. Dat hoeft geen punt te zijn wanneer ook de andere acteurs hun rol richting de lach sturen. Dat gebeurt lang niet altijd. Hüpscher - te oud om een jong hoertje te spelen - bungelt als Tiffany heen en weer tussen ordinaire meid en onbenullig vechtertje, terwijl Haye van der Heyden van zijn inspecteursrol een ironische act maakt. Althans: het is niet te hopen dat zijn karikaturale spel - denken doet een acteur met een hand aan de kin! - serieuze pretenties heeft. Van een ander kaliber is het aandeel van John Leddy en Willeke van Ammelrooy. Zij zetten de ouders van Dennis neer in een stijl die doet denken aan Brits sociaal-realisme - de scènes bij vader en moeder thuis zijn zonder twijfel de sterkste. Dennis P. is een allegaartje. Regisseur Kuijpers, die scenarioschrijver Paul Jan Nelissen assisteerde bij het schrijven, heeft nergens een knoop doorgehakt. Dennis P. heeft de grondtoon van een komedie, wil tegelijk spannend zijn en tevens op sociaal-realistisch vlak iets losmaken. De avonturen van de 'bolle uit Zwolle' verschieten daardoor voortdurend van status, met als gevolg dat het verhaal tussen geschiedenis en grol blijft steken. Achteraf rijst de vraag wat Kuijpers precies heeft gefascineerd. Waarschijnlijk ziet hij in Dennis een ultieme romanticus. In de film is daarvan niets meer overgebleven dan een gefrustreerde domoor die gokt, zuipt, en naar de hoeren gaat. In die zin past Dennis P. goed in de huidige tijdsgeest. Het Nederland van nu, waar de grote bek hoger wordt gewaardeerd dan de genuanceerde spreker, krijgt met de crimineel Dennis P. de held die het verdient." Annemarie Köhne in Ted van 15 maart 2007: "(...) Filmmaker Pieter Kuijpers bouwt te weinig sympathie op voor Dennis P. en dat is jammer. Komt nog bij dat de personages slordig zijn uitgewerkt. Tiffany slikt bijvoorbeeld pillen, maar waarom? Zonde, want Dennis P. is een film vol potentie die nu slechts het label 'vermakelijk' verdient."Eric le Duc in 'Dagblad De Pers' van 15 maart 2007: "(...) bijrolacteur Eddo Brunner die een geweldige Dennis neerzet: een blufgozer met een hart van goud. Sament met Nadja Hüpscher als Tiffany genereert Brunner een ontwapende chemie in een leuke, vlotte film die een spannende roofthriller en een onvervalste lovestory tegelijk is. Oordeel: gaan."

Casting

Job Castelijn, Janusz Gosschalk, Job Gosschalk

Titelnummer

For once in my life / Rob de Nijs

Camera

Bert Pot

Montage

Philippe Ravoet

ProdDesign

Rikke Jelier, Alfred Schaaf

Bioszalen

31 bij première

Kleur

Kleur

Meer info

Site: http://www.dennisp.nl.